Depen Depresyon

jeehan

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
3 Ekim 2017
2.415
1.783
Selam hanımlar!

Sitenin arabeks queen'i gibi hissediyorum artık kendimi

Ben iyice ipleri kopardim galiba. Çorba içerken, ütü yaparken, dolmuş beklerken, çalışırken hatta sabah işe gelip poğaça yerken bile ağlayasim geliyor. Zaman mekan fark etmeden ağlıyorum deli gibi. Ağlayacak gibi olup ağladığımı kimse anlamasın diye lavaboya gitmekten ciğerim soldu. Sanırım çalışmasam iyice kafayı yiyeceğim. Normalde psikologa gittim kasim ayında süreçlerin normal olduğundan kendime zaman vermem gerektiğinden bahsetti. Hemen hemen 2 ay oldu ve ben hala batiyorum. Bu ay için yine randevu alacaktım ama Ocak ayı için randevuları dolmuş.

Depresyondayken (depresyon mu bilmiyorum.) kendinizi iyice koyvermeden nasıl ayağa kalkıyorsunuz? Neye tutunuyorsunuz?

Bu arada 1 hafta önce beni rehberinden sildi sanıyordum WhatsApp'tan hikaye paylaşmış, ama hikaye sadece bende görünüyor. Ben de galiba hala rahatsiz mi edeceğim diye endişeleniyor da deniyor diye düşündüm. Dün aradım. :') 100 kişi belki arama, gitme jehaan dedi ama pişman değilim. Böyle direğe carpmazsam kabullenemem gibi geliyor. Bı kere daha yüz yüze görüşmeye değecek bı şey yok muydu gibi bir şey sordum. Bu şekilde olmazdı dedi. Beraber olamayacagimi kabullendiği ses tonundan bile belliydi. Kırıldığı da. Sevildiğimi düşündüğüm için çok fazla zorladığımı, bunları rezillik olarak görmediğimi söyledim. Sevilmiyormuymuşsun yani iyi tamam dedi. Rahatsız etmeyeceğimi vsvs söyledim o da rahatsız etmek olarak algilamadigini söyledi. Sonrada bitti konuşma.
 
Bir şekilde geçecek bu zamanlar. Hüznünü yaşa ama çok yıpratma kendini.
 
her şeyi yaptığına artık emin olduysan sağlam dik bir şekilde ayağa kalk. artık kendin için uğraş bu kadar yetmez mi acı çekmen? gerçekten bu zamanları yaşayan biri olarak ileride arkana dönüp baktığında geçmişe takılı kalan tek sen olursan o zaman daha büyük acı yaşıyorsun.
 


Elbette öyle de gerçekten sorunlu olduğuma emin oldum bunca şeye rağmen yok yok beni seviyor kafasındayim. Çıkıp tek başıma kendime gelebileceğim yok. Şubat için randevu aldım umarım çok daha etkili olur benim için
 
Konunu görünce "Bu konuşmaları ekran görüntüsü alıp anne ve ablalarının olduğu gruba atan adam değil miydi?" diye sordum kendime direk. Düşünsenize ne berbat etiket. Bu bile başlı başına ayrılığı öpüp başına koyup yüksek bir yere bırakma sebebi.
 
Kurtulmuşsun işte sevse ne olacak? Ne değişecek. Bak burda evlenip ayrılan yada mutsuz olan herkes zamanında sevgisinden yapmış herşeyi.
İşin özü ömrünce çekeceğine bikaç gün daha acını çek sonrada üzerine çizgi çek gitsin.
Zorlanıyorsun görüyorum ama ne demişler;seni öldürmeyen acı güçlendirir
 


Ahahahhaha cidden öyle kaldı çocuğun adı :) haklısınız belki ama sanki bir daha öyle hiç kimseyi sevemeyecek gibi hissediyorum, başka kimse de beni öyle sevemeyecek gibi
 
umarım her şey çok iyi olur senin için.
 


Tabi ki ama hayal kurup yaşanmayan şeyler de cokk batıyor :) gerçi yaşansa da batacakti. Sadece şimdi güzel geldiği için bu kadar dokunuyor
 
Ahahahhaha cidden öyle kaldı çocuğun adı :) haklısınız belki ama sanki bir daha öyle hiç kimseyi sevemeyecek gibi hissediyorum, başka kimse de beni öyle sevemeyecek gibi
Ayrılıktan çok yaşanacaklarına emin olup gerçeklestiremediklerinizi arıyorsun aslında. O hayalleri bırak kenara. Sen o hayallerin peşinde oldukça o adam kendini ulaşılmaz ilan edecek. Niye öyle sevmeyecekmişsin? Emin ol bulunmaz hint kumaşi değildi. Bir sal kendini bakalım.

Edit: Sizden sen'e hızlı bir geçiş yapmışım hepsini düzenleyemedim
 
Tabi ki ama hayal kurup yaşanmayan şeyler de cokk batıyor :) gerçi yaşansa da batacakti. Sadece şimdi güzel geldiği için bu kadar dokunuyor
Evet anlıyorum.
Bi arkadaşım da sizin kadar aşıktı.
Hatta o kadar üzülüyordu ki, ömrümün sonuna kadar üzüleceğimi, sadece tek bir gün mutlu olacağımı bilsem de yine de onunla evlenmek isterdim derdi.
Sonuç;iyi ki onunla evlenmemişim diyor.
Bilmem anlatabildim mi :)
 
Belli başlı olaylar karşısında yaşanan üzüntünün adı “depresyon” değil bildiğim kadarıyla. Örneğin annesini yeni kaybetmiş ve üzgün, bıkkın, her daim ağlamaklı olan biri için “depresyonda” diyemeyiz. Siz de sanırım bir aşk acısı yaşıyorsunuz. Bu tarz acılarda ağlamak, hiçbir şeyden zevk almamak normaldir. Baş etmek için elbette yardım alabilirsiniz fakat ihtiyacınız olan tek şey zaman bence. Duygularını bastırmayıp acınızı yaşarsanız, kısa süre sonra kendinizi daha iyi hissetmeye başlarsınız.
 

Ulaşılmaz sanmaz belki ama uzaklastikca uzaklaştı zaten bu tavirlarimla. Umarım dediğiniz gibi olur :)
 


Ne kadar süre sonra dedi bunu :)
 


Evet haklısınız. Depresyon mu bilmiyorum konuda da belirttim. Sadece sürekli kendim bile cekemeyecek kadar ağlamaklı bı haldeyim. Ya normalde böyle birisi olmadığım için çevrem de garipsiyor. Sanki herkesin modunu düşürüyor gibi hissediyorum
 
Kafanızı başka şeylerle meşgul edin. Onu hatırlatacak ve duygularınızı tetikleyecek şeylerden uzak durun.
Yeni arkadaşlar yeni hobiler edinin. Zamanla azalacak. Hatta yeni biri olunca karşılaşırız diye ihtimal olan yerlere bile girmeyeceksiniz emin.olun. kurtulmuşsunuz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…