Çocuk Hastalıkları çok kötüyüm, bebeğim kanepeden düştü :(((

giovinetta · 5 Mayıs 2011

Sabahtan beri gözyaşlarımı tutamıyorum.. Nasıl oldu, ben biricik bebeğime sahip çıkamadım diye kendimi suçlayıp duruyorum. Onunla her göz göze gelişimde kalbim sızlıyor, tekrar tekrar sarılıyorum, kokluyorum.

Sabah eşimi işe gönderdikten sonra kızımı anakucağına koyup onunla konuşacaktım. Anakucağı bize 10 adım ötedeydi ve kızımla beraber taşıması ağır olduğu için kızımı kanepeye bırakıvereyim diye düşündüm. Zaten hiç öyle dönmüyordu, ayakları kolları hareketli ama haldur huldur hareket edemiyor diye rahattım da. Yine de kanepeye çok güvenli bir şekilde oturtmuştum. Özellikle kanepenin köşesine oturttum ki kıprayamasın. Yastık da koydum yanına. Anakucağını aldım arkamı dönmemle kuzumun aşağı doğru belini büktüğünü görmem bir oldu. Çığlık attım koştum ama yetişemedim (((( O fotoğrafı asla unutamayacağım galiba. Yavrum kafasının üstüne düştü. Resmen kafa üstü yığıldı yere. Daha çok küçük, kesin bişey oldu diye yüreğim hopladı. Feryat ediyordum, ağlamaya titremeye başladım (hala sakinleşemiyorum). Bebeğimin çığlıkları arasında sürekli dua ediyordum, onu benden alma rabbim diye. Eşimi aradım, 5 dakika önce çıkmıştı zaten, hemen geldi. Kafasına gözlerine baktı, muayene etti (eşim doktor). Kızım babasına gülmeye başladı. Eşim, turp gibi bişeyi yok dedi ama ben sakinleşemedim. 1-2 saat uyutmadık. Kusar mı diye takip ettim ama çok şükür ki kızım bütün gün, sanki düşen o değil gibi normal davrandı. Hiç ağlamadı bile.

Ama ben bu duygudan kurtulamıyorum. Kendimi beceriksiz, ihmalkar ve yetersiz hissediyorum. Bugüne kadar hiç böyle hissetmemiştim, hep kendime güvendim, ilk haftadan beri hep kendim ilgilendim. Ama şimdi tutmaya bile korkuyorum. Kızımın gözüne bakınca "beni niye bıraktın" diyor gibi geliyor, kalbim sıkışıyor. Kimseye anlatamadım. Paylaşmak istedim.

O kadar sert düştü ki iyi olduğuna inanamıyorum. Böyle bir hikayesi olan var mı? Lütfen paylaşın.

mzy · 5 Mayıs 2011

anne yüreği işte kıyamıyor insan.insan bir an dalabilir olabilir böyle şeyler eşinizin doktor olması büyük şans kontrol edip birşeyi yok demiş hemen.Eşinizede kendinizede güvenin olabilir böyle şeyler.bebekler hisseder böyle annelerinin huzursuzluklarına onlarda huzurssuzlanır onun şimdi biricik anneciğinin güvenli kollarına ihtiyacı var korkmayın.Allah korumuş.huzursuzlanıp bebeğinizide etkilemeyin.olay yeni olduğu için şoktasınız hala bu gece güzel uyuyup uyanın sabah geçer etkisi nolur üzmeyin kendinizi hırpalamayın.normal diyorsunuz babasıda bakmış gönlünüzü ferahlatmaya çalışın.ben yaşamadım ma çok duydum olabiliyor böyle şeyler annede olsanız insansınız üzülmeyin daha fazla

cnmbebegim · 6 Mayıs 2011

giovinetta .!.:
Sabahtan beri gözyaşlarımı tutamıyorum.. Nasıl oldu, ben biricik bebeğime sahip çıkamadım diye kendimi suçlayıp duruyorum. Onunla her göz göze gelişimde kalbim sızlıyor, tekrar tekrar sarılıyorum, kokluyorum.

Sabah eşimi işe gönderdikten sonra kızımı anakucağına koyup onunla konuşacaktım. Anakucağı bize 10 adım ötedeydi ve kızımla beraber taşıması ağır olduğu için kızımı kanepeye bırakıvereyim diye düşündüm. Zaten hiç öyle dönmüyordu, ayakları kolları hareketli ama haldur huldur hareket edemiyor diye rahattım da. Yine de kanepeye çok güvenli bir şekilde oturtmuştum. Özellikle kanepenin köşesine oturttum ki kıprayamasın. Yastık da koydum yanına. Anakucağını aldım arkamı dönmemle kuzumun aşağı doğru belini büktüğünü görmem bir oldu. Çığlık attım koştum ama yetişemedim (((( O fotoğrafı asla unutamayacağım galiba. Yavrum kafasının üstüne düştü. Resmen kafa üstü yığıldı yere. Daha çok küçük, kesin bişey oldu diye yüreğim hopladı. Feryat ediyordum, ağlamaya titremeye başladım (hala sakinleşemiyorum). Bebeğimin çığlıkları arasında sürekli dua ediyordum, onu benden alma rabbim diye. Eşimi aradım, 5 dakika önce çıkmıştı zaten, hemen geldi. Kafasına gözlerine baktı, muayene etti (eşim doktor). Kızım babasına gülmeye başladı. Eşim, turp gibi bişeyi yok dedi ama ben sakinleşemedim. 1-2 saat uyutmadık. Kusar mı diye takip ettim ama çok şükür ki kızım bütün gün, sanki düşen o değil gibi normal davrandı. Hiç ağlamadı bile.

Ama ben bu duygudan kurtulamıyorum. Kendimi beceriksiz, ihmalkar ve yetersiz hissediyorum. Bugüne kadar hiç böyle hissetmemiştim, hep kendime güvendim, ilk haftadan beri hep kendim ilgilendim. Ama şimdi tutmaya bile korkuyorum. Kızımın gözüne bakınca "beni niye bıraktın" diyor gibi geliyor, kalbim sıkışıyor. Kimseye anlatamadım. Paylaşmak istedim.

O kadar sert düştü ki iyi olduğuna inanamıyorum. Böyle bir hikayesi olan var mı? Lütfen paylaşın.

Bebegim basini carpti (( ne olur bir fikir verin!

Ben de dun yerde otururken bebegimi dusurdum ((((( Oglumuz 7 aylik, Allah bagislasin. Yeni yeni emeklemeye calisiyor. Kendi kendine oturmaya da basladi sayilir ama biz hep arkasinda duruyoruz ne olur ne olmaz diye. Bebegimle beraber yerde oyun oynuyorduk, bir an birazcik uzaktaki bir seye uzanmak icin arkasindan cekildim. Kafami cevirmem ve onu arkasi ustu tak diye devrilirken gormem gozumun onunden gitmiyor. Basinin arkasini carpti. Hemen yaninda oldugum halde uzanip da engel olamadim. Elim ayagim titredi, hemen kucagima aldim yavrumu, icim acidi, hala da cok kotuyum, o an gozumden gitmiyor.

Inan ben kendimi senin kadar iyi anlatamiyorum ama ne yazdiysan hepsini birebir hissediyorum. Iyi bir anne olmadigimi, ona bakamadigimi dusunmekten kendimi alakoyamiyorum. Sucluluk, yetersizlik, vicdan azabi, hepsi aklimin icinde donup duruyor, oturuyor diye guvenip arkasindan bir sn bile cekilmemem gerekirdi diye kendimi yiyorum. anlatilmaz derecede uzgunum. Dunden beridir bebisimin gozunun icine bakiyorum iyi mi diye, geceden beri neredeyse hep kucagimda uyuttum. Yukaridan bir yerden dusmedi ama otururken sirtustu yere dustu, kendini tutamadi. Bakiyorum sisme yok ama hala emin olamiyorum. Biz yurtdisinda yasiyoruz, burda hastaneye goturunce basini elleriyle kontrol edip, yemek yiyor mu, bezi islak mi, oyleyse endiselenme deyip geri gonderiyorlar. Film falan cekmiyorlar. Neye bakmam gerektigini bilmiyorum, ne kadar sureyle kontrol altinda tutmam gerek, ne turlu belirtiler olur bilmiyorum. Internette bir suru sey yazilip ciziliyor, kafam karma karisik.

Birsey olur mu, ne olur bana bir fikir verin, aklimi oynatacagim.

1Sen · 6 Mayıs 2011

cnmbebegim .!.:
Neye bakmam gerektigini bilmiyorum, ne kadar sureyle kontrol altinda tutmam gerek, ne turlu belirtiler olur bilmiyorum. Internette bir suru sey yazilip ciziliyor, kafam karma karisik.

Birsey olur mu, ne olur bana bir fikir verin, aklimi oynatacagim.

İlk 24 saat çokk önemliymiş.. Aşırı kusma ve sürekli uyku hali baş darbelerinin ilk belirtisiymiş.. Fazlası var mı bilemiyorum, bebeğim yok. Burada bu konuyu paylaşanların çoğuda aynı belirtilerden söz etmiş..

Geçmiş olsun, Rabbim bebeğinizi korusun..

tripkolik · 6 Mayıs 2011

giovinetta .!.:
Sabahtan beri gözyaşlarımı tutamıyorum.. Nasıl oldu, ben biricik bebeğime sahip çıkamadım diye kendimi suçlayıp duruyorum. Onunla her göz göze gelişimde kalbim sızlıyor, tekrar tekrar sarılıyorum, kokluyorum.

Sabah eşimi işe gönderdikten sonra kızımı anakucağına koyup onunla konuşacaktım. Anakucağı bize 10 adım ötedeydi ve kızımla beraber taşıması ağır olduğu için kızımı kanepeye bırakıvereyim diye düşündüm. Zaten hiç öyle dönmüyordu, ayakları kolları hareketli ama haldur huldur hareket edemiyor diye rahattım da. Yine de kanepeye çok güvenli bir şekilde oturtmuştum. Özellikle kanepenin köşesine oturttum ki kıprayamasın. Yastık da koydum yanına. Anakucağını aldım arkamı dönmemle kuzumun aşağı doğru belini büktüğünü görmem bir oldu. Çığlık attım koştum ama yetişemedim (((( O fotoğrafı asla unutamayacağım galiba. Yavrum kafasının üstüne düştü. Resmen kafa üstü yığıldı yere. Daha çok küçük, kesin bişey oldu diye yüreğim hopladı. Feryat ediyordum, ağlamaya titremeye başladım (hala sakinleşemiyorum). Bebeğimin çığlıkları arasında sürekli dua ediyordum, onu benden alma rabbim diye. Eşimi aradım, 5 dakika önce çıkmıştı zaten, hemen geldi. Kafasına gözlerine baktı, muayene etti (eşim doktor). Kızım babasına gülmeye başladı. Eşim, turp gibi bişeyi yok dedi ama ben sakinleşemedim. 1-2 saat uyutmadık. Kusar mı diye takip ettim ama çok şükür ki kızım bütün gün, sanki düşen o değil gibi normal davrandı. Hiç ağlamadı bile.

Ama ben bu duygudan kurtulamıyorum. Kendimi beceriksiz, ihmalkar ve yetersiz hissediyorum. Bugüne kadar hiç böyle hissetmemiştim, hep kendime güvendim, ilk haftadan beri hep kendim ilgilendim. Ama şimdi tutmaya bile korkuyorum. Kızımın gözüne bakınca "beni niye bıraktın" diyor gibi geliyor, kalbim sıkışıyor. Kimseye anlatamadım. Paylaşmak istedim.

O kadar sert düştü ki iyi olduğuna inanamıyorum. Böyle bir hikayesi olan var mı? Lütfen paylaşın.

canım bebişin kaç aylık.benim kardeşimin başınada iki kez geldi.tam katırlamıyorum ama galiba 6 7 aylıktı ilk düştügünde bizde aynı tepkiyi vermiştik annemle kardeşim aglamamıştı bile ama korkmuştuk doktr aramıştım. diger düştügndede 1 yaşındaydı ondada bişe olmadı.hem ÇOCUK DEDİGİN DÜŞE DÜŞE BÜYÜR diyolarbişe olmaz korkma.

_armine_ · 6 Mayıs 2011

çok geçmiş olsun..teyzemde kızını okadarlıkken düşürmüştü bi anlık işte geçen günde arkadaşım kızını düşürmüş gözünün altı mosmor olmuş allah korusun herkesin başına geliyo üzülmeyin

sessizseda · 6 Mayıs 2011

2 yaşına kadar kafasının üzerine düşen çocuklarda pek kötü durum gözükmüyor.. bıngıldak dediğimiz boışluk bebeği bu tarz düşmelerden meydana gelecek olan istenmeyen durumları büyük ölçüde engelliyor.. kafa içi basınç oluşmuyorç... benim kızım da düştü çokşükür birşey olmadı...

hulyabaskurt · 6 Mayıs 2011

anne değilim ama halayım. yegenım gunduz vaktı balkondan dizleri üstüne düştü hıc kırılmaz dediğiniz yer kırıldı ayagında içim hala aklıma geldıkce tıtrıyor daha 2 yasında cok sukur RABBIM bize bagısladı onu bunu anlatıyorum içiniz rahat olsun dıye balkondan düştü bakın ama iyi annesının bı sucu yok kımsenın yok olacak varsa oluyor beterınde beterı var derlerya gercekden öle sıkıntı etmeyın lutfen ınsallah saglıkla buyurlerr

kulitta · 6 Mayıs 2011

Çok geçmiş olsun canım. Bebekleri Melekler koruyor annesi.
Ben bebekken oturduğumuz ev iki katlıymış. Annem beni üst katta bırakıp kapının
önünü süpürmeye inmiş ki, kapının önünde ben... gülücükler atıyormuşum.
İkinci kattan betonun üzerine mi düştüm, Meleklerin kucağında mı indim?
Rabbim hepimizin evladını korusun. Onların acılarıyla sınamasın İnşaallah.

dunyams · 7 Mayıs 2011

bukadar kendinizi suclamayin insaniz benimkizima 10 aylikken benim yatagimdan dustu bende ilk boyle tepki verdim ama cok sukur birsey olmadi yavruma

nurci_tan · 7 Mayıs 2011

Hanımlar benim oğlum allaha binlerce şükür 2 yaşında ve de öyle çok aman aman büyütülecek kadar bi düşme falan yaşamadık.(allah kimseye yaşatmasın) ..işimizi gücümüzü bırakıp onlara göz kulak olmamız lazım ..onlar bize emanet tabi önce allaha..ben de cok işe dalıyorum..annem çok uyarırdı beni hala da öyle..hele ki şuan tam hareketli olduğu zaman..çok mrklı ve de ellek:) hiç durmuyo yahu..sürekli göz hapsinde tutuyorum..Benden size tavsiye küçük bebeği olanlar için söylüyorum kapıya ya da tlf.a bakmanız icap ederse ya cocuğunuzu da kucağınıza alın ya beşiğine koyun ya da hiç yapamadınız en güvenlisi yere bırakın.Onlar bizim en büyük hazinemiz!!

pelinoz · 10 Mayıs 2011

canım benim benimde 8 aylık kızım var ve msjını gözlerim dolu dolu okudum bişe olmamasına çok sevindim oluyo öyle olaylar çok sık görülen şeyler allah hepimizin bebişlerine sağlık versin:))

yelsan · 11 Mayıs 2011

benim oglum ev salıncagından kafa üstü arkaya dogru düştü gözlerini falan kontrol ettim kusmadı durumu iyidi çünkü 2.kez düşmesi bu tecrübeliyim (olmasam daha iyi)o günde aşısı vardı aşıyı yapmadılar düştü diye bende panik acil hastaneye gitmez olaydım kafadan kaç rötgen çekti çeken salak adam yanlış çekmiş iyice sinirlendim bebgime boşuna radyosyon veriyorsunuz dedim ukala ben hep burdayım bana ne oluyor dedi çok üzüldüm o kadar rötgen çekmelerine gitmez olaydım

giovinetta · 11 Mayıs 2011

kulitta .!.:
Çok geçmiş olsun canım. Bebekleri Melekler koruyor annesi.
Ben bebekken oturduğumuz ev iki katlıymış. Annem beni üst katta bırakıp kapının
önünü süpürmeye inmiş ki, kapının önünde ben... gülücükler atıyormuşum.
İkinci kattan betonun üzerine mi düştüm, Meleklerin kucağında mı indim?
Rabbim hepimizin evladını korusun. Onların acılarıyla sınamasın İnşaallah.

böyle hikayeler okuyunca ben endişemden utanıyorum. gerçekten rabbim koruyor savunmasız günahsız bebişleri. ikinci kattan betonun üzerine düşüp de bişey olmamış maşallah, şaşırmamak elde değil, anneniz ne çok üzülmüştür kim bilir. ama hep aynı sonuca varıyoruz yine, melekler koruyor bebişleri

glsm1983 · 10 Haziran 2011

şuan yazdığınız herşeyi yürekten hissediyorum
bu sabah kızıma kahvaltı yaptırdıktan sonra uykusu geldi ve beşiğine değilde kanepeye uyuttum daha önce hiç dönmediği için düşeceğini düşünmedim kızım 8 aylık bu arada. daha sonra uyandığında ağladı ve hemen koştum tam odaya yaklaştım pat diye bir ses...kapıyı bir açtım ki canım kızım kanepeden düşmüş yüzüstü yatıyor. o sahne hala gözümün önünde. çok kötüyüm şuan sabahtan beri kendime gelemiyorum. vicdan azabı çekiyorum ve kızımın yüzüne bakıyorum iyiyim annecim desin diye bende ona defalarca affet beni diyorum. napıcamı bilmiyorum hemen karşı komşumun ziline bastım 2 çocuğu var, bişey olmaz dedi kontrol et kusma falan yoksa bişey olmaz dedi. doktora götürmekte istemedim röntgen falan çekerlerse diye.
şuan çok kötüyüm...

bahbel · 10 Haziran 2011

çok ihmalkar bir eltim ve 14 aylık şirin bir kızı var. eltim henüz 19 yaşında. kendisi çocuk daha. bebeği en az 20 kere otururken kafa üstü arkaya ve en az 10 kere yataktan yere düştü.garibim çok çekiyo annesinin elinden. ama hiiiiiiiiiççç biiişii olmuyo merak etmeyin. gerçekten Allah koruyo bebekleri.hepinize heçmiş olsun :))

brn_2011 · 10 Haziran 2011

bahbel .!.:
çok ihmalkar bir eltim ve 14 aylık şirin bir kızı var. eltim henüz 19 yaşında. kendisi çocuk daha. bebeği en az 20 kere otururken kafa üstü arkaya ve en az 10 kere yataktan yere düştü.garibim çok çekiyo annesinin elinden. ama hiiiiiiiiiççç biiişii olmuyo merak etmeyin. gerçekten Allah koruyo bebekleri.hepinize heçmiş olsun :))

allahım yaaa bir kere düşer 2 kere 5 kere düşer ama insan artık daha temkinli yaklaşır daha dikkatli olur nasıl anneler var hayret ediyorum

scarlettohara · 10 Haziran 2011

benim kızım 7 - 8 aylıkken mama sandalyesinden düştü nasıl düştü anlamadım yemeğini yedirdim su getiriyim diye mutfağa gittim birkaç saniye anca odaya bir döndüm kızım yerde o sahneyi unutamam ben çığlık atınca çocuk ağlamaya başladı korktu yavrum eşimi aradım bir geldi kızım gülücükler saçıyor ben ağlıyorum hiçbirşey olmadı ondan sonra alıştım şimdi 13 aylık yavaş yavaş yürüyor tabi bol bol düşüyor Rabbim koruyor hiç korkma kusma ama fışkırır derecede kusma tehlikeli doktor dedi bıngıldak süspansiyon görevi yaptığı için birşey olmuyor bende ozaman kendimi çok suçladım hepimiz dikkat edelim Allah'ın emanetleri onlar

glsm1983 · 10 Haziran 2011

çok teşekkürler arkadaşlar...
çok şükür kızımda bi sorun yok, iyi gibi görünüyor, eskisi gibi gülüyor,
melekler korudu gerçekten. bir diğer korkumda babası...birazdan gelecek ona nasıl anlatacağım durumu, kesin beni suçlayacak sanki bilerek yapmışım gibi...

rainforest · 10 Haziran 2011

giovinetta .!.:
Sabahtan beri gözyaşlarımı tutamıyorum.. Nasıl oldu, ben biricik bebeğime sahip çıkamadım diye kendimi suçlayıp duruyorum. Onunla her göz göze gelişimde kalbim sızlıyor, tekrar tekrar sarılıyorum, kokluyorum.

Sabah eşimi işe gönderdikten sonra kızımı anakucağına koyup onunla konuşacaktım. Anakucağı bize 10 adım ötedeydi ve kızımla beraber taşıması ağır olduğu için kızımı kanepeye bırakıvereyim diye düşündüm. Zaten hiç öyle dönmüyordu, ayakları kolları hareketli ama haldur huldur hareket edemiyor diye rahattım da. Yine de kanepeye çok güvenli bir şekilde oturtmuştum. Özellikle kanepenin köşesine oturttum ki kıprayamasın. Yastık da koydum yanına. Anakucağını aldım arkamı dönmemle kuzumun aşağı doğru belini büktüğünü görmem bir oldu. Çığlık attım koştum ama yetişemedim (((( O fotoğrafı asla unutamayacağım galiba. Yavrum kafasının üstüne düştü. Resmen kafa üstü yığıldı yere. Daha çok küçük, kesin bişey oldu diye yüreğim hopladı. Feryat ediyordum, ağlamaya titremeye başladım (hala sakinleşemiyorum). Bebeğimin çığlıkları arasında sürekli dua ediyordum, onu benden alma rabbim diye. Eşimi aradım, 5 dakika önce çıkmıştı zaten, hemen geldi. Kafasına gözlerine baktı, muayene etti (eşim doktor). Kızım babasına gülmeye başladı. Eşim, turp gibi bişeyi yok dedi ama ben sakinleşemedim. 1-2 saat uyutmadık. Kusar mı diye takip ettim ama çok şükür ki kızım bütün gün, sanki düşen o değil gibi normal davrandı. Hiç ağlamadı bile.

Ama ben bu duygudan kurtulamıyorum. Kendimi beceriksiz, ihmalkar ve yetersiz hissediyorum. Bugüne kadar hiç böyle hissetmemiştim, hep kendime güvendim, ilk haftadan beri hep kendim ilgilendim. Ama şimdi tutmaya bile korkuyorum. Kızımın gözüne bakınca "beni niye bıraktın" diyor gibi geliyor, kalbim sıkışıyor. Kimseye anlatamadım. Paylaşmak istedim.

O kadar sert düştü ki iyi olduğuna inanamıyorum. Böyle bir hikayesi olan var mı? Lütfen paylaşın.

ah canım bunla geçmiş olsun.kardeşim de bebekken kanepeden düşmüştü.sonra yeğenim de pusetten düşmüştü.ben de bunlara şahit olunca vicdanım parçalandı.pusetten düşüp kafasını dolaba çarpmıştı yeğenim.maşallah şimdi sınavlarda ilde derece yapıyor.ama şunu bil onların esnektir kemikleri derler.balık gibiler sıçrayıp duruyorlar.tekrar geçmiş olsun.suçlu hissetme nerden bilesin.

Çocuk Hastalıkları çok kötüyüm, bebeğim kanepeden düştü :(((

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Seni Bekliyoruz PAŞAMM:)

İlahi Adalet

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Ema Parti Tasarım Facebook'ta

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency