Anlıyorum bizzat yaşadım bazı insanlar gerçekten pislik. Bana hep iskelet, iskeletor, sırık felan deyip akraba arkadaş ortamında rezil ederlerdi psikolojimi öyle bozdular ki hala sosyal ortama girerken çekinirim. Bayram seyran mevlüt hiç sevmem konu nasıl ne alaka benim zayıflığıma geliyor anlamıyordum. İş yerinde bir abi bana tahta demişti asla unutamıyorum. Kendilerince espri yapıyolardı. Sonra artık böyle böyle büyüdüm üniversitede de aynı böyle diyolardı artık tavrımı net koymaya başladım şaka insanı güldürür ben gülüyor muyum demeye başladım. Çok sert ve nettim zamanla onlar da saldılar. Sonra eşimle tanıştım kabus baştan başladı eşimin çevresinde her konu gündeminde zayıflığım vardı. Bende 4-5 kilo almak için tekrar düşünmeye başladım ama o akıpunktura felan gitmedim çünkü konuyu eşime açtım ben bu konudan rahatsız oluyorum senin için bir sıkıntı var mı dedim o da yok dedi manken gibisin felan dedi. Sonra her ortamda zayıflığımla ilgili biri bişey deyince eşim o zaman nişanlım sert bir şekilde sizin gibi bir tarafı et kokacağına manken gibi kız kıskanmayın dedi. Ben orda yerin dibine girdim ama azala azala bitti. Şimdi de bazen benzer bi konuşma olacağını sezdiğim an tavrım ciddileşiyor kimse bişey demiyor. Bir de bikaç kez ben başkasından bahseder gibi ayy bi çatlakları vardı şöyleydi böyleydi deyip iyi ki zayıfım bi ara salak salak konuşuyolardı üzülmüştüm iyi ki kilo almamışım o dönem dedim. Şimdi laf söz yok hatta ceylan gibi gelin benzetilmeleri yapılıyor algıları değiştirmek sor ama bizim elimizde. Siz yine bence böyle davranmaya başlayın kaliteli sınırlar koyun alttan alttan kimse bilmeden yine kilo almaya çalışacaksanız çalışın. Ama bu konuyu gündeminizden çıkarmanız lazım yoksa o kilo alınmıyor stresten