Üremenin sadece kendilerine özgü ve başarı oldugunu düşünen zihniyetlerin saçmalıklari hadi bir de evliliği başarı olarak görüyor böyleleri başka bir başarıları yok çünkü kafanıza uymayan evlilirle gorusmeyin bekarlar daha mutlu relax ve saygılı arkadaşlıklarda benceÖncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Bunun düşmekle kalkmakla ne alakası var. Düştüğüm zamanlarda oldu ve oluyor . Insanları bu kadar içsellestirmek çok tuhaf. Çevrenizde biri bir kere evlen çocuğun olsun deyince ben böyle tercih etmiyorum deyip geçebilirsiniz. Sizin tercihiniz buraya gelip tüm Türkleri gömmek . Insanlar hep birşeyler der. Ben 28 yaşındayım çocuğum var ikinci çocuk istiyor musun diye soran da oldu . Yolda kadının biri kardeşi olsa ne güzel olur dedi . Hiç yani bu konuyu içsellestirmedim.insanlar değişir, bende konuşkan biri değilim bu da onlara fazla yorum yapmalarını hak görme sebebi vermiş olabilir bu konularda haklısnız. sizin karşılaştığınız insanlarla karşılaşmayı isterdim sizin kadar şanslı değilmişim. dikkat edin düşmeyin iyi akşamlar
Çocukları sınırsız yetiştirip sonra yaramazlık yapması normal demeyin. Yabancıların çocuğu çocuk değil mi? Avm'ye gidince bile farkı görüyorum. Nerede istediği oyuncak alınmadı diye ağlayarak annesini tekmeleyen var, bizim çocuklar...E seninde bizim anneliği kutsal görmemiz rahatsız ediyor,bizimde sizin çocuksuz mutluluğunuz umrumuzda değil.
Misafirliğe giden sağlıklı her çocuk eşyaları kurcalar
Evliliğimin ilk 4 senesi çocuksuzdum.Çocuklu misafir geleceği zaman kırılacak zarar görecek şeyleri kaldırırdım
Hayır çocuk misafirlikte anne babayı dinlemeyecek kadar şımarabiliyir bazen.
Ben mesela çocuklarımla arkadaş ortamına nadir giderim, çünkü küçükler.
Ya birini alırım yanıma yada hiç gitmem daha iyi.
Evde daha rahatız bir düzenimiz oluyor.Çocuksuz olduğunuz için değil anlayışsız olduğunuz için arkadaşlarınız görüşmüyor sizinle.
Kusura bakmayın bu konuya çok yorum yaptım ama ilgimi çektiya ben buna pek katılmıyorum. Belli bir yaştan sonra çocuklu ve çocuksuz insanlar bence çok da guzel arkadaşlığıni devam ettirebilir. Sizin yaşınız belki daha az belki ondan yasam tarzlarinda bu kadar ayrim olabilir. Ben 35 yaşında bekar bi insan olarak zaten eskisi gibi o bar benim gezmiyorum o kadar uykum geliyor. Clublara partilere de öyle çok gitmiyorum. Çocuklu arkadaşlarımla akşam restorana gideriz rakı içeriz çocuklar bebek arabasında uyur ikisinden biri bebisi eve götürür kalan eş muhabbete devam eder. Veya gündüz kahvaltıya gideriz grupça. Ben çocuklu çift arkadaslarimin evine de cok gidiyorum şu aralar bebisle oynuyoruz biraz sonra bir saatten sonra bebis zaten uyuyor biz oturup sohbete devam ediyoruz. Çocukla seyahat eden çift de çok var artık. Yani çocuk yapınca bambaşka bir hayat tarzına geçtiklerini düşünmüyorum. Bir şekilde duzenlerini oturtmuslarsa cocuk da cok yaramaz değilse cok da zorlanmiyorlar ciftler donusumlu cocugu oyaliyor. Bunlar benim gördüğüm seyler tabi. Belki de arkadaslarimin cocuklari cok sakin Ha gece kulübüne gitmek isteyince seçtiğim arkadaşlar genelde bekar oluyor tabi
Bence çocuksuz arkadaşı dışlayan insanların hiçbir bahanesi yok dümdüz çok ayıp etmişler.
Ben nedense neden evlenmiyorsun neden çocuk yok ayy yaşın geçiyor gibi cümleler kuran insanları iyi niyetli bulmuyorum. Sanki mutlu ve rahat insanlara tahammülleri yok gibi. Başkalarının da kendileriyle aynı berbat hayatı yaşamalarını istiyorlar.Ben de evlenmeden önce işyerinde şunları duyuyordum yaşım 28-29du. Yaş geçtikçe annelik zorlaşıyor, bence çok geçe bırakma. Yahu daha yirmilerim bitmemiş bu neyin gecikmesi? Herkesin zaman çizelgesi farklı boşverelim bu konuyu falan deyip nazikçe kapatıyordum çünkü bunu müdür seviyesindeki adamlar söylüyordu. Şu an evliyim yaşım 31 yurtdışında yaşıyoruz, yabancı bir arkadaş da çocuk ne zaman diye sordudaha eşim bebek falan deyip şakayla kapattım en azından konuyu uzatmadı. Dil kursuna gidiyorum birkaç Türk denk geldik sınıfta. Kadının biri, -buraya alışayım diye- neredeyse gün aşırı “çocuk yap annelik çok güzel bir duygu” diye resmen baskı yapıyor. Biraz ters de konuştum bunlar özel konular sadece çiftleri ilgilendirir falan da dedim yok durmuyor. Ne yapalım biz de böyle bir milletiz bazen iyi niyetle samimi düşünerek yapıyorlar bazen de kötü niyetle üzmek için yapıyorlar. Kimin söylediğine göre durum değişiyor. Velhasıl kelam yalnız değilsiniz birçoğumuz yaşıyoruz.
Evli değilim demişsiniz. Evli degılken neden size cocuk konusunda baskı yapabiliyolar ki. Önce evlilik ne zman diye baskı yapılması gerekmiyor muÖncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Olay barlara, gitmek gece kulubu degil aslinda.Cocuklu ailenin cocugu uslu mu? Yaşi kaç vs bunlara göre degisiyor durum.
31 yasindayim cocuk yok gece eglencesinde, barlarda gezmeyiz ama sabah kahvaltisinda coluk cocuk sesi kafam kaldirmiyor mesela. Hani birak cocuklu arkadaşi cocuklularin cok tercih ettigi, yakininda icinde park olan yerlere bile gitmek istemiyorum genellikle.
Tabi ki bu kadar asiri cocuksuz bir ortam pek fazla yok Turkiyede ama olduğu kadar işte.
Çocuklu biri olarak bu yoruma çok hak veriyorum . Bende çocuğum olmadan önce çocuklu olan ortamlarda sıkılıyordum. Insan kafa dinlemeye çıkıyor dışarı başkasının çocuğunu çekmek için değil . Bence çocuklu insanlar ilk birkaç yıl yakın çevrelerine gidip gelmeli. Yani insan anlar arkadaşı gelinmesinden memnun mu değil mi ? Sonuçta çocuk bu bir şeylere bakmak istiyor bağlayamazsinOlay barlara, gitmek gece kulubu degil aslinda.Cocuklu ailenin cocugu uslu mu? Yaşi kaç vs bunlara göre degisiyor durum.
31 yasindayim cocuk yok gece eglencesinde, barlarda gezmeyiz ama sabah kahvaltisinda coluk cocuk sesi kafam kaldirmiyor mesela. Hani birak cocuklu arkadaşi cocuklularin cok tercih ettigi, yakininda icinde park olan yerlere bile gitmek istemiyorum genellikle.
Tabi ki bu kadar asiri cocuksuz bir ortam pek fazla yok Turkiyede ama olduğu kadar işte.
Burada da aynı bahsettiğiniz tarzda bir üye var. Adı lazım değil herkes tahmin ediyordurBen sizin içten içe 6 yıllık ilişkinizde evlilik istediğinizi düşündüm karşı taraftan bir adım gelmedi de ondan mı bilendiniz sanki kendinizi ikna etmek için bu kadar takıntı yapmışsınız gibi geldi
Benim bir tanıdığım erken menapoz sebebi ile çocuğu olmuyordu devamlı sosyal medyada çocuk yapanlara hakaretler cahil demeler çocuklara hakaret etmeler yapardı. Kendini teselliydi bir nevi
Bende 33 yaşındayım 30-40 yaş aralığında çok arkadaşım var yarısının çocuğu yok evli bile değiller. Hiç de konusu olmadıÖncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Bazı insanlar umursadıpından falan değil meraktan soruyorlar yoksa umutları değil yani....Öncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Şöyleki türkiyede çoğu insan için evlilik ve çocuk bir başarı olarak kabul ediliyor,yaşın geldi evlen gibi kalıplaşmış bir dayatma var,belli bir yaşa kadar hayalindeki ideallerindeki insanı buldun buldun bulamadın artık kriterlerine en yakın insanı seçip evleniyorsun eh işte kadar mutlu sayılacak ortalama bir hayat yaşıyorsun ve sebebide bu bahsettiğiniz dayatmalar elalem ne der ler,toplum olarak bir türlü öğrenemedik başkalarının hayatına saygılı olmayı,kalıplaşmış bir yaşam biçimi var onun dışında kalanlar yadırganıyor,gelişmekte olan zor bir ülkeyiz.Öncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Toplum böyle malesef. İnsanı deli ederler. Her konuda sözde olmayan aklı verirler. Evlilik ve çocuk durumunda bu daha baskındır..genel olarak had bilmezler. Maaşını da sorarlar. Hatta yatırım.tavsiye ederler. Yat8rimlık yoksa nereye harcıyorsun diye hesap sorarlar. Hadsizler genel olarak..yeni tanıştıkları birine hadsizce tüm hayatlarını sorarlar. Çözüm ne bilemiyorum.Öncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?