E tamam işte adam.sana şöyle demedi mi?
Eee, "ben insan değil miyim? Sen nasıl bunaldiysan çocuksuz birkaç saate ihtiyacın varsa ben 7/24 evdeyim, daha çok ihtiyacim var" de
Su cocuk bakmayan babalardan nefret ediyorum ama en büyük sebebi de babaya hiç bir sorumluluk vermeyen anneleri
Bebek daha doğar doğmaz bir kadın ordusu (ya da koruma içgüdüsü ile kaplan kesilen anne) sarıyor çocuğun etrafını, baba el gibi sıfır sorumluluk duruyor. Hatta bazen 'sabah isi var,uyksuz kalmasin' bahanesiyle odadan taşınıyor. Bir süre sonra da anne, "neden hic çocukla hiç ilgilenmiyorsun" diye kırılıyor.
E neden acaba?
Sen annesiysen o da babası. Sen yanındayken sorumluluk almak istemiyor. Cocugu da susturamiyor çünkü tanımıyor. Adama alan yaratmamissiniz ki çocuğu tanisin huyunu suyunu bilsin. Sanki annenin cocuguymus gibi.
Sırf bu yüzden çevresinde bir kadın olmadan birkaç saat durmasi lazım bence kendi öz çocuğuyla. Zamanla aralarında daha güzel bir bağ olur çünkü insan emek verdiği seye daha çok kıymet verir.
Benim babam teee 33-35 sene önce alabildiği tüm sorumluluğu alırdı haftada 6 gün ve bedensel kuvvet gerektiren bir işte çalışmasına rağmen. Sonuç olarak güçlü bağlara sahip olduk. Bu ablamın da benim de erkek seçimimize bile yansıdı, cocuk annenindir tarzını benimseyecek adamlar ilgimizi dahi çekmez. Eniştem bebeklikten itibaren (ki şimdi koca dana) haftasonu erkenden cocugu alır evden çıkar ki yazık annesi bari haftasonu deliksiz uyusun diye.
Yani aslında babanın çocuğun hayatında aktif olması pek çok seyi etkiliyor.
Bir yerden başla.
Babanın cocukla daha çok basbasa zaman geçirmesi ve sorumluluk alması beraber karı koca yeni sohbet konulari da demek ayrıca
Bence çocuğu bırak, kaç
Sana da iyi gelecek. Ayrıca Allah korusun başına bir şey gelse birkaç gün hastanede kalsan vs çocuğunu susturmayı bile bilmeyen ve hatta cocugu tanımayan baba ne yapacak?