Şükretme kısmını geçelim. O ayrı bu ayrı. Ben de tek büyüttüm, ne olduğunu yaşayan bilir. Çocuğunuz kaç yaşında, kaç aylık? oyun grubuna götürme imkanınız var mı? ben oyun grubuna götürüyordum. Ben de yoruluyordum ama en azından o gün nasıl oyalayacağım derdim olmuyordu. Çocuk mutlu oluyordu. Sonraki günlere hep dışarıda bir faaliyet koymaya çalışıyordum. hava müsaitse park/sokak en iyisi ama yağışlı veya çok soğuksa bir gün oyun alanına, bir gün avm'ye bir gün markete... ihtiyaç olmadığı halde boş boş market koridoru gezdiğimiz çok olmuştur. avm'de de koridorları gezer, 1-2 oyuncağa biner 1 mağazaya bile girmeden dönerdik. evden çıkınca insan zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor en azından. ev işlerini kesinlikle ikinci plana attım. çocuğumun yemeği ve kıyafeti olduktan sonra yerde tozlar top top olmuş yuvarlanıyormuş, lavabolar sararıyormuş hiç önemsemedim. imkan olursa yaptım yoksa yapmadım. her gün 1 tencere yemek bir makinada çamaşır. bunu yaptım mı ben kendi işimi yapmış saydım. oğlum uyuyunca bunlar olduysa kolumu kaldırmadım, ya yattım uyudum ya dizi izledim. hiçbir şey bir desteğin yerini tutmuyor ama bu süreci atlatmak için öneride bulunmak istedim. kolay gelsin.