Çook bunaldim artik

B

BengisuCan91

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2022
471
-299
11
33
Kimsesiz tek başına çocuk büyütmek çok zormuş ya artik kafayi yiyorum evin içinde gidicek hiç bir yer yok hiç bir kimsemiz yok psikolojim çökmüş durumda artık bir de durmuyor laf dinlemiyor çok yaramazlaştı iyice kimseyi görmediğinden böyle çıldırıyor galiba cocuk artik dayanamiyorum akşama kadar bir evin içinde tıkılı kalmak çok bunaltıcı bir tane insan gördüğüm yok depresyonda gibi hissediyorum artık bunun bir çözüm yolu yokmu niye ben bu haldeyim
 
Çözüm yolu halimize şükretmek
Şuan enkaz altında bir başına bebeğiyle çocuğuyla yardım bekleyenleri düşünün küçük alanda zar zor nefes alarak buz gibi soğukta bekliyorlar.
Bakın içiniz kendiniz için nasıl ferahliyor şükrediyorsunuz.
Linclemek için yazmadım şuan gerçekler bunlar
 
Canım zaten öyle zamandayız ki kimse olmaması emin ol daha iyi ne güven olur şimdiki millete ne de değer vermeye değmez ama keşke çocuklu bir çift ile görüşsen belki iyi olurdu arada bir yok mu komşu filan tada kreşe gidiyor mu çocuk..? Orda bir iki anneyle arkadaşlık etsen belki iyi olur bu arada üzülme lütfen kendini o moddan çıkar çocuktur yaramazlık yaparsa ağlarda her yaşın ayrı bi sendromu var onu yaşıyorlar heralde onun sana ihtiyacı var beraber evde aktiviteler yapın eğer anlayacak yaştaysa tabi
 
Bu aralar evlâtlarıma ben de hep şükrediyorum malım dediğiniz gibi depremde çok daha kötü olanlar var. Ama bence bu durumda yabana atılacak bir şey değil. Anne için nefes almak çok önemli elbette haline şükreder evladı yanında ama bitmiş bir annenin evladına faydasından çok zararı da olur. Kendinize muhakkak bir uğraş bulmalısınız aslında yaramaz değil ama sabır kalmadığı için böyle düşünüyorsunuz
 
Evin icine tikilmayin sıkı sıkı giydirin kendinizi de onu da 2 aylik bebekle 30 gunlugunden beri firt firt geziyorum alin cocugunuzu disari cikin
 
Evet aynen öyle aslında yalnızlık yordu daha çok diyebilirim insan bi degisiklik istiyor sürekli evin içinde sürekli yemek yap cocuga bak bulasik temizlik camasir bu söylediklerim 7-24 bu sekildeyim tek basina mücadele etmek beni inanilmaz yordu Allahima yinede binlerce kez sükür ediyorum tabiki ama bir anne olarak insan yüzü gördugum yok çok üzülüyorum bi tarafta çocuk yalniz büyüyor diye ama bi tarafta yinede şükür ediyorum aslinda insani tamamen yalniz olmak ve sürekli tek başına mücadele etmek yoruyor belkide psikolojimi bozanda o
 
Ailenizle uzak falan mısınız? Arkadaşınız varsa çocugu ailenize emanet edip bi kahve icmek bile değişiklik yaratır
 
BengisuCan91 .!.:
Uzağim evet zaten o yuzden bu durumu yaşıyorum
Genişletmek için tıkla...
Belki de sizinle aynı durumda olduğum için iyi anlıyorum. Annem babam yok öğretmenim şu an da ücretsiz izindeyim. Ben şunu da anlamıyorum bir konuda zorlandığını paylaşmak çocuklardan ya da var olmalarından şikayet şükürsüzlük değildir. Rabbim iyi ki vermiş onları ayaklarına taş değmesin. Ama sonuçta siz de bir canlısınız ister istemez ruhumuz sosyallik de istiyor. Şarj edilmek istiyor
 
Kesinlikle öyle Allahıma şükürler olsun bende çocuğuma bakmaktan şikayetçi değilim hiçbir zamanda olmadim ama beni bu kadar yoran sinir sistemi alt üst eden başka durumlar yaşıyorum ne kadar anne bile olsan çocuğuna bakmakla sorumluda olsan insanız sonuçta, bir yere gidememek, insan görememek, kimseyle iletişim kuramamak yani şurada düşüp bayılsam halim ne olur bilmiyorum tek ulaşabileceğim insan kocam.... çocuğu bile bırakacak kimsem yok bir hasta oluyorum neredeyse ayakta duracak dermanım bile olmuyor ama o durumda bile çocuğu kucağıma alip hastanenin yolunu tutuyorum bunlari şikayet maksadıyla söylemiyorum yani ruhen aslında nefes almaya ihtiyaç duyuyorum ama o nefesi alamıyorum oturup ağlıyorum bazen nasıl bir ruh daralmasıysa artık diyorum acaba depresyon mu yaşamaktayım ..yani tek başına olunca her işe yetişemiyorsun.çok tuhaf bir yalnizlik bu.. üstelik çocuklu bir anne olarak bu durumu yaşamak daha da tuhaf....hani insan canı sıkılır dersinki bugün çok daraldım alayim çocuğu anneme gidiyim veya şuraya gidiyim bir çay içiyim bir pasta börek yiyim o küçücük an bile insana çok iyi gelir ama o bile yok sürekli bir evin içinde tek başıma hep monoton peki durum cocuga yansimiyor mu tabiki yansiyor.. bu durumu isteyerek yaşamıyorum tamamen bulunduğum yerde yalniz olmaktan dolayi ..ama şuna emin oldum anneyle cocugun sosyal ortamlara daha çok ihtiyaç duyduğu çünkü çocuk yaşıtlarıyla da oynama ihtiyaci hissediyor evde ister istemez bunalıyorlar ve bu durum biz annelere de yansıyor .Sırf bu yüzden ikinci cocuk fikri kâbus gibi geliyor insanin ruh sagligi da önemli herseyden önce
 
Ben de anlıyorum sizi. Havalar biraz iyi olsa parkta filan birileriyle tanışmaya başlayacağız ama şimdilik sabır sanırım. Canınız sıkılınca bana yazın:)
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben ailemle aynı ilçedeyim ama yine de bunalıyorum. Çünkü annem kanser hastası onlara gittiğimde bile bana destek olabilecek bir pozisyonu yok. Tabii ki onunla sohbet etmek Farklı ortama girmek bike çok çok iyi geliyor. Ama işte yine de çocuğu bırakayım markete gideyim bile diyemiyorum. Babamı doktora götürdüm bi kere uyuttum bebeğimi erken uyanmış annemi mahvetmiş ağlamaktan. Çok ağlayan, bensiz duramayan bir oğlum var. 20 aylık olacak hala kucağımdan inmiyor. Babası işten geliyor oyalasın yemekleri hazırlayayım diyorum yok yanımda olacak kucağıma gelecek. Her işimi öyle zor yapıyorum ki. Süpürgeyi açıyorum ağlıyor yerlere atıyor kendini onla ilgilenmeyi bırakıyorum da iş yapıyprum diye kucağıma atlıyor. Tek büyütünce destek olmayınca bebek anneye iyice bağımlı oluyor. Bu da anneyi çok yoruyor. Yorumlarda bahsedildiği gibi enkaz altında mücadele veren anacıklsr varken böyle sitem etmek şımarıklık belki ama insan ne çekiyorsa onu biliyor. Binlerce kez şükür sağlıklı, o minik yavrucukları izledikçe hep ağladım. Hala ağlıyorum Rabbim evlatlarımızla sınamasın ama işte herkesin yükü kendine ağır geliyor. Allah yardımcımız olsun.
 
Şükretme kısmını geçelim. O ayrı bu ayrı. Ben de tek büyüttüm, ne olduğunu yaşayan bilir. Çocuğunuz kaç yaşında, kaç aylık? oyun grubuna götürme imkanınız var mı? ben oyun grubuna götürüyordum. Ben de yoruluyordum ama en azından o gün nasıl oyalayacağım derdim olmuyordu. Çocuk mutlu oluyordu. Sonraki günlere hep dışarıda bir faaliyet koymaya çalışıyordum. hava müsaitse park/sokak en iyisi ama yağışlı veya çok soğuksa bir gün oyun alanına, bir gün avm'ye bir gün markete... ihtiyaç olmadığı halde boş boş market koridoru gezdiğimiz çok olmuştur. avm'de de koridorları gezer, 1-2 oyuncağa biner 1 mağazaya bile girmeden dönerdik. evden çıkınca insan zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor en azından. ev işlerini kesinlikle ikinci plana attım. çocuğumun yemeği ve kıyafeti olduktan sonra yerde tozlar top top olmuş yuvarlanıyormuş, lavabolar sararıyormuş hiç önemsemedim. imkan olursa yaptım yoksa yapmadım. her gün 1 tencere yemek bir makinada çamaşır. bunu yaptım mı ben kendi işimi yapmış saydım. oğlum uyuyunca bunlar olduysa kolumu kaldırmadım, ya yattım uyudum ya dizi izledim. hiçbir şey bir desteğin yerini tutmuyor ama bu süreci atlatmak için öneride bulunmak istedim. kolay gelsin.
 
Aynı durumdayım ailemden ayrı başka şehirdeyim eşim deprem bölgesine gitti göreve 3 gün önce acil olarak bebegim 6 aylık oldu bugun uykusuzluktan ve yalnızlıktan oglumu yataktan düşürdüm anlık 1 sn arkama döndüğümde bütün gün hastanedeydim bugun vicdan azabı ayrı çekiyorum oturdum bütün gün agladım eşimede korkmasın diye haber etmedim annemi aradım oda bir ton kızdı bi cocuga sahip cıkamadın mı ben sana cocugu yataga yatırıp bırakma demedm mi diye çık gel iyice saflaşmışsın dedi bugun bilet aradım bulamadım eşime zaten ulaşamıyorum denizde hattı çekmiyor yarına buldum bilet aldım gidicem sizde bence ailenizin yanına gidin çok zor oluyor cok iiyi anlıyorum sizi havalar cok soguk üşümesin hasta olmasın diye bende evden dışarı cıkarmıyodum ama bunyemde çok yıprandı sürekli koliklikten yeni cıktı ama asla uyumuyor aglıyor kahvaltı bile etmedim saat 6 oldu simdi uyuttum bugünde tek basına gözlemlemem lazım bir değişiklik yapın mutlaka
 
Az önce bende bu konuyu açtım benimde kimsem yok ve cidden psikolojim hiç iyi değil yemek bile yemiyorum sürekli ağlıyorum bunalımdayım hep evin içindeyim dışarısı çok soğuk bebeğim daha 55 günlük çıkarsak hasta olur diye dışarı da çıkmak istemiyorum ama bu şekilde de hapisteymişim gibi cidden çok zor sizi çok iyi anlıyorum ne yapmamız gerekiyor bilmiyorum çok çaresizim bende
 
belki cidden depresyondasındır. neden bi uzmanla gorusmuyorsun ki? lohusalık depresyonu diye bisi var allah korusun.. insanlar kendilerini kaybedebiliyorlar.
 
Neden surekli evdesiniz ki disari.cikip cocugunuzla temiz hava alin ben cok soguk havalarda bile kizimi disari cikardm hem bana hem ona iyi geldi kizim 17 aylik ve 5 aylikken duzenli disari cikarmaya baslamistim artik yurudugu icin hic bir yere gitmesek bile kapinin onune yurumesi icin cikariyorm surekli ebde duran cocuk tabiki yaramazlaşir.bu arada bende tek basima buyutuyorm ve ailem baska sehirde tek degilsiniz bunu unutmayin ve lutfen kendinize iyi bakin cocugunuzu dusunun
 
Sanırım kendimizi kendimiz motive etmeliyiz başka çaremiz yok anneyiz ve güçlü olmak zorundayız nerede ne koşulda olsakta.. bazen üzülüp ağlıyorum vicdan azabı kaplıyor içimi şikayet eder gibi hissettiğimden belkide bilmiyorum ama bugünleri mumla arayacagim ettiğim şikayetler için belkide kendime kizacagim ahhh keşke yavrum hep küçük kalsaydi da yaramazliklar yapsaydı yine annesine diyecegim bu hepimiz icin gecerli vee bir bakmisiz zaman hizla akip geçmiş
Sanirim fazla duygusallaştımm
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
10 Yıllık Bir Mesele
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
4K
Lady Guinevere
  • Kilitli
Dertleşeceğim kimsem yok…
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
11K
pembesincap
I
Sanki kayboldum
6 7 8
Yorumlar
149
Görüntüleme
21K
Pinar0757
Annemle ilgili lütfen yardım edin
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
5K
Mochamocha
M
Tüp bebek tedavisinde eş desteği
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
8K
tanem7777
T
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…