ÇOK APTALIM

Önce kendine aptalım demeyi bırak lütfen.Her insanın yetenekleri, yapabileceği işler farklıdır.Birileri senin özgüvenini düşürmüş olmalı kendine bu kadar haksızlık etme kendine aptal dedikçe daha da aptallasir ve hata yaparsin bunu unutma..

Günlük iş listesi yapın. Her gün yapılacak rutinleri bile yazın. Sizden sık istedikleri şeyleri bant, makas, yapıştırıcı mesela hepsini yanyana sürekli gözünüzün önüne koyun. Kendinize de sürekli “aptal” tarzı yakıştırmalar yapmayın. Daha çok gençsiniz , toysunuz yaşadıklarınız çok normal. Ben de 18 yaşında bir bebek mağazasında işe girmiştim , hayatımda hiç daha önce kıyafet katlamamış ben orda bebek kıyafeti katlamaya çalışıyordum ve asla başaramıyordum boş kaldıkca sürekli buna çalıştım evde bile sürekli katlama çalışması yaptım en sonunda süper olmasa da başardım. Çok basit ve komik bir şey belki ama bazen çok basit şeyler için bile cok caba sarf etmek gerek.

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Böyle ğnsanalrın genelde kan değerleirnd eüdşüklük oluyo. Çok garip bence bu durum etkiliyor. Ben direkt vitaminleirmi başık yağı vs öneriyorum çevreme dinç durmak gözü açık olmak için.

bir seyi 40 kere tekrarlayınca gercek olurmuş diye bir soz var ya, anneniz size bu sekilde söyleye söyleye kendinizi oyle addetmişsiniz maalesef..
sizin diğer insanlardan hiçbir eksiğiniz yok, belki de sadece yeteneğiniz olduğu alanlar farklıdır ancak.
kendinize hemen ad koymak yerine kendinize güvenin ve
gercekten kan değerlerinize de acilen baktırın , çünkü kan seviyesi çok düşük oldugunda, gercekten saf gibi, algısı düşük geziyor insan..

Lila2 .!.:

Tam beni anlatmissin. Annem cok elestirdi ailem dalga gecti benimle .bu hep boyleydi. Bide guzellik konusundada cok elestirdiler. Senelerce eziklediler. Senelerce saygi ve sevgi dolu oldum onlara. Hic akillanmadim. Ama iş konusunda hep işi ben gec ogrenen oldum. Isyerinde en iyisi ben oldum herkes saskinlikla izledi. İşi cok profesyonelce yapiyordum. Hatta patron oldum . Ama gel gorki ailem beni asagilamaktan vazgecmedi. Hep uzuldum . Ama anladimki herkesi oldugu gibi kabul edip kimse icin uzulmeyip. Sevgi verene sevgi, saygi verene saygi vermek gerekirmis. Gerisi boş mus. Kimsenin dediklerini onemsemeyip yoluma devam etmek gerekirmis. Ben bunlari anladim bu hayatta.

Genişletmek için tıkla...

Busrapink .!.:

Bu şekilde çok kız var görüyorum ki. Benim annemde çok elestireldi. Anne kız ilişkisinde yaşanan sıkıntılar kızları çok etkiliyor gördüğüm. Bende 30 yaşındayım sıklıkla senin gibi görüyorum kendimi. İşim var, evlendim. Ama 18 yaş genç bir yaş kendine ve hayatına bakışını değiştirebilirsin. Kimin ne dediği önemli değil. Senin küçük küçük kendinle ilgili olumlu düşüncelerin ve olumlu adimlarin hayatını çokta güzel değiştirebilir. Bizlere küçüklükten dayatılan çirkin, olumsuz yargılar üzerimize yapışıp kalıyor sanki. Kendimizi gerçekten salak, bişeyden anlamayan, bı işi beceremeyen olarak görüyoruz ve zamanlada öyle oluyoruz, bişey yapamaz hale geliyoruz. Ama öyle değil. Kendini sev ve kendine saygı duy. Kendi isteklerini küçük küçük yapmaya başladığın zaman, sana iyi gelecek şeyleri ufak adımlarla yaptığında yani kendi sözünü dinlediğinde kendine de saygın artacak. Başkalarının lafida önemli olmayacak, başkalarına da laf ettirmiceksin zaten. Laf vermemeyi ogrenceksin. Daha dik durucaksin. Kendine saygın ve sevgin arttıkça başkaları da saygı duyacak. Daha da tatmin olucaksin. Zaman cok çabuk geçiyor. Senin yaşlarında da vardı sevilmiyorum gibi gelirdi vs. Bu yıllarda içindeki halletmedigin şeyler zamanla katlanarak artıyor. Halledersen rahat edersin. Halledebilirsinde. Herkes kendine özel. Kimisi saf, hemen anlamaz, uyanık değildir, cin fikirli ve hazır cevap değildir, sakarlık vardır, dikkatini toparlayamaz, bişeye odaklanamaz, korkuları, takıntıları vardır, uyuşukluk vardır, yavaş hareket eder vs... Kimisi de tam tersidir, kimisi çok eğlencelidir, kimisi ağırdır. Yani çokta abartmaya gerek yok. Biraz da kişilik meselesi. Kendini olduğun gibi kabullenip, kendin için yapabileceğin en güzel adımları atabilmek mesele.

Genişletmek için tıkla...

Ah bu mutsuz anneler bende de aynısından var bir tane ve aynı yukarıdaki arkadaşların ve konu sahibinin yazdığı gibi kendimi kaç yaşına gelsem de hala birçok şeyde yetersiz bulabiliyorum. Senin yaşlarındayken bu doruk noktalardaydı, senden istenen şeyler uzay matematiği değil, yapamayacağından da değildir ama o kadar kendi kafanın içinde panikle “rezil olucam yine, batırıcam” gibi düşüncelere odaklanınca insan paralize oluyor, kendiyle boğuşmaktan o gerginlik içinde işin kendisine yoğunlaşanayıp çarpışık düşünceler üretiyor.

Kaç yaşına geldim, bir sürü büyük küçük dünyanın birçok yerinde şirkette çalıştım ve seni temin ederim 18 yaşında bir çocuktan kimse dünyayı kurtarmasını beklemiyor, kimse olağanüstü şeyler beklemiyor ve adapte olamayan ilk kişi de sen değilsin, normal uzun zamandır çalışan yetişkin insanlar çok alışık bu durumlara. Sende bir gariplik yok. Elinden geleni yap, kendi kendinle bile dalga geçebil, açıkça durumunu söyle (ilk defa çalışıyorum çok gerginim gibi) , herkes anlayacaktır. Sen ilk defa bu tür ortamı deneyim ediyorsun, onlar birçok kez senin gibi yeni başlayan görmüştür.

Annenin düşünceleriyle de helalleşmenin bir yolunu bulmaya çalış, bize bak, hayat boyu karşına çıkacak ama en azından etkisiz boyuta indirmeyi öğreniyoruz. Annen haklı falan değil hasta, onu böyle kabul et. Sağlıklı olan hiçbir anne çocuğunu aşağılayarak iyi bir şey yaptığını sanmaz. Bu gayet sağlıksız bir hal.

Pskiyatride şöyle diyorlar; bu mükemmeliyetçi anneler, genelde anne olmakla ilgili dertleri olan kadınlar -mutsuz evlilikler, baltalanan hayat hedefleri, anneliğe hazır olmama gibi- çocuklarına öyle baskı yapıyor ki her şeyi mükemmel yaparlarsa o zaman belki çocuğumu tam severim içgüdüsüyle. Yani şu anda çocuğumu yüzde yüz sevemiyorum, her şeyi mükemmel yaparsa belki daha çok sevebilirim, kötü anne de olmam. Engin Geçtan çok güzel anlatır bunu, tavsiye ederim. Özetle sorun siz değilsiniz, anneniz. Bunu da zamanla farkediyorsunuz. En az hasarla atlatmanız dileğiyle

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Annen olsa dahi kimseye kulak aşmamayı ve kendi yolunda ilerlemeyi öğrenmelisin , 18 yaşındasın artık reşitsin travma varsa destek al kendine gelirsin nedir seni bukadar üzen ? Neden işine konsantre olamıyorsun neyden korkuyorsun bukadar ? Yabancı bir yerdesin bant bulamayabilirsin, fotokopi hiç cekmemişsindir bi tuşla Hall oluyor onu da yaparsın .. neden bukadar büyütüp kendine yükleniyorsun ? Bir yaptığın birdaha unutma yeter hepsi bukadar ..

Öncelikle hemen şu ölü toprağını üzerinizden atın. Daha 18 yaşındasınız. Moral bozup tökezlemek yok öyle. Yol çok uzun aptalım demekle bitmez. Önce bi kan değerlerinize vitaminlerinize baktırın. Gerekli takviyeleri kullanın. Sonra Hemen iyi bir psikiyatr araştırın. Bol bol yorum okuyun. O duruma göre sizi terapi ya da ilaca yönlendirir. Burda ne hain annelerin evlatları kendilerini toparlayıp hayatına bakıyor. Öyle iki manipülasyona uğrayıp salmak yok. Yepyeni sayfalar açabilirsiniz. Bunları düşünüp buralara yazabildiğinize göre aptal değilsiniz. Kaygı ve stres hormonlarınız yüksek gibi duruyor. Hepsinin çözümü var lütfen ayağa kalkın arada yorulursanız da karamsarlığa kapılmayın. İnsanız, düşmek de bizim için kalkmak da. Önemli olan düştüğümüz yerde kalmamak.

öncelikle kendinle ilgili böyle düşünmeyi bırak çünkü neye inanırsan o olursun. Benim ilk iş tecrübem 21 yaşımdaydı ( şimdi 24'üm) ve ben de çok alıktım , klinikte sekreterdim. Benim dışımda 3 sekreter daha vardı ve bir işi ben yaparken çok stres olurlardı çünkü yavaştım , algılarım da yavaştı. iş yerinde 1. ayımın sonunda bayağı işi kapmıştım ama işi yapmamla ilgili güven kazanmam 3 ayı buldu... Daha 1. senem dolmadan iletişim departmanı sorumlusu oldum. O yüzden kendine lütfen zaman tanı ve işi yapacağına inan. Belki bana güleceksiniz ama kafanda kendine bir karakter belirle ve ona inan yani deki ; ben çok algıları açık zehir gibi biriyim , her işi hemen kaparım vs.. beyin öyle bir adapte oluyor ki :) birebir denedim ve gördüm. Yaşın da daha çok küçük , benim de öyle. Hala karakter gelişimimiz için yapabileceğimiz olumlu şeyler var

Dikkat eksikliği yani bilimsel deyişle DEHB olabilir. Adı asla aptallık veya sakarlık değil. Lütfen en acilinden doktora git, reşitsin kendi başına gidebilirsin. Maalesef ebeveynlerin fark etmediği bir şey DEHB. Çocuklara sakarsın, salaksın derler de acaba bir derdi mi var diye tutup kolundan doktora götürmezler. Benim kardeşimde de var dikkat eksikliği, yavrum ona da hep alık mısın falan derdi arkadaşları ama zehir gibi bir çocuk. Eminim sen de öylesin, sadece bu durum özgüvenini düşürmüş

user1837 .!.:

18 yaşındayım. Kendimi aşırı aptal hissediyorum. Bir işe girdim 2 hafta oldu hala bir gelişme yok. Aptallığımdan kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Hiçbirşey öğrenemiyorum. Bana bant ver diyorlar yerini bildiğim şeyi arıyorum. Etrafı düzenlemek aklıma gelmiyor. Daha bir çıktı çıkarmayı bile beceremiyorum. Aşırı dalgınım ve sakarım sürekli elim birbirine giriyor.
Derslerim de iyi değil hep bildiğimi unutuyorum.
Bunu kendimi eziklemek için söylemiyorum gerçekten o kadar aptalım ki ölmek istiyorum.
Hayatım boyunca hiçbir boka yaramayacağımı biliyorum. Yanımda çalışan kız zehir gibi.
Annem hep saf salak ve en kötüsü olduğumu söylerdi. Kabullenemediğim şeyler sanırım gerçek.

Genişletmek için tıkla...

Annelerin sözleri zamanla iç sese dönüşüyor. Bazen ben de kızımı eleştiriyorum ama bu tarz sozlerle asla. Sen 18 yaşındasın kendini dinle annenin sözlerini bastır telkinlerinle. Herkes aynı olamaz ki. Ben de aşırı sakarim mesela ve unutkan. Ama aptallık birine bilerek kötülük yapmak bence. O yüzden kötü kelimeleri kendine yakıştırma. Sen kendine nasıl davranirsan herkes de öyle davranır. Daha çok ama çok gençsin neleer yasayacaksin ne kadar heyecanliy merak ettiğin şeylerin üstüne git ve ordan ilerle. Einstein okuldan atilacakti annesi olmasaydı. Beceriksiz aptal diyormuş hocası ama bak ne oldu.herkesin ilgi beceri alanı farklıdır. Ben matematik ogretmeniyim komşum senin gibi genç bir kız ama sıfır matematik. Fakat çok ilginç fikirleri ve pratik çözümleri var birçok konuda.kimsenin aklına gelmeyen şeyler düşünür. Çok sevecen guleryuzlu ve empati duygusu aşırı yüksektir. Sonuç olarak anneni değil neleri sevdiğini bulmaya öğrenmeye calis genç kardeşim yolun açık olsun

niye aptal olasın belki öğrenme güçlüğün vardır dehb vardır disleksi vardır
yapamadıklarının farkındasın sonuçta
üstelik bunlar aptallık veya zeka düşüklüğü değil
kızım dehb ve disleksi ama ıqsu 139
kendini nasıl görürsen öyle hissedersin
bir psikoloğa gitmelisin

girdiğin işe kendin karar verek mi girdin
yoksa annen vd. aracı mı oldu?

ailenin bulduğu bir iş ise onları mahçup etmeme kaygısı yaşıyor olabilirsin, normalde de biraz özgüvenin düşükse (ki öyle gibi) iyice zorlanırsın.

daha 18 yaşındasın -belki öğrenme güçlüğün vs. de olabilir bunlar da gayet bulunması ve üstüne gidilmesi gereken durumlar ve uzmanlık alanım değil, bu ayrı ama
sen herşeyden önce bu yaşta işe girmişsin, sorumluluk almışsın, çabalıyorsun. ne kadar güzel.

çıktı vs. demişsin ofis işi mi bu?
belki el becerisi isteyen ya da birebir iletişim kurulan işlere daha yatkınsın.

her türlü çok gençsin ve iyi bir yoldasın sadece kendini tanı biraz şefkat ve süre ver kendine.