Merhaba bayanlar, yeni üye oldum sayılır ilk defa konu açıyorum umarım doğru yerdeyim.:)
Sevgilimin eski kız arkadaşını çok kıskanıyorum. Her aklıma geldiğinde kendimi de, onu da üzüyorum. Çok mutsuzum bu yüzden . Benden önce 2 sevgilisi olmuş birisi çok kısa sürmüş .Ama diğeri 1- 1,5 yıl sürmüş.Önceleri o kızla sevgili olduğu için kıskanırdım ama bu kadar çok değildi çünkü lisedelermiş.Ama tatile gitmişler birlikte , bunu duyunca çok üzüldüm hep kıskançlık yapıyorum.Benim de sonuçta lise çağımı atlatalı çok olmadı .Anlam veremedim tatile gitmelerine ,gerçi kız çok şımarıkmış kaldıkları yerde küçük bir şehirmiş gözü hep yükseklerdeymiş zorla götürmüş çocuğu neredeyse onu kıramamış aşkımda 5-6günlük bir tatilmiş
Ne bileyim lisedeler ama tatile gitmeyi biliyorlar.
Dedi ki oradaki en güzel kız oydu o zamanlar öyle sanardım çok süslüydü yanımda güzel bir kız olsun diye yaklaştım .Aralarında bir şeylerde olmamış tatilde .Birbirimize aşkım bile demezdik diyor samimiyetimiz yoktu diyor.Sanırım kızda çok ilgi göstermiyormuş sevgilime tuhaf bir ilişkileri varmış soğuklarmış ilk çıktığı kişiymiş ama ilk aşkım diyemem diyor ama niye o kadar sürmüş zaman geçirmek için mi anlamadımki belki de yalan söylüyor beni üzmemek için..!
Hep kendimi yiyip bitiriyorum ona da mı şunu dedi ,şunu yaptı ,şunu aldı ,tatilde ne oldu ona karşı tam ne hissediyordu.Birlikte geçirdiği zamanları çok kıskanıyorum ve hep çok merak ediyorum sürekli soru sormak istiyorum gerçi soracağımı sordum alacağım cevapları aldım ama hala aklımdan çıkmıyor ve artık da sormak istemiyorum birşeyleri.Onu çok sevmedim diyor senle olan gibi bir aşkımız olmadı aşk bile değildi diyor.Onla güldü eğlendi aklıma gelince çok büyük acı duyuyorum belki de daha önce sevgilim olmadı diye anlamıyorum bu durumu.Bu aralar onu da çok yıprattım kendimi de artık kendimi engellemeye çalışacağım keşke olmasaymış olmuş ama .. Sanki uzun yıllar geçse bile unutamayacakmışım hep kıskançlık yapacakmışım gibi geliyor.
Allah'tan daha çok şey yaşamamış ya da daha çok sevgilisi olmamış o zaman napardım kimbilir. Aslında son bir yıldır hiç ne bu konudan ne başka konudan kavga etmeden ne güzel mutlu mesut geçiniyorduk.Tekrar eskisi gibi olmalıyım resmen bezdirdim çocuğu çok fazla üzdüm
.Zehir gibi geçiyor kıskançlıklarım.Artık onu çok yormaya başladım çok üzgünüm engel olamıyorum.Onu çok seviyorum kaybetmek istemiyorum hep dua ediyorum kıskanmamak için inşallah geçicek.
sizce napmalıyım?
Sizlerinde böyle deneyimleri varsa ya da tavsiyeleriniz lütfen bekliyorum kurtulmam lazım bu kıskançlıklarımdan^^