- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 546
Bazılarınız için önemsiz olan şeyler benim hep hayalim cocuklugumdan beri bir odam olsun istedim. Onu geçtim en azından düzgün hava alan güneş alan fare deliği gibi olmayan bir evde yaşamak. Ama olmadı. Babam o kadar sorumsuz biri ki hiçbir zaman kendini sıkıp düzgünce çalışmadı. Hep işsiz geçti kazandı içkiye verdi. Kredi çekti içkiye verdi. Sözde çocuklarını düşünür lafta ama hiç düşünmedi. Sorsanız iki kızını da üniversite okutmuş bilir. Halbuki ben cocuklar hatta lisedeyken giyecek düzgün üst bulamazdım bir gün lisede hatırlıyorum bulusacaktık okulda sivil gidecektik düzgün kıyafetim yoktu. Montlarım ayakkabım hep ucuz olurdu su alırdı üşürdüm montla bile. Zannederdim ki hava cok soguk titriyorum halbuki kalitesizdi işte inceydi. Ne zaman Üniversite ye basladım baktım bu böyle olmaz haftasonları calistim. Dişimdne arttırdım ettim hem harçlığımı cıkardım hem kıyafetimi aldım eve halı aldım yerlere muşamba en azından daha temiz ve güzel göründü sayemde. Ben bunları o halde yapabildim. Babam ise hiçbir işte sebat etmedi zaten akrabanın olan yerde kiracıyız bu devirde 300 tl kira veriyoruz 3 kuruşu bile halen ödeyemez. Her zaman herseye bahanesi var. Eve bir çöp almaz . Giyinmeyi bilmez . Eşya almaz. Ama araba almaya gelince cok heveslidir hurda araba aldığı oldu kredi cekip şimdi icralık ne olur bilinmez öyle bekliyor kac kez mesajlar geldi icra için beklemede finansal varlığa devretmiş bankalar. Ne olur bilinmez .. Çok şükür calısıyorum şimdi işyerinde sıkıntılarım oluyor neler neler yasıyorum ama hemen ceketimi alıp gitmiyorum babam ise yıllarca bunu yaptı ssk sı bile toplasak taş çatlasın 3 yıldır . Hem maddi açıdan fakirlik çektik kendimi bildim bileli fakiriz oysa kendisi düzgün calıssa aylığı 3500-4000 olabilecek mesleği var. Bu evden taşınmak istiyorum ama yok hiç oralı değil. Az önce yine konusunu actım paran varmı diye sordu. Sanki var desem tasınacagız hemen göz koyacak araba alalım diye tutturmak zerre beyni yok. Manevi olarak da cok yıprandım yıllarca annemle kavgalar bıcakları sakladığımı bilirim . Bu ailede hep farklı oldum ben kardesim mesela hep yetindi umursamaz sevgilisi vardır her daim okul hayatında da azimli değildi oldugu kadardı. Ben hep iyi olsun istedim okul bitsin cok kazanayım Vs olmadı işte . Bu aile bana destekten cok köstek oldu hala da öyle. Yaşım oldu 25. Erkeklere de güvenim yok. Kaygı hastası oldum terapi alıyorum . Cidden cok mu sey istiyorum ben ya kardesim mesela gayet normal ben düşünmekten hasta oldum. Nasıl düşünmeyim hep yarım yasadım. Ne arkadaşlarımı eve getirebildim. Ne de suan iyi arkadaşlıklarım var hepsi yalan cıktı .bir tane dostum var onla da küsersek diye korkuyorum bazen evet hepimiz yalnızız hayatta ama cidden cok zor bu yalnızlık hissi. Önüme düzgün biri cıksa evlensem hayatımı kursam o bile cok zor. Bu eve gelecekler utanıyorum neden cünkü babam sorumsuz. Nasıl başarırım o sürece girsem bile zaten ailelerin tanısması nişan söz Vs zor benimki gibi babayla daha zor insanı rezil eder içmiş yine mırıldanıyor aptalca gibi kendini kabadayı zanneder. Kesin biri oldugunda zorluk cıkarsın kendi mükemmel gibi beğenmez bunları düşününce de içimi sıkıntı kaplıyor. İnsan utanıyor ne güzel okumus eğitimliyim yaşadığım yere babaya bak. İnsan fakir olur anlarım ama sorumsuz ve içkiye para bularak fakirse anlayamam. Bide evlenince babama laf söylese haklı ama işte insan yedirmez onları bile düşünüyorum . Bu ara evlenmek için karsıma biri cıktı ama kafam cok karısık. Sizlere danışacagım. Bu kişi 31 yasında. Engelli öğretmeni . İlkokuldan beri Türkiye'de. Ailesi Yunanistan'ta. Kendisi de Yunanistan doğumlu ve oranın vatandaşı. İnternetten bir programdan tanıştık. 2 kez kahve içtik begendim etkilendim o da benden . Ama sonra konuşmadık 1 ay boyunca sosyal medyada ekli idik. Bu arada ikimizin de babası içer annesi 5 vakit namaz kılar. Kendileri müslüman bu arada. Onun da anksiyetesi olmus tedavi görmüş suan ilaç filan kullanmıyor . Ben hala tedavi görmekteyim. Sonra ikimiz de hassas insanlarız yani bakınca baya benzer yönlerimiz var. Neyse tanıyalım birbirimizi kararı almışken birden onun şifre lerini istemesi gereksiz trip kaprisli mesela kız arkadaşımla geziyorum bana vakit ayıramıyorum gibi lafları ki bir önceki gün buluşmuştuk. Ben neye uğradığımı şaşırdım. Baktım çok kıskanç güvensiz tartıştık ve her yerden engelledim. Şimdi ise sms atıyor bir sürü dil döktü ailesine bahsetmiş aradığı ben miyim . Ciddi ilişki aradığıaradığı evlenmek istediğini en basta demişti zaten. Beni ve ailemi tanımak istediğini ona bir şans daha vermemi istiyor . Nasıl davranacağını bilemedim seni cok mutlu edecegim bir daha öyle davranmayacagık karsında seni dünyanın en mutlu edecek erkeğini bulacaksın bir şans daha lütfen diye yalvarıyor. Biliyorum insanlar zor değişir. Ama acaba şans versem tanıdıkça iyi şeyler olabilir mi diyorum acaba ben mi tepiyor diye düşünüyorum karşılıklı beğenmişler ken ki zor beğenen biriyim. Hemde ciddi bakan biri ev alacak bu ara evliliği ciddi ciddi istiyor. Sizce bir şans daha vermeli miyim yoksa saplantılı biri midir
