Öncelikle yazınız için çok teşekkür ediyorum size.Yüzde doksanını da doğru kabul ediyorum.Özellikle depresyon ilaçları alarak içiniz deki farkındalıkları yok etmeyin sözünüze katılıyorum fakat kısmen.Katılımım şu;tarihte bütün büyük olaylar, en güçsüz zamanlarda çözümlenmiştir.kendimden örnek vereck olursam, her depresyona girişim farklı bir özelliliğimi keşfedip ona hayran kalmakla sonuçlanmıştır.Ancak, bu bazı olaylar da bazı kişiler belki de tek başına sorunlarınla yüzleşemeyebilirler,Belki de bilidkleri doğruları bir uzmanın ağzından duyup, rahatlama ihtiyacı duyabilirler. Çünkü belki de onlrın dertleşebildiği, yardıma koşacağı kimse olmayabilir.İşte böyle durumlarda mutlaka bir uzmandan yardım alınmalıdır diye düşünüyorum.Kİ, ben psikaytra vereceğim parayla gidip kendime bir şeyler alsam daha mutlu olurdum diyen kişilerden olsam da zaman zaman ben de pskiyatra gittim. Bu çok da iyi geldi bana. en azından sorunlarla başa çıkma açısından doğru yaptığımdan emin oldum. Bazen kafamız o denli karışık olabilir ki, cevabını bildiğimiz soruları bile durmadan kendimize sorup, NEDEN? deriz.Her üzüntünün depresyon belirtisi olmadığını da bilmeliyiz.Yaşanan olumsuzluklara bedenimizin ve ruhumuzun verdiği reaksiyonlar olacaktır. Bu gayet muhtemeldir.Ancak süre uzar ve biz bundan sıyrılamzsak, mutlaka bir uzmana görünmeliyiz.Şöyle ki, hafife aldığımız sorunlarımız hallolmadığı sürece, en olmadık yerde ve zaman da yüzümüze bir şamar gibi vurup bizi sarsabilir.Örn.elimiz titrer, dilimiz sürçer, ya da yalnız kalıp kendi sorunlarımızı halletmekle o kadar çok mücadele eder, en kötüsü düşünürüz ki, her insan sorunları çözmede pratik olmayabilir, daha doğrusu duyguları mantığından ağır basabilir, ardarda eklenenler de cabası olabilir.Bence en ufak sorunu halletmeden, asla olmamış gibi davranmamalıyız.Hallolmayan sorunlar, her fırsatta düşünmeye, gel gitli düşüncelerde depresyona davetiye olablir.Mümkün olduğunca yalnız kalmamalı, eve kapanmamalıyız.Konuşacağımız kimse yoksa, doğaya çıkalım, yürüyüş yapalım,hatta söylene söylene ağlaya ağlaya da olsa, kendimizi dışarı atlamalıyız.