Evet yıllardır bu sayfayı uzaktan takip eder fikirlerden kendime de fikir çıkarırdım saat sabahın 6 sı ve uyutmayan dertlerimden bende buraya geldim. Ben bir anneyim. 23 yaşındayım ve bir oğlum var 4.5 yaşında. Çocuğum 1 yaşındayken eşimden ayrıldım ama hala resmen evliyiz. Fakat bunun bize hiç bi etkisi yok. Çocuğuna bana hiç bir şekilde maddi manevi desteği yok. İlgiside yok. Çapulcunun teki. Ayrılınca babamla yaşamıştım istanbulda. Onu da 2 yıl önce kaybettik. Şimdi memlekette annemin yanındayım ama ben hep şehir dışına çalışmaya giderim. 4 aydır gitmiyorum ve çocuğumun yanında kalmaya karar verdim. Ama ne yazıkki annemle çok sıkıntılıyız. Sürekli tartışıyor. Sürekli sktr git veledinide al git nereye gidersen git diyip duruyor. Babasının bile bakmadığı çocuğa kim baksın. Nereye gideyim? Psikolojik olarak çok yıprandımç gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum. Çocuğumda çok üzgün bu durumda. Sığınma evine gitmeyi düşünmeye başladım. Bana yargısız sualsiz şekilde fikir verebilcek birileri varsa birşeyler yazabilir misiniz? Anlattığım sadece üstten geçilmiş hali konunun. Cidden çok stresli üzüntülü zamanlar geçiriyorum ve başka çarem yok. Eşim nafaka ödememek için boşanmaya yanaşmıyor. Avukata verecek param olmadığı içinde tek taraflı açamıyorum. Eğer boşanırsak babamın maaşı bağlanıcak zaten oda min. 1200 tl. Ama şuanda çok çaresizim.