merhaba arkadaşlar eş kişisinden ayrılalı 2 ay anca oldu. düşük de yaptım. ve ben ruhen haliyle çok zorluk yaşadım ailem destek oldu madden manen. daha davamız sonuçlanmadı bile. bugün şans bu ya iki farklı arkadaşım aradı. birisi dedi ki. biri seni sordu "daha kız boşanmadı bile, deyip reddettim." dedi. iyi yapmışsın dedim. az önce başka bir arkadaşım aradı. "ben elçiyim bana zeval olmasın." dedi. eski iş arkadaşımın biri kuzenine sormuş beni, görüşmek ister mi diye.
bu insanların kafası mı güzel. belki ben ayrılalı ne kadar geçti bilmiyorlardır da. o ikinci arkadaşıma da kızdım. "bunu bana demene gerek mi vardı." dedim. ama kız saf kalpli hakkı kalmasın diye dedim dedi.
yani ne diyebilirim ki. insanların bana davranışları elimde değil benim verdiğim tepki önemli biliyorum.
ama o kadar sinir oldum ki. küçük şehirde yaşama sorunu mu bu?
neyse eski eş sağ olsun bana dünyanın kaç bucak olduğunu gösterdiği için. uzun bir içsel inzivaya ihtiyacım var. kendime yöneldim. yaralarımla uğraşıyorum. kariyerime odaklandım.
ama çok sinirim bozuldu. çok ağladım. neden böyle oldum bilmiyorum.
bu insanların kafası mı güzel. belki ben ayrılalı ne kadar geçti bilmiyorlardır da. o ikinci arkadaşıma da kızdım. "bunu bana demene gerek mi vardı." dedim. ama kız saf kalpli hakkı kalmasın diye dedim dedi.
yani ne diyebilirim ki. insanların bana davranışları elimde değil benim verdiğim tepki önemli biliyorum.
ama o kadar sinir oldum ki. küçük şehirde yaşama sorunu mu bu?
neyse eski eş sağ olsun bana dünyanın kaç bucak olduğunu gösterdiği için. uzun bir içsel inzivaya ihtiyacım var. kendime yöneldim. yaralarımla uğraşıyorum. kariyerime odaklandım.
ama çok sinirim bozuldu. çok ağladım. neden böyle oldum bilmiyorum.
