- 13 Kasım 2019
- 6.280
- 13.194
- 198
Sevgili KK dostları; benim yıllardır içimde dert olan bir şey var. Sizlerin objektif görüşünü almak istedim. Ablam bizden oldukça uzakta oturuyor. Evlendikten 6 yıl sonra gerçekleşen ilk gebeliği sorunluydu. Doğum yaklaştığında hastalanıp hastaneye kaldırıldı. Doktor “birkaç gün yatıralım sonra suni sancı ile doğurtacağız” demiş biz de apar topar uçağı binip gittik hastaneye. Annem ablamı görmek istiyordu ama İlk etapta eniştem yanına sokmadı, alt kattaki kafede oturduk. O sırada bunların arkadaşları olan bir çift var. Kadın olan, adına Hale diyelim, “Benim teyzeyle konuşacaklarım var” diye annemi oturtup dertleşmeye başladı, kocasının onu aldattığını ve intikam almak için kendisinin de kocasını aldattığını, aldattığı erkeğin evli olduğunu kim olduğunu söyleyemeyeceğini ama çok pişman olduğunu anlattı. Bundan bize ne değil mi? O sırada eniştem bir ablamın yanına, bir bizim yanımıza gelip gidiyor “yüzüne makyaj yaptım biraz toparlandı, saçlarını da tarayacağız şimdi, birazdan gelirsiniz” dedi. Annem “kızım o benim, makyajsız görsem ne olur, niye çıkartmıyorsunuz” beni diye sinirlendi; annemle eniştem oldum olası pek anlaşamazlardı. O sırada Hale de enişteme “ona söyle ben teyzeye evli bir erkekle ilişkim olduğunu anlattım ama kim olduğunu söylemedim” dedi. Annem de bu laf üzerine eniştem gittiğinde ona “Bana bunları niye anlattın? Bana kim olduğunu söylesen ne olur söylemesen ne olur Ahmet desen Mehmet desen bana bir şey ifade etmez ki, arkadaşlarınızı tanımam etmem bana bir şey ifade edecek tek evli erkek X” demiş eniştemin ismini söyleyerek. Bu kısmı ben duymadım çünkü kahve alıyordum ama masaya döndüğümde Hale “ne olur beni affet teyzeciğim” diye hüngür hüngür ağlıyordu. Sonra da “biz salonda öpüşüyorduk ve (ablamı kastederek) O bizi gördü”. Dedi. O anda eniştem geldi biz ablamın yanına çıktık. Ablam annemi görür görmez boynuna sarılıp ağlamaya başladı. Annem ne yapacağını şaşırdı. Bense pek bişey anlamadım. Sonra çocuk doğdu bu olay kapandı, annem de açmadı ablam da hiç açmadı ama annemin içine dert olmuştu.
Annem keşke o zaman konuşup olayı aydınlatsaydı ama bu mümkün olmadı. Madem sustun sonsuza kadar sus değil mi? O da benim yüzümden olmadı çünkü bir yıl kadar sonra ablam bizdeyken annemle babam bir kavga ettiler; ben de o zaman 17 yaşındayım, anneme küstahça “niye evlendin babamla” dedim Ablam da “ileride senin kocanı da göreceğiz” dedi. Ben sinirlenip “sizinkilerden kötü olacak değil ya” dedim. Bunun üzerine ablam kızarak “Niye siz benim kocama bu kadar düşmansınız?” dedi. Ben tam ağzımı açıp söyleyecektim ki annem “işte seni o zaman aldatmıştı”. Dedi Ablam “eşim beni asla aldatmaz nereden çıkartıyorsunuz?” dedi. Annem de olayı anlattı. “Sen onları görmüşsün, biliyorsun sandım” Dedi. Ablam “ben böyle bir şey görmedim, bilseydim boşanırdım, öyle bir şey olmadı” falan dedi ama çok üzüldü; annem “yapma etme çocuğun var” dediyse de “boşanacağım” diye tutturdu. Sonra eniştemle yüzleşmiş eniştem tabi inkar etmiş. “Annen bana iftira atıyor” diye yıllarca ablamla annemi görüştürmedi
. Ablam da kocasının tarafını tuttu. Yıllar sonra da “o evli erkeği ben biliyordum başkasıydı, bizim salonda öpüştüler ben de gördüm” dedi. Madem biliyordu niye o zaman “o benim kocam değildi başka biriydi” demedi ki ablam? Ablam daha sonra o adama iki çocuk daha verdi. Annemi hiç affetmediler, annemin olayı uydurduğunu düşünüyorlar. Bense oradaydım, annem olayı uydurmadı ama o konuşmanın en kritik kısmını duymadım. Kafam karışık. Tabi üstünden yıllar geçti ablam hala evli, olay kapandı ama benim üzüldüğüm şey ise bu olay yüzünden annemle ablamın arası açıldı, annem ölene kadar görüşmediler ve sebep de benim koca çenem oldu
Annem keşke o zaman konuşup olayı aydınlatsaydı ama bu mümkün olmadı. Madem sustun sonsuza kadar sus değil mi? O da benim yüzümden olmadı çünkü bir yıl kadar sonra ablam bizdeyken annemle babam bir kavga ettiler; ben de o zaman 17 yaşındayım, anneme küstahça “niye evlendin babamla” dedim Ablam da “ileride senin kocanı da göreceğiz” dedi. Ben sinirlenip “sizinkilerden kötü olacak değil ya” dedim. Bunun üzerine ablam kızarak “Niye siz benim kocama bu kadar düşmansınız?” dedi. Ben tam ağzımı açıp söyleyecektim ki annem “işte seni o zaman aldatmıştı”. Dedi Ablam “eşim beni asla aldatmaz nereden çıkartıyorsunuz?” dedi. Annem de olayı anlattı. “Sen onları görmüşsün, biliyorsun sandım” Dedi. Ablam “ben böyle bir şey görmedim, bilseydim boşanırdım, öyle bir şey olmadı” falan dedi ama çok üzüldü; annem “yapma etme çocuğun var” dediyse de “boşanacağım” diye tutturdu. Sonra eniştemle yüzleşmiş eniştem tabi inkar etmiş. “Annen bana iftira atıyor” diye yıllarca ablamla annemi görüştürmedi
. Ablam da kocasının tarafını tuttu. Yıllar sonra da “o evli erkeği ben biliyordum başkasıydı, bizim salonda öpüştüler ben de gördüm” dedi. Madem biliyordu niye o zaman “o benim kocam değildi başka biriydi” demedi ki ablam? Ablam daha sonra o adama iki çocuk daha verdi. Annemi hiç affetmediler, annemin olayı uydurduğunu düşünüyorlar. Bense oradaydım, annem olayı uydurmadı ama o konuşmanın en kritik kısmını duymadım. Kafam karışık. Tabi üstünden yıllar geçti ablam hala evli, olay kapandı ama benim üzüldüğüm şey ise bu olay yüzünden annemle ablamın arası açıldı, annem ölene kadar görüşmediler ve sebep de benim koca çenem oldu
Tamam kocasına inanıp evliliğini devam ettirmek isteyebilir o tamamen onun tercihi ama anneyle görüşmemek nedir? Manyak mı ablanız? Herkes gider anne kalır.
