Çok rahatsızım, herşey farklı olabilirdi hissi beni sürekli ağlatıyor🥺üzgünüm yardım edin lütfen

bayangamzeli

Üye
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2023
108
28
25
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
 
Kolun kırıldığında nasıl doktora gidiyorsan bunun için de gideceksin. Verdiği ilaçları da işe yaramıyor deyip bırakmayacaksın, devam edeceksin. 2 ay çok erken işe yaramıyor demek için.

Aynı zamanda psikoterapi al, sorunlarının üzerine git. Annen ve diğer herkesin söylediklerine de kulaklarını tıka.
 
Namaz kılın dua edin meditasyon ve nefes egzersizleri yapın bu konularla ilgili kitaplar araştırıp okuyun spor salonuna yazılın hem sosyallik olur hem özgüven gelir hem de ruhunuz dinginlesir ve parttime bir işe başlayın ufaktan adım adım ilerlemiş olursunuz
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
Ben de boyleyim. Sorunumun annem ve anneannem yuzunden oldugunu anladigimda biraz rahatlamistim. Annem de okulu birakmami kendi teklif etmisti. Maddi destek oldu dizinin dibinden gitmeyeyim diye. Psikiyatrimla arami bozmak icin yapmadigi kalmadi gercekler ortaya cikacak diye korkuyordu. Disari cikmaya kopegim yuzunden basladim 30 yasinda. Temiz hava spor iyi geldi. Komsularla merhaba merhaba kucuk sohbetler etmeye basladim. Baktim ki kilom, bakimsizligim kimsenin umrunda degil biraz daha rahatladim. Azar azar sosyallestim yani. simdi evliyim cocugum var annemle ve onun gibilerle gorusmuyorum. "Bos Ayna" isimli kitaptaki taktiklerle kendimi bastan yaratmaya calisiyorum
 
Once annenizin tahakkumunden kurtulun gerisi corap sokugu gibi gelir. Siz annenizin oyuncak bebegi degilsiniz. 25 yasindaki bir birey ne konuda hangi doktora gidecegine kendi karar verir. Annenizin bu konuda onay makami olma yetkisi yoktur. Sosyal fobinin de bugun gecerli bilimsek tedavi yontemleei vardir. Kendi kendinize bunu asmaniz bu sartlarda mucize olur. Ilac kullanmaniz gerekli gorulurse doktorunuzun onerecegi sekilde ilacinizi kullanin. Herseyden onemlisi sizi birey olarak gormeyen kisi anneniz bile olsa ona mesafe koymayi ogrenmelisiniz bir sekilde.
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
Destek almadan bu sorunu cozemezsin. Herşey farklı olabilir"di" yerine her şey farkli olacak olarak kodlayin kendinize. Geçmişe üzülmek zaman kaybı gelecek için yatırım yapın.
 
Destek almadan bu sorunu cozemezsin. Herşey farklı olabilir"di" yerine her şey farkli olacak olarak kodlayin kendinize. Geçmişe üzülmek zaman kaybı gelecek için yatırım yapın.
O kadar dogru ki. Hemen bir kitap onerisi. Gece Yarisi Kutuphanesi' ni okuyabilir bu konuda dertli olanlar. Biz hep saniyoruz ki kafamizdaki olay gercek olsaydi her sey harika olacakti. Oysa hayat sonsuz ihtimal uzerine kurulu. Degistiremediklerimiz geride kaldi ama gelecegi degistirmek elimizde.
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
mesajinizi baştan sona okursanız sorunun ana kaynağını bulursunuz aslında ama ben yazayım.
neden bütün dünyaniz annenizin etrafinda dönüyor? neden hala maddi olarak her turlu yaninizda var olan ama manevi olarak manipulasyonun tillahini gördugunuz annenizin her sözu sizin için bu kadar önemlide yaninda telefon caldiginda bile eliniz ayaginiz bir birine dolasiyo ?
 
Son düzenleme:
Uyumadan önce ellerinize 3 ihlas 3 Felak 3 nas okuyup vücudunuza sürün birde Ayetel Kürsi ve amenarrasulu için de aynısını yapın. Bunlar şeytanların insanlara verdiği rahatsızlıklardir. Ve İslam'a yönelin daha iyi olursunuz insallah
tamam okumak inanç güzel tabiki okunsun vs ama duayla olacak şey olsaydı dünyada tıp diye bir şey kalmazdı. Lütfen insanları yönlendirirken bir duayla her şey sonuca varacakmiş gibi yönlendirmeyin.
islam inancına sahip milyonlarca insan var konunun islamla alakası olsaydı böyle olmazdık değil mi?
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
Keşke psikolojik destek alsaydın psikolog la görüş psikaytr ilacı da kullan istersen konuşarak çözülecek bir şey değil bu...
 
tamam okumak inanç güzel tabiki okunsun vs ama duayla olacak şey olsaydı dünyada tıp diye bir şey kalmazdı. Lütfen insanları yönlendirirken bir duayla her şey sonuca varacakmiş gibi yönlendirmeyin.
islam inancına sahip milyonlarca insan var konunun islamla alakası olsaydı böyle olmazdık değil mi?
Bilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
Aileden de kaynaklı olduğunu düşünüyorum siz kendinizi özgüvensiz yetersiz hissettiğiniz her anda sizi dahada yetersiz hissettirmişler hayatınızda size olumlu yaklaşan size kendinizi özgüvenli hissettiren hiç bir insan da çıkmamış o yüzden bu hissiyatı içinizden atamamıssınız. Bu noktadan sonra yapıcağınız şey kendinizi sevmeniz. Özgüven kazanmak sadece sosyal ortamlarda olmaz. Sen kendini sevmezken özgüvenli hissetmezken sosyal ortam ne fayda sağlasın ki iş sende bitiyor.
 
Bilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?
Susması gereken birisi var tabii ama kesinlikle cevap verdiğiniz üye değil
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺

Annenizle iliskiniz hep mi böyleydi?
 
Bilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?
sorunlumusunuz?
rahatsız olmuşum gibimi duruyor? diyorum ki evet duada edilmeli ancak psikolojik sorunu olan bir insan dua ile bu sorunu aşamaz öyle olsa idi tıp diye psikiyatri ana bilim dalı diye bir şey olmazdı diyorum.
dua ancak iç ferahlığı verebilir ama beyinden kaynaklanan psikolojik vaka olan bir insanı bu buhrandan kurtaramaz.
meditasyon yapan bir insan degilim çok hoşuma gideceginide sanmıyorum.
tiptaki butun ilimleri allah biliyor ama o bilgileri size okudunuz diye yukleyip her hangi bir hastaliktan okuyarak kurtulmanizi saglamiyor sonuc olarak
 
Uyumadan önce ellerinize 3 ihlas 3 Felak 3 nas okuyup vücudunuza sürün birde Ayetel Kürsi ve amenarrasulu için de aynısını yapın. Bunlar şeytanların insanlara verdiği rahatsızlıklardir. Ve İslam'a yönelin daha iyi olursunuz insallah
sonuna kadar katılıyorum fakat bu bir süreç bir iki günde dua edip geçecek birşey değil
dua tabi ki edilecek iyi günde kötü günde
Dua edip ,tevekkül edeceğiz
Fakat sebeplere de yapışmak gerekiyor .Gün boyu oturdugumuz yerden 53435435 duaları okuyup iyileşmeyi bekleyemeyiz
Buradaki sebep uzmanlar oluyor. Psikolog - psikiyatr artık hangisinin alanına giriyor ise ( onlar değilse bile onlara gittiğinzde gerekli yönlendirmeyi yapacaklarına eminim )
Maddi durum iyi demişsiniz yaşınız da reşit destek almak için kimseye ihtiyacınız yok
Anne bunu engellemek istiyorsa bile yapacağınız şey kötü birşey değil
Haftada 1 kez ile başlar gider gelirsiniz .Sizin açınızdan sorun olmayacaksa kimseye haber vermek durumunda da değilsiniz ki ben olsam haber vermezdim çok fazla saçma sorular geliyor insanların gereksiz merakları vs
 
sorunlumusunuz?
rahatsız olmuşum gibimi duruyor? diyorum ki evet duada edilmeli ancak psikolojik sorunu olan bir insan dua ile bu sorunu aşamaz öyle olsa idi tıp diye psikiyatri ana bilim dalı diye bir şey olmazdı diyorum.
dua ancak iç ferahlığı verebilir ama beyinden kaynaklanan psikolojik vaka olan bir insanı bu buhrandan kurtaramaz.
meditasyon yapan bir insan degilim çok hoşuma gideceginide sanmıyorum.
tiptaki butun ilimleri allah biliyor ama o bilgileri size okudunuz diye yukleyip her hangi bir hastaliktan okuyarak kurtulmanizi saglamiyor sonuc olarak
"Dua da edilmeli" dediğinize göre sorunlu olan siz gibi duruyorsunuz. Madem edilmeli neyi çürütmeye calisiyorsun. Bende dua edilmeli dedim. psikiyatriye gitmemeli demedim. Sanki ben "aman sakın psikiyatriye gitme" demişim gibi konuşmanız çok komik. Bir insan kanser olsa, ameliyat olacak olsa, yeryüzünün en ağır hastalığına sahip olsa benim ilk tavsiyem dua etmesi olacaktır. Akabinde elbetteki en uygun yolla tedavi olmasi gerekiyor. Ama sizin gibiler dua ile tıp kelimesini yan yana görünce nevri dönüyor sanki tıp karşısında dua bütün etkisini kaybediyormus gibi
 
Bunu kendi kendinize çözemezsiniz psikoloğa gideceksiniz ve uzun süre devam etmelisiniz ki ise yarasın ben yaklaşık altı aydır gidiyorum o kadar çok faydasını gördüm ki kaygılarım depresyonum eşimle olan ilişkim herşeyde olumlu ilerleme kaydettim kesinlikle psikoloğa gidin ve siz yetiskinsiniz annenizden biraz kopun kendi kararlarinizi kendiniz verin
 
X