- 27 Ekim 2014
- 20
- 4
- 46
- Konu Sahibi mutsuzkizzz
- #1
merhaba arkadslar benimde derdime yardım edersiniz umuduyla konu açmaya karar verdim uzun suredir forumu dısardan takip eden bir üyeyim.Ama artık derdim okadar ağır gelmeye başladıki sizlerin yardımına ihtiyacim var
(
Derdimi daha iyi anlamanız ve bana yardımcı olabilmeniz için önce kendimden ve ailemden bahsetmek istiyorum.uzun olacak biraz sabırla okuyan ve bana yardım etmek isteyen arkadaşlara şimdiden ÇOOOOKK TEŞEKKÜR ediyorum.Ben ilköğretim matematik öğretmeniyim ve yaklaşık 13 yıllık meslekteyim.Tipik karadeniz ailesine sahibim yani kiz çocuklarına değer vermeyen evde evlenene kadar anne baba sözünden çıkmayacak ve erkek kardeşlere hizmet edicek vs gibi düşüncelere sahip bir aile.6 kardeşiz ben en küçükleriyim, yaşım 36.4 abim ve 1 ablam var.En büyük abim evli geri kalan biz 5 kardeş bekarız ve aynı evde anne baba ile 80 metrekarelik bir alanda yasıyoruz.şükürki kiz çocukları olarak kendimize ait bir oda yapabildik.Babam ayzaymır hastası annem ise 70 yasında ama dinç bir kadın. Bencilligi dışında hersey normal.Sosyal bir hayatım yok. Ömrüm çalışma hayatım boyunca bile okuldan eve evden okula seklinde geçti.Arkadslarımla bir yere gidip takılabilmek gibi sansım olmadı aile baskısından.Çevre edinemedim. tek arkadsım dostum ablam ama onun durumu bendende vahim, ev kizi 7-24 evde gecen bir hayat.Bu yaşa kadar evlilikde nasip olmadi bir şekilde(
(bir kere gerçekten evlenmeyi yuva kurmayı denedm.aynı okulda calıstıgım bekar bir arkadsla olması için ama olmadisonrasında ise hiçbir girişimim olmadi Sohbeti güzel, güler yuzlu , ağır hanım hanımcık bir bayan olduğum söylenir.Gerceği sölemek gerekirse yüz olarak oldukça güzel bir yüzüm var ama fiziksel olarak da bir o kadar çirkinim(
Buraya kadar sabırla okuduğunuz için tskr ederim artık derdimi paylaşmaya başlayabilirim.Yaklaşık 1 yıldır biriyle görüsürüyorum .Uzaktan bir ilişki farklı şehirlerdeyiz.Niyetler tamamen temiz evlilik yuva kurmak kadar temiz.Yaşlarımız aynı böyle oluncada 1 yılın sonunda artık bir noktaya bağlamak istiyor insan ve suanda bir karar verme aşamasında hissediyorum kendimi.Görüstügüm kişi malesefki ilkokul mezunu ama cok temiz yürekli iyi bir insan.Harika bir baba olacağından da eminim.Kendisi abisiyle birlikte bir otelde dukkan kiralayıp turistlere resim çekip satıyorlar.Geliri oldukça iyi senede 7 ay calsıyorlar ve 40.000 tl kazancı var.2+1 kücük de bir evi var. Herhangi bir kötü alışkanlığı yok ve bana olan sevgisi gerçekten çok büyük.Kendisiyle iyi anlaşabiliyorum ikimizde uyumlu kişileriz.Bende kendisine karşı bos değilim.Bugune kadar bir yanlısını göremedim ve sevgisi gerçekten çok büyük hissedebiliyorum.Beni herseyimle her halimle kabul ettiğini hissettiriyor her defasinda.
Bütün bu olumlu seylere rağmen ben çelişki yasiyorum.Kafam bir türlü susmuyor düşüncelerimi netleştiremiyorum.Onun ilkokul mezunu olmasi beni karar vermekte zorluyor.İlerde veya is hayatımda sorun yasarmıyım diye korkuyorum.Üni mezunuyum ama öle aman aman cok sosyal bir hayatım yok ve unide int türev matris gibi seyler öğrendiklerim güncel hayatıdıgım seyler değil tabiki.ünili olmak beni cok yüceltmiyor.Cümleyi ve anlatmak isitegimi tam ifade edemedim sanirim kafam o kadar karışıkkiumarim demek istediğimi anlamisinizdir.
Bu evliliğe evet dediğimde Çevremdeki insanlar tarafından ayıplanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Ailem tarafından el neder dusuncecesinin empoze edilmesiyle buyutuldum.Hala annem en ufacık bir seyde "ayıp, utanmazlar , reziller " kelimesini kullanır bize.Bir arkadasimla buluscam desem annem rezil utanmaz millet neler demez hakkınızda sözleriyle geçti cocuklugum gençliğim gerçi halada aynı sözleri duyuyorum.Yazmak için kafamı toplayamıyorum özr dilerim.
Ben böyle bir evlilik yaptığımda okul mesai arkadslarım tarıfından idarecilerim tarafından kınanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Aaaaaa bak ilkokul mezunuyla evlenmiş bula bula bunu bulmuş denmesinden çekiniyorum.Bunun gibi bir çok dusunce kemiriyor aklımı(((((
Artık evlenmekte istiyorum. Anne olmak istiyorum.Yıllardır özenle aldığım çeyizlerimi kendi evimde kullanabilmek istiyorum((((( Babamın evde kaldın seni kimse almıyor bu yastan sonra senin cocugunda olmaz sözlerini duymak istemiyorum((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
Yardım edin bana arkadslar beynimi susturup bir karara varmam gerek.Benim için en doğru olacak kararı bulmam gerek.Kafam okadar karısıkkı toparlayıp aklımdakileri bile yazamadım.bir haftadır yemeden içmeden bu konuyu düşünüyorum.Basım cok ağrıyor yatsı namazını kılıp dua edicem rabbim rabbim dogru kararı vermeme yardımcı olur inşallah.Sizlerde benim için dua edermisiniz ?
(Derdimi daha iyi anlamanız ve bana yardımcı olabilmeniz için önce kendimden ve ailemden bahsetmek istiyorum.uzun olacak biraz sabırla okuyan ve bana yardım etmek isteyen arkadaşlara şimdiden ÇOOOOKK TEŞEKKÜR ediyorum.Ben ilköğretim matematik öğretmeniyim ve yaklaşık 13 yıllık meslekteyim.Tipik karadeniz ailesine sahibim yani kiz çocuklarına değer vermeyen evde evlenene kadar anne baba sözünden çıkmayacak ve erkek kardeşlere hizmet edicek vs gibi düşüncelere sahip bir aile.6 kardeşiz ben en küçükleriyim, yaşım 36.4 abim ve 1 ablam var.En büyük abim evli geri kalan biz 5 kardeş bekarız ve aynı evde anne baba ile 80 metrekarelik bir alanda yasıyoruz.şükürki kiz çocukları olarak kendimize ait bir oda yapabildik.Babam ayzaymır hastası annem ise 70 yasında ama dinç bir kadın. Bencilligi dışında hersey normal.Sosyal bir hayatım yok. Ömrüm çalışma hayatım boyunca bile okuldan eve evden okula seklinde geçti.Arkadslarımla bir yere gidip takılabilmek gibi sansım olmadı aile baskısından.Çevre edinemedim. tek arkadsım dostum ablam ama onun durumu bendende vahim, ev kizi 7-24 evde gecen bir hayat.Bu yaşa kadar evlilikde nasip olmadi bir şekilde
((bir kere gerçekten evlenmeyi yuva kurmayı denedm.aynı okulda calıstıgım bekar bir arkadsla olması için ama olmadisonrasında ise hiçbir girişimim olmadi Sohbeti güzel, güler yuzlu , ağır hanım hanımcık bir bayan olduğum söylenir.Gerceği sölemek gerekirse yüz olarak oldukça güzel bir yüzüm var ama fiziksel olarak da bir o kadar çirkinim(Buraya kadar sabırla okuduğunuz için tskr ederim artık derdimi paylaşmaya başlayabilirim.Yaklaşık 1 yıldır biriyle görüsürüyorum .Uzaktan bir ilişki farklı şehirlerdeyiz.Niyetler tamamen temiz evlilik yuva kurmak kadar temiz.Yaşlarımız aynı böyle oluncada 1 yılın sonunda artık bir noktaya bağlamak istiyor insan ve suanda bir karar verme aşamasında hissediyorum kendimi.Görüstügüm kişi malesefki ilkokul mezunu ama cok temiz yürekli iyi bir insan.Harika bir baba olacağından da eminim.Kendisi abisiyle birlikte bir otelde dukkan kiralayıp turistlere resim çekip satıyorlar.Geliri oldukça iyi senede 7 ay calsıyorlar ve 40.000 tl kazancı var.2+1 kücük de bir evi var. Herhangi bir kötü alışkanlığı yok ve bana olan sevgisi gerçekten çok büyük.Kendisiyle iyi anlaşabiliyorum ikimizde uyumlu kişileriz.Bende kendisine karşı bos değilim.Bugune kadar bir yanlısını göremedim ve sevgisi gerçekten çok büyük hissedebiliyorum.Beni herseyimle her halimle kabul ettiğini hissettiriyor her defasinda.
Bütün bu olumlu seylere rağmen ben çelişki yasiyorum.Kafam bir türlü susmuyor düşüncelerimi netleştiremiyorum.Onun ilkokul mezunu olmasi beni karar vermekte zorluyor.İlerde veya is hayatımda sorun yasarmıyım diye korkuyorum.Üni mezunuyum ama öle aman aman cok sosyal bir hayatım yok ve unide int türev matris gibi seyler öğrendiklerim güncel hayatıdıgım seyler değil tabiki.ünili olmak beni cok yüceltmiyor.Cümleyi ve anlatmak isitegimi tam ifade edemedim sanirim kafam o kadar karışıkki
umarim demek istediğimi anlamisinizdir.Bu evliliğe evet dediğimde Çevremdeki insanlar tarafından ayıplanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Ailem tarafından el neder dusuncecesinin empoze edilmesiyle buyutuldum.Hala annem en ufacık bir seyde "ayıp, utanmazlar , reziller " kelimesini kullanır bize.Bir arkadasimla buluscam desem annem rezil utanmaz millet neler demez hakkınızda sözleriyle geçti cocuklugum gençliğim gerçi halada aynı sözleri duyuyorum.Yazmak için kafamı toplayamıyorum özr dilerim.
Ben böyle bir evlilik yaptığımda okul mesai arkadslarım tarıfından idarecilerim tarafından kınanmaktan aşağılanmaktan korkuyorum.Aaaaaa bak ilkokul mezunuyla evlenmiş bula bula bunu bulmuş denmesinden çekiniyorum.Bunun gibi bir çok dusunce kemiriyor aklımı
(((((Artık evlenmekte istiyorum. Anne olmak istiyorum.Yıllardır özenle aldığım çeyizlerimi kendi evimde kullanabilmek istiyorum
((((( Babamın evde kaldın seni kimse almıyor bu yastan sonra senin cocugunda olmaz sözlerini duymak istemiyorum((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((Yardım edin bana arkadslar beynimi susturup bir karara varmam gerek.Benim için en doğru olacak kararı bulmam gerek.Kafam okadar karısıkkı toparlayıp aklımdakileri bile yazamadım.bir haftadır yemeden içmeden bu konuyu düşünüyorum.Basım cok ağrıyor yatsı namazını kılıp dua edicem rabbim rabbim dogru kararı vermeme yardımcı olur inşallah.Sizlerde benim için dua edermisiniz ?
