esinizin gercekten ciddi psikolojik sorunlari var gibi gorunuyor.
boyle bir insanla yasanmaz ki...
cok yipranirsiniz. sizin de psikolojiniz bozulur.
esiniz tedavi olsa bile ne kadar duzelecek, yani ya az bir gelisme olursa?
tedavi surecini nasil atlatacaksiniz? ben esinizin yine boyle inisli cikisli halleri olur diye dusunuyorum. yine uzulebilirsiniz.
zor bir karar...
ben olsam psikologuyla gorusurdum ve tedaviyle tamamen bu davranislarinin ortadan kalkip kalkamayacagini ve de ne kadar surede olacagini sorardim...
yillar surer cunku ciddi davranis bozukluklari var dese yillarca esinizi bekleyecek misiniz?
bir tarafim evlilik kurumu ciddi oldugu konu sahibi icin esine yardim etse belki durum duzelir diyor ama bir tarafim karisini tekmelemis bir ton sey yapmis, cekilmez bir insan en iyisi bosanmak ve bu rahatsiz adami kendi haline birakmak diyor...
canım çok teşekkür ederim.ben dr ile görüştüm.major bir sorun yok.ilaç tedavisinede gerek yok.gelsin yeter dedi.şimdide benim ki tek gitmem beraber gitcez diyor.ben gitmemek de kararlıyım tek gitmesi gerek.1.seans sonunda benim dr ile görüşüp tekrar başlanabilir mi diye gizliden sormam gerek.
ki bu uzun bir süreç.
bu hafta davayı açmayı düşünüyorum.
bakalım hakkımda hayırlısı olur inşallah.
eski eşinin şokunu atlamamış bir erkekle evlenmişsiniz.
eski eşinden kalan eşyalarda oturmayı kabul edebilmişsiniz. ve ilk eşinden ayrıldıktan hemen sonra sizinle evlenmiş gibi görünüyor, yıllar geçmiş değil yani.
ben bu noktada hatalı olduğunuzu düşünüyorum. eski eşini unutamadığını düşünüyorum eşinizin. olayları yedirememiş şimdi o duyguları düşüncelerinin yanında siz ona "fazla" geliyorsunuz.
kendi halinde 2-3 yıl yaşamış olsaydı ya da kişiden kişiye değişir, bu boşanma olayını belli bir süre geçiçerek kendi kendine atlatmış olsaydı sizinle güzel bir birlikteliğe başlayabilirdi. ama şu anki durumda siz ve eski eşinin anıları iç içe geçmiş. fotoğraflarının durması somut bir şey zaten.
babasının istemeye gelmeyişi de çok büyük bir ipucuymuş aslında. oğluna kızmış vs buna inanmıyorum ben. eski evliliğini bitirmiş olması babasını üzmüş olabilir. yeniyi kabullenememiş olabilir.
ben tam olarak yazmadığınız şeyler olduğunu düşünüyorum ayrıca.
her şeyin hayırlısı olsun.
rica ederim.
bence esinize tedaviyi en basta kendisi icin olmasi gerektigini ve bu yuzden de yalniz gitmesi gerektigini, size bagimli kalmamasi gerektigini anlatin.
sizden once kendisi icin tedavi olmasi gerektigini iyice anlatin ona ki mutlaka tedavi olsun ve yalniz gitsin.
bugün mesaj atmış bana önceden gittiğimiz uz.psikiyatr vardı ona gitmiş.dr a tekrar barışmak istediğini ve sorunlarını anlatmış.oda olumlu bakmışbarışma olayına.fakat belli bir süre gitmesi gerekiyormuş.önümüzdeki p.tesi dr tekrar çağırmış.ayrıca uyku sorunu için ilaç vermiş.görüşme olumlu geçmiş.
senin için herşeyi yapacağım çaba göstereceğim .sana çok ihtiyacım var vb..yazmış.
arkasından ben dr aradım.dr beye eşimin en son konuşmasında bana ölmek istediğini ,çok kötü olduğunu söyledi dedim.görüşmeye gelmiş sizinle dedim.
görüşme nasıl geçti dedim.
dr bey de hayır o size öyle diyor.o kadar büyük bir sorun yok dedi.
ama süreci tamamlaması gerek dedi.birleşmek için acele ederse siz yavaş yavaş olacağını söyleyin dedi.
bu adamın garezi sadece bana sanırımklava:
bu arada benimde psikolojim iyice bozuluyor.işsiz kaldım onun yüzünden.
bu süreç ne kadar sürer bilmem ama ben kafayı yemesem iyi...
canim yaa yeni evlisiniz galiba....pisman olmasi iyi birsey daha yapmaz ins....merhaba arkadaşlar,evlilik hayatım çok uzun olmasa bile 3 ayda yeteri kadar çok şey yaşadığımı düşünüyorum.ilk baştan anlatırsam beni daha iyi anlar ve bana daha iyi yol gösterirsiniz diye düşünüyorum.
şubat2010da eşim ile tanıştık.aşık olduk.kardeşimin eşi tanıştırdı.eşinim işi gücü iyi,benim ise biraz kötüydü.ev aldığım için borç ödüyorum.işim iyiydi ama onun yarısı kadar alıyordum..
onun 2.evliliği benim ilk evliliğim olacaktı.o alevi ben sünni idim.fakat bunlar aşılamayacak konular değildi.sonuçta medeni insanlardık. eşinim ilk evliliği 14 ay sürmüştü.anlaşamayıp ayrılmışlardı .inançlara saygılı kişilerdik.olması gereken de buydu.evlendik.temmuz2010da bu arada babası istemeye gelmedi.istenmediğim için değil oğluyla sorunlu yıllardır konuşmadığı için.
eşyalar ev hazırdı bana hiçbirşey alma var dedi.beyaz eşya halılar perdeler koltuklar yatakodası herşey...
ama yinede içim rahat olsun diye oturma odası ve salon koltuklarını aldı.
ben işimden ayrıldım.artık ev hanımıydım ama iş bakıyordum.kadınlık görevlerimi yerine getiriyordum.temizlik yemek vb...balayına gittik ve tartıştık.eşim aşırı sinirlidir.
bende onun sinirlendiği zaman ettiği küfürlere sinirlenir ona kızardım.yani sürekli kavga etmeye başlamıştık.kapıcıya selam vermedin odunmusun demeler,arkadaşlarıma soğuk davrandın asla seni arkadaş ortamıma çıkarmıcam demeler.temizlik yapsam da evi b....k götürüyor demeler.arasıra ayrı yatmalar,benim evde eski eşine ait resim vb.. bulmam ,tatile gittiğimiz zaman yüzme bilmediğim halde yüzmüyorsun ne kadar uyumsuz birisin demesi... daha çok nedenden dolayı kavga ettik
yine bir kavgamız oldu.dediki boşanmak istiyorum.anneni ara geldin dedi.peki dedim aradım.ama anladım ki eşim normal değildi.aşırı sinirliydi.anneme çabuk gel dedim.eşyalarımı toplamak için odaya girdim ve arkamdan gelip beni iteklemeye küfür etmeye başladı.sanırım sonum geldi diye düşündüm.beni dövüyordu 190lık boyu 120 kiloyla o ,168 47 kiloyla ben.gerisini siz düşünün kendimi duvarda buldum.kapıyı zorla açıp imdat diye bağırdıysam da nafile.neyseki annem geldi.onun ailesi ve aile dostlarımız geldi.benimki ağlamaya yalvarmaya başladı götürmeyin ben ölürüm onsuz demeye başladı.3-4gün geçti aile terapistine gitmeye ikna ettim 2 seans gittik.doktorun dediği sizde sorun yok eşiniz tek gelecek oldu.eşimin terapiye ihtiyacı vardı ama gitmedi.öfke kontrolü sıfır aytıca takıntılı biri olduğunu gördüm.aynı eve girmeden bilememişim.
en son kavgamız,gece hiçbir neden yokken ayrı yattı bende gece kalktım onu kaldırdım yatağa geç diye geçmedi.sabah kaltısını hazırlamadım bende .sabah yatağa gelip bağırmaya başladı.sen kendini ne sanıyorsun diye ve yine bir kavga koptu.yanımda yatmayan adama kahvaltı da hazırlanmaz,kapıdan uğurlanmaz da dedim.boşanalım dedi.tamam dedim.topladım eşyalarımı.yine sinir krizleri başladı ağlama gürleme...ama kesindi artık daha fazla taviz veremeyecektim.işe gitti bende araba çağırdım eşyalarımı koyup gideceğim.anneme haber verdim.o sırada kaynanam ve görümcem geldi.hiç sorunum yoktu onlarla.telde baya doldurmuş ki eşyalarımı camdan atmaya başladılar.nihayetinde gittim o evden.sonra dava açtı.01.10.2010 da.taleplerimiz olmadı.ben 1 hafta sonra telde msj yazdım.haklarımı alacağım diye bu sefer sanırım içkili halde seviyorum mesajları attı.ertesi gün ortak arkadaş aradı ,onun kararı kesin uzatmadan boşanın dedi.bende hakkımı arayacağım dedim.10ekimde sabahın köründe davayı geri alacağım asla boşanmıcam dedi.konuşalım yeni bir hayat kuralım dedi.kararımın kesin olduğunu dedim.boşanacaktım.dün görüşmeye ikna etti benin oturduk konuştuk.bana dediği ne yapacağız oldu.boşancaksak nasıl boşancaz birleşceksek nasıl olacak dedi.bende mantıklı olan boşanmak dedim.benden böyle bir karar beklemezdi kendisi.ben hep taviz veren seven taraftim
ama dedim boşanmak istemiyorsan psikoloğa gt tedavini ol sonra oturalım konuşalım dedim.olur yada olmaz dedim.ama senin psikoloğa gidip sağlıklı kararlar almanı istiyorum dedim.bozuldu tabi.bilmiyorum dedi.ama ne boşanalım dedi nede boşanmayalımm.belliki nabız yoklamaya gelmişti.
şimdi tekrar görüşmek isteyecektir önüzdeki haftalarda.
nasıl davranayım.
bu evliliği yürütmek mantıklı geliyor mu size.
her barışmanın sonunda aynı şeyler yaşandı.tekrar olurmu sizce?
açıkçası duygularım ile mantığım çelişmeye başladı
duygularım '' acaba olurmu diyor''
mantığım '' bu adam düzelmez ,düzelse bile yine eskisi gibi olur'' diyor
bu arada eşimin iyi yönleride var.ama inanın aklıma kötüler geliyor.o kinci biri biraz.ben ise evlilik de olur diyip küs kalmam asla
tamam mı devammı
sizin değerli fikirlerinizi bekliyorum
anladığım kadarıyla siz boşanmaya cesaret edemeyeceksiniz. iş sıkıntısı,sosyal baskılar,yalnızlık korkusu..
siz tek bir şiddet olayından bahsetmişsiniz.benimse aklımda daha vahim bir tablo var:
kadın doğum yapıyor.bebeği henüz 1 aylık.kaynana-görümce bi sürü lüzumsuz insan memesinden aşağı dikilen..yok sütün bebeğe gaz yapıyor,yok sütün yetmiyor,yok....eşi eve geliyor.kadın lohusalık sendromunda gergin .adam ben onu bunu anlamam deyip kendi annesinin de yanında patlatıyor tokadı..
dürtü kontrol bozukluğu olan insanlar böyledir.hayatlarının bir döneminde terapiye giderler,kitabına uygun davranırlar.doğum,hastalık gibi önemli yaşam olayları baş gösterince, stresin indüklediği dürtü(ve öfke) kontrol bozukluğu sürecine tekrar giriverirler,sandalyeler havada uçuşur,küçük bebeğe vururlar.gazetelerin üçüncü sayfa haberleri böyle oluşur 'babası 'annemi istyorum'diyen 9 yaşındaki kızını dövdü,yere düşen kız beyin travması geçirdi,kurtarılamadı' 'annesinin emanet ettiği 18 aylık bebeği, babası , ağlıyor diye dövdü,bebek yoğun bakımda'.
stres karşısında çaresizdirler.şiddete başvururlar.Allah böylelerini değil çocuğunun babası olmak, minibüste yan koltukta kısa mesafe yolculukta bile hiç bir kadının karşısına çıkarmasın.böyleleri ancak boşanmaya cesaret edemeyen,namus abidesi,sosyal örnek,cefakar ve fedakar Türk kadını sayesinde bu hayatta ekmek yiyebilir.birileri huysuz şiltesini yüklendikçe birileri de hayat boyu amortisör olmaya devam edecek...tabi darbelereyenik düşüp hayati melekelerini kaybetmezse....
bu konuyu uzun süre önce açmıştım.
adam değişir gibi oldu ama değişmedi.
dava açtım bugün boşandım.ne mal ne mülk ne nafaka ne tazminat hiiç bişey istemedim.
hiç pişman değilim :)
yaşasın özgürlük.
yaşasın kadının kendine olan güveni,
şimdi çok iyi bir işim varkimseye minnetli değilim.kendi ayaklarımın üzerinde dimdik duruyorum.işe gitmek için 2,5 saat yol gitsemde huzurum var :) kendime yeni bir sayfa açtım.yaşadıklarım beni daha olgunlaştırdı.ayrılıktan korkanlarada korkmayın kendinize güvenin diyorum.aynı evde eziyet çekeceğinize annenizin kızım bardağını götür demesinin tatlı dırdırını çekin :) size hakkı geçmeyen tersine eziyet eden birine katlanmak zorunda değilsiniz.(çocuksuzlara...)
ve kendimi kocaman alkışlıyorum