Merhaba,
Her zaman kazancımı ihtiyaçlar, istekler ve birikim olarak üçe ayırırım.
Tek yaşarken
maaşımın tamamını birikime ayırıp temel ihtiyaçlarımı ek yatandan karşılamaya çalışırdım.
İnternetten alışveriş yılda bir ya da iki kere yaparım.
Geçen ay 4500 benzin için harcama yapmışım, başka bir harcama yok.
Kıyafet için harcayabileceğim miktar sınırlıdır. Yıllarca aynı kıyafetleri yıpranmadan kullanabiliyorum. Etiketi üstünde verdim, ikinci elde sattım gibi bir şey hiç yaşamadım. Düsünerek alışveriş yaparım. Çoğu kıyafetimi kendim dikebiliyorum.
Çalışıyorum, iki çocuğum var. Onlar küçükken bayramlık ve kostümlerini de kendim dikiyordum.
Her türlü yemeği yapabilirim, işimi kolaylaştıracak şekilde hazırlayıp derin dondurucuya koyarım. İşe kahvaltı ve öğle yemeğimi götürüyorum. Haftanın bazı günleri dışarıdan yeriz. Çocuklar büyüdü, artık onların masrafları da arttı.
Temizlik için bir yardımcı almıyorum, evim, eşyalarım gayet minimal, yetiştiği kadar temizliğimi kendim yapıyorum.
Hiç bir ürün için stok yapmıyorum. Market, alışveriş merkezi vs. dolaşmak zaman kaybı geliyor, dolayısıyla indirim vs kovalamayı da sevmem. İhtiyaç olanı söylerim, eşim alır.
Kuaför, kaş, saç vs. kendim hallediyorum. Hatta küçükken çocuklarımın da saçını kesiyordum.
Zaafım olan şey kitap almaktı. Evimde bir duvarı kitaplık yaptıktan ve ikinci defa okumak istemediklerimi bağışladıktan sonra kitap alışverişini de kıstım. Kütüphaneden alıyorum, ya da kaynak kitap olacak şeyleri satın alıyorum.
Yatırım için aldığım bir gayrimenkulun kredisini ödüyorum.
Aylık bir miktar altın ve yurt dışı seyahat için döviz biriktiriyorum.
Özel okul taksidi+ biri burs diğeri harçlık şeklinde iki öğrenci masrafı aylık cebimden çıkanlar.
Bunca zaman ayağını yorganına göre uzatmayan, maddi olarak harcamalarını ayarlamayıp zor durumda kalan yakınlarımın da çok yüksek miktarda olmasa da arkasını topladığım oldu.
O nedenle akrabalardan ziyade bir öğrenciye yardımcı oluyorum.
Rabbim sağlık, afiyet, bereket versin.
