Olayın ciddiyeti vücut uyuşması sonucu hastaneye gitmemle başladı. 3 ay önce biriyle tanıştırıldım. Hali vakti yaşı herşeyi yerinde. İlk söylediklerinde istemedim çünkü 3 yıllık bir aşk acısı çekiyordum. Açıkcası tanışacağım kişinin hakkına girmek istemedim,aklım hala başkasındaydı. Gel zaman git zaman diğer ilişkimden iyice sıyrıldım ve kendimi yeni bir ilişkiye hazır hissediyordum. Sürekli bu kişinin başka insanlar tarafından bana sunulmasıda kaderin bir sunusu olarak düşünmemde ayrı bir vaka. Bu kişiyle tanışmayı kabul ettim. Tabışacağımız gün iş yerimde müdürümle cok kötü bir tartışma yaşadık. Akşamınada bu kişiyle Tanıştık. O gün cok iyi gelmişti ve birbirimizden etkilenip görüşmeye karar verdik. Herşey süper herşey Harika gidiyor hediyeler,sinemalar,yemekler,ilgilenmeler vs. Yani aklınıza gelebilecek en güzel duyguları yaşıyordum. Bir gün tayini çıktı ve bana sordu ne düşünüyorsun diye. Bende tayini benden önce istediği için kararına saygı duyacağımı ancak burda kalmasını istediğimize belirttim ve tamamen ona bıraktım. O dönem cok güzel günler geçiriyoruz evlilikten konuşuluyor uyumumuz güzel aynı şeyleri düşünüyoruz. Tayini konusuna gelince kararını iptal ettirmekten yana kullanacağını söyledi tabi ben mutluluktan havalarda! İyi düşün bunun dönüşü yok dedim bana aklım buradayken oraya gidemem dedi. Tabiki bu benim düşüncelerimi değiştirdi çünkü ilk defa bir insan benim için birşeyler yapmıştı. Ondan sonra her günümüz güzel geçiyor sohbetler muhabbetler. Bir gün beni annesine anlatmış cok hoşuma gitti ve gerçekten ileriyi düşündüğünü zannedip bende aileme açtım konuyu. Bir gün bana cok güzel bir hediye almıştı (tabi bu arada ufak süprizlerden bahsetmiyorum konu uzamasın diye 
). Ve herşey bundan sonra başladı. Hediyeden 3 gün sonra aramadı mesaj atmadı. Bende aradım ve bir sıkıntı olup olmadığını sordum akşam eve geldiğimde arıcam dedi. Dedim herhalde bir sıkıntısı var onunla uğraşıyor diye rahatsız etmedim ancak içimde bir sıkıntı oluştu sanki beni umursamıyormuş gibi hissettim. O gün hiç aramadı ve ben deli gibi hasta yatağımda kıvranırken hala onun başına bişey gelip gelmediğini düşünüyordum. Ertesi gün yine sesi çıkmadı ve artık dayanamadım aradım babası kalp hastasıydı birşey oldu sandım. Ve duyduğum cümle şuydu “ 1 haftadır düşünüyorum. Ben yapamıyorum ,ben başaramadım”. Neye uğradığımı şaşırdım. O bahsettiği 1 haftalık süreçte gerçekten herşey cok güzel gidiyordu. Farkedememişsindir diyeceksiniz belki ama durum maalesef öyle değil ki ben en ufak bir hareketten nem kaparım. Kendisine madem düşünüyordun neden 1 haftadır zaman geçirdin benimle neden hiç birşey yokmuş gibi davrandın gezdin tozdun hediyeler aldın sarıldın elimi tuttun diye sordum ve bana başaramadığını söyledi. Hiçbirşey demedim üsturuplu bir şekilde söyleyeceklerimi söyledim ve telefonu kapattım. Ne aradım ne sordum ne rahatsız ettim. Ortak arkadaşlarımıza bile ayrıldığımızı söylemedim ortalığı karıştırmadım ciddi anlamda sessizliğe büründüm. Geçenlerde vücudumun sol tarafının uyuşmasıyla hastaneye gittim. Bu arada kendisi hastanede çalışıyor. Karşılaşmamak İçin elimden geleni yapıyorum. Doktor bir tetkik istedi yaptırmaya gittim tabi bu arada sinirden ağlıyorum içimden söyleniyorum o kişiye karşı ve paaat tetkik Odası bir açıldı bu şahıs!!! 3 ay sonra ilk defa gördüm bir sinirim bozuldu ama sonra kendimi toparladım ve içeri girdim. Yüzüme bakmıyor sorular sordu ve çıktı gitti normalde kalması gerekirdi. O kadar bozuldum ki neye uğradığımı şaşırdım. Ve bir kez daha yıkıldım. Buna reddedilme,umursanmama ne dersniz bilmiyorum ama ben ikinci kez çok incindim ve toparlayamıyorum kendimi. Bir geçmiş olsun ne demek bu kadar zor mu? Kendisi durup dururken ortada hiç bir sebep yokken duygularımı en üst seviyeye çıkartıp gitti hastanede yüzümü bakmadı ve bulunduğum ortamdan çıktı gitti. Bağlayacak olursam psikiyatriye yönlendirildim ve sonuç majör depresyon. Tedavi görüyorum şuan ancak kendimi cok kötü ve berbat hissediyorum. Yaşattıklarını unutmam İçin ne yapmalıyım? Rabbim görüyor mu? Cezasız kalır mı bu yaptıkları? Herşeyi sorgular oldum bir çıkış yolu arıyorum. Lütfen yardım edin...
). Ve herşey bundan sonra başladı. Hediyeden 3 gün sonra aramadı mesaj atmadı. Bende aradım ve bir sıkıntı olup olmadığını sordum akşam eve geldiğimde arıcam dedi. Dedim herhalde bir sıkıntısı var onunla uğraşıyor diye rahatsız etmedim ancak içimde bir sıkıntı oluştu sanki beni umursamıyormuş gibi hissettim. O gün hiç aramadı ve ben deli gibi hasta yatağımda kıvranırken hala onun başına bişey gelip gelmediğini düşünüyordum. Ertesi gün yine sesi çıkmadı ve artık dayanamadım aradım babası kalp hastasıydı birşey oldu sandım. Ve duyduğum cümle şuydu “ 1 haftadır düşünüyorum. Ben yapamıyorum ,ben başaramadım”. Neye uğradığımı şaşırdım. O bahsettiği 1 haftalık süreçte gerçekten herşey cok güzel gidiyordu. Farkedememişsindir diyeceksiniz belki ama durum maalesef öyle değil ki ben en ufak bir hareketten nem kaparım. Kendisine madem düşünüyordun neden 1 haftadır zaman geçirdin benimle neden hiç birşey yokmuş gibi davrandın gezdin tozdun hediyeler aldın sarıldın elimi tuttun diye sordum ve bana başaramadığını söyledi. Hiçbirşey demedim üsturuplu bir şekilde söyleyeceklerimi söyledim ve telefonu kapattım. Ne aradım ne sordum ne rahatsız ettim. Ortak arkadaşlarımıza bile ayrıldığımızı söylemedim ortalığı karıştırmadım ciddi anlamda sessizliğe büründüm. Geçenlerde vücudumun sol tarafının uyuşmasıyla hastaneye gittim. Bu arada kendisi hastanede çalışıyor. Karşılaşmamak İçin elimden geleni yapıyorum. Doktor bir tetkik istedi yaptırmaya gittim tabi bu arada sinirden ağlıyorum içimden söyleniyorum o kişiye karşı ve paaat tetkik Odası bir açıldı bu şahıs!!! 3 ay sonra ilk defa gördüm bir sinirim bozuldu ama sonra kendimi toparladım ve içeri girdim. Yüzüme bakmıyor sorular sordu ve çıktı gitti normalde kalması gerekirdi. O kadar bozuldum ki neye uğradığımı şaşırdım. Ve bir kez daha yıkıldım. Buna reddedilme,umursanmama ne dersniz bilmiyorum ama ben ikinci kez çok incindim ve toparlayamıyorum kendimi. Bir geçmiş olsun ne demek bu kadar zor mu? Kendisi durup dururken ortada hiç bir sebep yokken duygularımı en üst seviyeye çıkartıp gitti hastanede yüzümü bakmadı ve bulunduğum ortamdan çıktı gitti. Bağlayacak olursam psikiyatriye yönlendirildim ve sonuç majör depresyon. Tedavi görüyorum şuan ancak kendimi cok kötü ve berbat hissediyorum. Yaşattıklarını unutmam İçin ne yapmalıyım? Rabbim görüyor mu? Cezasız kalır mı bu yaptıkları? Herşeyi sorgular oldum bir çıkış yolu arıyorum. Lütfen yardım edin...
