Mart ayında öğrendim hamile olduğumu,evliliğimin 8. ayında.beklemiyorduk seni sürpriz yaptın bize.
ama elimde testle kalakaldım annecim,hoş geldin diyemedim gözlerim parlayarak,
olduğum yere yığıldım dizimin bağı çözüldü deyimini hiç anlayamazdım,anladım...
babanı aradım sevindi,idrak edemedi durumu,durumumuzu,
kızdım ona sinirlendim,sevinme dedim,geçen hafta ki doktor maceramızı hatırlattım,sustu.
sus pus olduk telefonda ne olacaktı şimdi?
Haberini almadan 1 hafta önce böbreklerimden rahatsız olduğumu sanıp,sık idrara çıkmam yüzünden(daha öncede böbreklerimde kumdan dolayı gitmiştim)doktor yolunu tuttuk.
doktor kan tetkiklerime bakıp bir de ivp çekelim dedi.muayene sırasında son adet tarihimi sorup daha adet tarihime 2 gün olmasına rağmen beklememiz gerekmediğini çekilebileceğini söyleyip ivp ye yolladı.
bu lanet ivp için 1 gece öncesi birkaç ilaç alıp bağırsakları boşaltmak lazım ertesi gün damara verilen ilacın böbreklerden geçişi izlenmesi gerekiyormuş.
işkence gibi bir gecenin sabahında hastaneye gidip röngene girerken teknisyenin sorusunu ciddiye almalıymışım bebeğim,
''hamile olabilir misiniz?''
zaten hastaneye gelmeden idrar testi yapmıştım bana göre yoktun sen,o gün gönül rahatlığıyla söyledim,
''yok değilim test yaptım''
yalancıymış annem o testler,
röntgene girip 6 kez röntgen çekindim.
sonrası hikayemizin başı...
gittiğim bütün doktorlar aynı şeyi söylediler.
''Erken bi dönemde çekinmişsin ama bu risk taşımadığı anlamına gelmez.''
''Risk çok büyük... yeni oluşum evresinde yüksek miktarda radyasyon verilmiş.engelli,zeka özürlü,eksik organla doğabilir...''
Bu liste uzadı gitti annecim,bi kaç muayeneden sonra söylenenler uğultu gibi gelmeye başladı.
tutunacak dal aradım,bi doktor da benim böyle bi hastam oldu sağlıklı doğdu bebeği deseydi,keşke...
8.haftanda sana veda ettim bebeğim,çıkmadı içimden acın,yüreğimden sızın,hep kendimi suçlayacağım,''acaba doğsaydın nolcaktı'' sorusunu hep sorucamhep suçlayacağım kendimi biliyorum.
annecim,bugün doğacaktın takvimimize göre ,
sen hep benimlesin
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN BEBEĞİM,HOŞGELDİN ARAMIZA..
özür dilerim çok uzun oldu.
Arkadaşlar anlatıp vicdanımın sesini size de duyurmak istedim,beni suçlayanlarınız olcak belki,bende suçluyorum ama alamadım ben bu riski 9 ay bu çelişkiyle yaşayamazdım.
ama elimde testle kalakaldım annecim,hoş geldin diyemedim gözlerim parlayarak,
olduğum yere yığıldım dizimin bağı çözüldü deyimini hiç anlayamazdım,anladım...
babanı aradım sevindi,idrak edemedi durumu,durumumuzu,
kızdım ona sinirlendim,sevinme dedim,geçen hafta ki doktor maceramızı hatırlattım,sustu.
sus pus olduk telefonda ne olacaktı şimdi?
Haberini almadan 1 hafta önce böbreklerimden rahatsız olduğumu sanıp,sık idrara çıkmam yüzünden(daha öncede böbreklerimde kumdan dolayı gitmiştim)doktor yolunu tuttuk.
doktor kan tetkiklerime bakıp bir de ivp çekelim dedi.muayene sırasında son adet tarihimi sorup daha adet tarihime 2 gün olmasına rağmen beklememiz gerekmediğini çekilebileceğini söyleyip ivp ye yolladı.
bu lanet ivp için 1 gece öncesi birkaç ilaç alıp bağırsakları boşaltmak lazım ertesi gün damara verilen ilacın böbreklerden geçişi izlenmesi gerekiyormuş.
işkence gibi bir gecenin sabahında hastaneye gidip röngene girerken teknisyenin sorusunu ciddiye almalıymışım bebeğim,
''hamile olabilir misiniz?''
zaten hastaneye gelmeden idrar testi yapmıştım bana göre yoktun sen,o gün gönül rahatlığıyla söyledim,
''yok değilim test yaptım''
yalancıymış annem o testler,
röntgene girip 6 kez röntgen çekindim.
sonrası hikayemizin başı...
gittiğim bütün doktorlar aynı şeyi söylediler.
''Erken bi dönemde çekinmişsin ama bu risk taşımadığı anlamına gelmez.''
''Risk çok büyük... yeni oluşum evresinde yüksek miktarda radyasyon verilmiş.engelli,zeka özürlü,eksik organla doğabilir...''
Bu liste uzadı gitti annecim,bi kaç muayeneden sonra söylenenler uğultu gibi gelmeye başladı.
tutunacak dal aradım,bi doktor da benim böyle bi hastam oldu sağlıklı doğdu bebeği deseydi,keşke...
8.haftanda sana veda ettim bebeğim,çıkmadı içimden acın,yüreğimden sızın,hep kendimi suçlayacağım,''acaba doğsaydın nolcaktı'' sorusunu hep sorucamhep suçlayacağım kendimi biliyorum.
annecim,bugün doğacaktın takvimimize göre ,
sen hep benimlesin
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN BEBEĞİM,HOŞGELDİN ARAMIZA..
özür dilerim çok uzun oldu.
Arkadaşlar anlatıp vicdanımın sesini size de duyurmak istedim,beni suçlayanlarınız olcak belki,bende suçluyorum ama alamadım ben bu riski 9 ay bu çelişkiyle yaşayamazdım.
Son düzenleme:
kendi evladımı düşündüm bir an
ona okutamadım bunu ama inan herkes aynı kararı verirdi bi anne olarak oda aldırmak istiyor ama eşi malesef izin vermiyor
