Depresyon mu bu?

Peripadisahininkizi .!.:

Ben hep mantıklı düşünen, küçük şeylerle mutlu olmaya çalışan biriyim, bana göre depresyon falan mantıksızdı bana uymazdı. Kendi kendime de akıl veririm.
depresyonda mıyım gerçekten hiçbir şey mutlu etmiyor gülüyorum mutlu oluyor gibi oluyorum ama sanki hayal aleminde yaşıyor gibiyim. Geziyorum gezen ben değilmişim gibi. Biraz mutlu oluyum diye alışveriş yapıyorum sonra gereksiz geliyor.
En çok da geçen zamanı aşırı sorgulamaya başladım bi şarkı 12 yıl önce çıkmış bir oyuncu eski yeni hali paylaşılmış, bir dizinin üstünden yıllar geçmiş, bunlar bile çok etkiliyor. Halbuki 31 yaşındayım sanki çok yaşlanmışım gibi şimdiden triplere girdim ama zaman o kadar uçuyor gibi geliyor ki gerçekten bi bakmışım bu yıllarda geçecek diyorum. Ölüm aklıma geliyor korkuyorum kimsenin ölmesini istemiyorum. Yani dünyanın yalan olduğunu anlamış bulunmaktayım 20lerde henüz bu kadar umursamıyordum.

Her şeyim neredeyse çok iyi işim, eşim. Kendimi nankörmüşüm gibi hissediyorum. Nasıl mutlu olmam diye.

Bebeğim var gayet gün içinde enerjik olmaya çalışıyorum ona gülüyorum, oyunlar oynuyorum beraber gülüyoruz. Eşime bazen mutlu görünmeye çalışıyorum bazen de çok belli ediyorum. Sürekli niye böylesin diyor. Mutluluğumda sonradan gözüme rolmüş gibi görünüyor.

Bir de aşırı panik senaryolar üretiyorum kafamda, eşime ulaşamadıysam, arabadaysak, asansördeysek, yolda bebek arabasıyla giderken vs. kötü düşünceler , aileme ya da başıma kötü bir şey gelecek hissi geçmiyor.

Genişletmek için tıkla...

izmirlikatip .!.:

evet depresyondasiniz veya henüz hayatın tokadını yememissiniz. halbuki baksanıza şükredecek ne çok şey var. ben bazen aşırı bunaldıgim zamanlar sahip olduklarima bakıyorum ve şükür diyorum. kimbilir yerimde olmak isteyen kimler kimler var diyorum ve kendimi telkin ediyorum. lütfen sizde böyle yapın. birine söyleseniz yüzünüze ne kadar şükürsüzsün der eminim. ben bunlari dedirtmemek için elimden geleni yapıp olanla mutlu olmaya bakıyorum. bir silkelenip kendinize gelin. yoksa Allah öyle bir yerden sınar ki bugunlerinizi mumla ararsınız

Genişletmek için tıkla...

Peripadisahininkizi .!.:

Ben hep mantıklı düşünen, küçük şeylerle mutlu olmaya çalışan biriyim, bana göre depresyon falan mantıksızdı bana uymazdı. Kendi kendime de akıl veririm.
depresyonda mıyım gerçekten hiçbir şey mutlu etmiyor gülüyorum mutlu oluyor gibi oluyorum ama sanki hayal aleminde yaşıyor gibiyim. Geziyorum gezen ben değilmişim gibi. Biraz mutlu oluyum diye alışveriş yapıyorum sonra gereksiz geliyor.
En çok da geçen zamanı aşırı sorgulamaya başladım bi şarkı 12 yıl önce çıkmış bir oyuncu eski yeni hali paylaşılmış, bir dizinin üstünden yıllar geçmiş, bunlar bile çok etkiliyor. Halbuki 31 yaşındayım sanki çok yaşlanmışım gibi şimdiden triplere girdim ama zaman o kadar uçuyor gibi geliyor ki gerçekten bi bakmışım bu yıllarda geçecek diyorum. Ölüm aklıma geliyor korkuyorum kimsenin ölmesini istemiyorum. Yani dünyanın yalan olduğunu anlamış bulunmaktayım 20lerde henüz bu kadar umursamıyordum.

Her şeyim neredeyse çok iyi işim, eşim. Kendimi nankörmüşüm gibi hissediyorum. Nasıl mutlu olmam diye.

Bebeğim var gayet gün içinde enerjik olmaya çalışıyorum ona gülüyorum, oyunlar oynuyorum beraber gülüyoruz. Eşime bazen mutlu görünmeye çalışıyorum bazen de çok belli ediyorum. Sürekli niye böylesin diyor. Mutluluğumda sonradan gözüme rolmüş gibi görünüyor.

Bir de aşırı panik senaryolar üretiyorum kafamda, eşime ulaşamadıysam, arabadaysak, asansördeysek, yolda bebek arabasıyla giderken vs. kötü düşünceler , aileme ya da başıma kötü bir şey gelecek hissi geçmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Bunlar hep dertsizlikten.bir dönem bana da olur gibi olmuştu sonra öyle bir dert geldi ki başıma asıl o zaman mutsuzluktan çıktım işte dedim şu dert geçsin bir daha böyle olmayacağım.olmadım da.kısaca kıymet bilmiyoruz.şımarıyoruz, azıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Bende böyleydim bir boşlukta gibi sonra çekirdek ailemden iki kişiyi aniden kaybedince o zaman anladım aslında hayatın ne demek olduğunu. Şükrediyorum diyip geçiyoruz ama gerçekten şükretmek her anın kıymetini bilmek için hep bir darbe yemeyi bekliyoruz ne yazıkki. Şunu bunu yap şeklinde bir tavsiyesi yok aslında mutlu eden şeylere daha çok yönel ve imkanln varsa terapi al. Çalışabilme imkanın varsa sosyalleşmek iyi geliyor

Genişletmek için tıkla...

Vasfiyeteyzeniz .!.:

Belki de biraz imani konulara eğilmeniz gerekiyor olabilir. Biraz daha inanç kuvvetlendirirseniz belki akışa daha rahat bırakırsınız olacak olanı daha kolay kabullenip duayla kendinizi rahatlatabilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Peripadisahininkizi .!.:

Aslında bende bu ihtimalleri düşünmek aşırı stres ve paniğe sebep oluyor sürekli geçen yılları düşünüyorum bu demek ki bu iyi günler de bitecek benim de başıma kötü şeyler gelecek diye

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Bunlar hep dertsizlikten.bir dönem bana da olur gibi olmuştu sonra öyle bir dert geldi ki başıma asıl o zaman mutsuzluktan çıktım işte dedim şu dert geçsin bir daha böyle olmayacağım.olmadım da.kısaca kıymet bilmiyoruz.şımarıyoruz, azıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Peripadisahininkizi .!.:

Ben hep mantıklı düşünen, küçük şeylerle mutlu olmaya çalışan biriyim, bana göre depresyon falan mantıksızdı bana uymazdı. Kendi kendime de akıl veririm.
depresyonda mıyım gerçekten hiçbir şey mutlu etmiyor gülüyorum mutlu oluyor gibi oluyorum ama sanki hayal aleminde yaşıyor gibiyim. Geziyorum gezen ben değilmişim gibi. Biraz mutlu oluyum diye alışveriş yapıyorum sonra gereksiz geliyor.
En çok da geçen zamanı aşırı sorgulamaya başladım bi şarkı 12 yıl önce çıkmış bir oyuncu eski yeni hali paylaşılmış, bir dizinin üstünden yıllar geçmiş, bunlar bile çok etkiliyor. Halbuki 31 yaşındayım sanki çok yaşlanmışım gibi şimdiden triplere girdim ama zaman o kadar uçuyor gibi geliyor ki gerçekten bi bakmışım bu yıllarda geçecek diyorum. Ölüm aklıma geliyor korkuyorum kimsenin ölmesini istemiyorum. Yani dünyanın yalan olduğunu anlamış bulunmaktayım 20lerde henüz bu kadar umursamıyordum.

Her şeyim neredeyse çok iyi işim, eşim. Kendimi nankörmüşüm gibi hissediyorum. Nasıl mutlu olmam diye.

Bebeğim var gayet gün içinde enerjik olmaya çalışıyorum ona gülüyorum, oyunlar oynuyorum beraber gülüyoruz. Eşime bazen mutlu görünmeye çalışıyorum bazen de çok belli ediyorum. Sürekli niye böylesin diyor. Mutluluğumda sonradan gözüme rolmüş gibi görünüyor.

Bir de aşırı panik senaryolar üretiyorum kafamda, eşime ulaşamadıysam, arabadaysak, asansördeysek, yolda bebek arabasıyla giderken vs. kötü düşünceler , aileme ya da başıma kötü bir şey gelecek hissi geçmiyor.

Genişletmek için tıkla...

reedd .!.:

Nasıl oldunuz ?

Genişletmek için tıkla...

Peripadisahininkizi .!.:

Aynı dışarı çıkıp gezip gülmeye devam öyle iyi olmaya çalışıyorum ama kendimi olduğumdan baya yaşlı ve yorgun hissediyorum

Genişletmek için tıkla...