Merhaba hanımlar, öncelikle kimseye anlatamadıklarımı okuyacaksınız bugün.ne ailem, ne arkadaşlarım, ne de akrabalarım şuan içinde bulunduğum durumu bilmiyorlar.sanmayın pasif bir insanım; uzun yıllar yöneticilik yapmış, başarılı kariyeri olan bir kadındım yaşadığım şehirde, fakat gurbette çocuğumu kimseye emanet edemediğim için çalışmıyorum bunu bilin isterim...
Ben eşimin çocukluk aşkıyım, tam 10 sene bana aşık olduğunu bildiğim ama öfkesi ve siniri yüzünden kabul etmediğim bir adamla 6 sene evvel evlendim.başlarda sevmediğim ama sadakatinden,beni sevdiğinden ve üzmeyeceğinden emin olduğum için bu işe kalkıştım.herkes seversin nikahta keramet vardır dedi ve evlendim daha nikahımıza geç kalarak belli etmiş olmasına rağmen dönemedim verdiğim sözden, ailemde fazla muhafazakar olduğu için bunca zaman hep acabalarla yaşadım, denemediğim yol kalmadı evliliğimi kurtarmak için, ağladım olmadı,güldüm olmadı,küstüm günlerce banamısın demedi,giyindim süslendim girdim koynuna sabah adam aynı adam,sadece yatakta mutluyuz anlayacağınız...
Şimdi 3 yaşında bir evladım, kocaman sevdalı bir yüreğim ve evlendiğim günden beri eşimin bitmeyen borçları, tükenmeyen vaatleri ve psikolojik sorunlarıyla; oğluma bana ve kendine silah çekişleri var, daha önceleri korkmuyordum ama artık korkuyorum, çünkü; kendine geldiğinde "ne yaptığımı bilmiyorum" diyor, "kendimi öfekeden kaybediyorum" diyor, daha 5 gün önce boğazımı sıkıp bıçak dayadı ve sabah göreve şehir dışına çıktı, ogün bugün kavga ediyoruz ve bir karar vereceğimi bana zaman tanımasını istedim fakat o ayrılmayı istemiyor hatta "intahar ederim sorumlusu olursun" diyor, annem hasta, birşey diyemiyorum akrabalarımız zaten ortak, buyüzden de benim üstüme çok gelecekler, umrumda değil ama yinede düşünmeden yapamıyorum, annemde "bu eve girersen bir daha dışarı çıkamazsın dul kadın olacaksın elaleme laf anlattırmak zorunda bırakma beni" diyor, ne yapacağımı şaşırdım, eşimse bana bir şans daha ver telafi edeceğim diyor ama bu vaadide 6 senedir duyuyorum hala kızken evimden getirdiklerimi giyiyorum neredeyse, durumumuz kötü zannetmeyin ama eşimin teknoloji tutkusu ve bitmeyen k.k. boorçları benim umudumu tüketti bu ilişki için şimdi yardım edin ne yapacağım ben...?
Ben eşimin çocukluk aşkıyım, tam 10 sene bana aşık olduğunu bildiğim ama öfkesi ve siniri yüzünden kabul etmediğim bir adamla 6 sene evvel evlendim.başlarda sevmediğim ama sadakatinden,beni sevdiğinden ve üzmeyeceğinden emin olduğum için bu işe kalkıştım.herkes seversin nikahta keramet vardır dedi ve evlendim daha nikahımıza geç kalarak belli etmiş olmasına rağmen dönemedim verdiğim sözden, ailemde fazla muhafazakar olduğu için bunca zaman hep acabalarla yaşadım, denemediğim yol kalmadı evliliğimi kurtarmak için, ağladım olmadı,güldüm olmadı,küstüm günlerce banamısın demedi,giyindim süslendim girdim koynuna sabah adam aynı adam,sadece yatakta mutluyuz anlayacağınız...
Şimdi 3 yaşında bir evladım, kocaman sevdalı bir yüreğim ve evlendiğim günden beri eşimin bitmeyen borçları, tükenmeyen vaatleri ve psikolojik sorunlarıyla; oğluma bana ve kendine silah çekişleri var, daha önceleri korkmuyordum ama artık korkuyorum, çünkü; kendine geldiğinde "ne yaptığımı bilmiyorum" diyor, "kendimi öfekeden kaybediyorum" diyor, daha 5 gün önce boğazımı sıkıp bıçak dayadı ve sabah göreve şehir dışına çıktı, ogün bugün kavga ediyoruz ve bir karar vereceğimi bana zaman tanımasını istedim fakat o ayrılmayı istemiyor hatta "intahar ederim sorumlusu olursun" diyor, annem hasta, birşey diyemiyorum akrabalarımız zaten ortak, buyüzden de benim üstüme çok gelecekler, umrumda değil ama yinede düşünmeden yapamıyorum, annemde "bu eve girersen bir daha dışarı çıkamazsın dul kadın olacaksın elaleme laf anlattırmak zorunda bırakma beni" diyor, ne yapacağımı şaşırdım, eşimse bana bir şans daha ver telafi edeceğim diyor ama bu vaadide 6 senedir duyuyorum hala kızken evimden getirdiklerimi giyiyorum neredeyse, durumumuz kötü zannetmeyin ama eşimin teknoloji tutkusu ve bitmeyen k.k. boorçları benim umudumu tüketti bu ilişki için şimdi yardım edin ne yapacağım ben...?