- Konu Sahibi pudrakokusu
- #1
Aslında bir derdim yok birden fazla derdim var. Saatlerce konuşup anlatabilirim her şeyi ama dinleyecek kimsem yok!
Çözüm de istemiyorum sadece beni anlayan, bana değer veren biri olsun istiyorum hayatımda.
Ailem dahil kimseyle aram iyi değil bu ara...
Bir erkek arkadaşım vardı ayrılalı 1 ay filan oldu ayrılığımızın üstünden çok geçmeden yeni bir ilişkiye yelken açmaya kalktım. En büyük yanlışım da buydu. Beni seven, saygı duyan, anlayan bir insanı ağrı kesici gibi kullandım. Sevemediğim için de ayrılmak zorunda kaldım.
Bu güne kadar hayatıma çok fazla erkek girmedi bir kaç ay içinde 2 ilişki de bana ağır geldi.
Ailemle zaten iyi değildi aram en son annemle şiddetli bir tartışma yaşadık odamda elime ne geçtiyse duvarlara fırlatmışım sinir krizi geçirdim sanırım. Hiç iyi değilim... Bir psikoloğa danışmayı düşünüyorum. Aklım çok karışık. Hayattan hiç keyif alamıyorum. Çok kilo aldım verdiğim kiloları misliyle alıyorum.
Bunca şeye rağmen son ayrıldığım erkek arkadaşım dostça yanımda olmaya çalışıyor. Bir öneri yada çözüm için yazmadım bunları, içimden paylaşmak geldi burada her derdimi yazıyorum... rahatlatıyor beni.
Çevremde çok arkadaşım var fakat hepsi kendi dertleriyle meşgul kimle dertleşmek istesem bir bakıyorum onlar benden beter durumda. İşimden ayrılmak zorunda kaldım sigortamı yapmamışlar, girdi çıktı olarak göstermişler. Yeni iş bakıyorum. Ailemle sorunlarım var. Her şeye alınıyorum, küsüyorum, ağlıyorum. 5 yaşında çocuk gibi davranıyorum. Depresyonda mıyım ben?
Çözüm de istemiyorum sadece beni anlayan, bana değer veren biri olsun istiyorum hayatımda.
Ailem dahil kimseyle aram iyi değil bu ara...
Bir erkek arkadaşım vardı ayrılalı 1 ay filan oldu ayrılığımızın üstünden çok geçmeden yeni bir ilişkiye yelken açmaya kalktım. En büyük yanlışım da buydu. Beni seven, saygı duyan, anlayan bir insanı ağrı kesici gibi kullandım. Sevemediğim için de ayrılmak zorunda kaldım.
Bu güne kadar hayatıma çok fazla erkek girmedi bir kaç ay içinde 2 ilişki de bana ağır geldi.
Ailemle zaten iyi değildi aram en son annemle şiddetli bir tartışma yaşadık odamda elime ne geçtiyse duvarlara fırlatmışım sinir krizi geçirdim sanırım. Hiç iyi değilim... Bir psikoloğa danışmayı düşünüyorum. Aklım çok karışık. Hayattan hiç keyif alamıyorum. Çok kilo aldım verdiğim kiloları misliyle alıyorum.
Bunca şeye rağmen son ayrıldığım erkek arkadaşım dostça yanımda olmaya çalışıyor. Bir öneri yada çözüm için yazmadım bunları, içimden paylaşmak geldi burada her derdimi yazıyorum... rahatlatıyor beni.
Çevremde çok arkadaşım var fakat hepsi kendi dertleriyle meşgul kimle dertleşmek istesem bir bakıyorum onlar benden beter durumda. İşimden ayrılmak zorunda kaldım sigortamı yapmamışlar, girdi çıktı olarak göstermişler. Yeni iş bakıyorum. Ailemle sorunlarım var. Her şeye alınıyorum, küsüyorum, ağlıyorum. 5 yaşında çocuk gibi davranıyorum. Depresyonda mıyım ben?
