Öncelikle başlığı böyle yazma sebebim dikkat çekmesi için yoksa kimsenin hayat seçimlerini saçma diyebilecek biri değilim kimsede değil
Bu bir iç dökme ve çocuklu annelerinde gözündende duruma bakabilmek için yorumlarınız benim için önemli
Öncelikle 33 yaşındayım, gıda sektöründe yurtdışı ile bağlantılı bir pozisyonda çalışıyorum, evli değilim 6 yıllık huzurlu güzel bir ilişkim var çocuğum yok
Dediğim gibi işim gereği yurt dışında ve Antalya'da yabancılarla çalışıyorum. Ayrıca erkek arkadaşımın işi(diş hekimi) ve çevresi sebebiyle durmadan çocuklu ailelerle iletişim içerisindeyim. Her tanışma faslı sonrası yaşımdan sonra evli veya çocuklu olup olmadığım soruluyor bende cevaplıyorum. Yabancılar bu tanışma sonrası hayatım Hakkında her hangi bir yorum yapmazken türkler ne hadlerine ki gelip ya seninde olur inşallah, evlenmeyi mi bekliyorsun hala, olmuyor mu, kedilerle mi yaşlanmayı düşünüyorsun tarzı saçma salak yorumlar ile konuşmayı rezil hayattlarını güzelleştirmek için benim üstümden döndürüyorlar.
Bu tarz konuşmaları geçtim erkek arkadaşım yemek yapmayı ve davet vermeyi sever evimizde iki haftada bir yemek veririz genelde. bu türk ailelerin çocukları geldiklerinde eşyalara istisnasız her zaman zarar veriyorlar ne kadar çabalasamda önüne geçmiyorum ve çocukları uyarması için annelere bir şey dediğimde kötü benim. Sadece erkek arkadaşımın çevresindekiler değil liseden beri tanıdığım küçük arkadaş grubundan iki gün önce çocuksuz olduğum için men edildim resmen, komik ama gerçek. Dost dediğim bi onlar vardı artık yok.
Genel olarak aşırı gelişmiş ülkelerden olan arkadaşlarım hariç hayat seçimime saygıları yok ve hep laf aşağılama ile karşılaşıyorum. Nedenini anlamıyorum. Her seferinde konuşma beni çocuksuz olduğum için aşağılandığım bir konuşmaya dönüyor erkek arkadaşımda çok sıkıldı bu durumdan o da artık eve davet alma konusunda çok seçici ama her ne kadar çok iyi eğitimli seküler şu bu falan diye gezinseler bile türkler ve gelişmemiş ülkelerde ki çoğu insanlar bu konuda hala çok sığ.
çocuksuzda mutlu bir hayat yaşanabilir yaşıyorum sizin yaşadığınız annelik duygusunun kutsal olup olmaması umrumda değil ilgilenmiyorum bunu kabul etmek neden bu kadar zor? Benim seçimim size neden batıyor?
Ben genç anne oldum
İlkini doğururken hiç kimse baskılamadı
Ama şimdi kızım 3 yaşına girecek yaza inşallah
Herkes tutturmuş tembelleşirsin doğuramazsın bi daha bu gençliğin değerini bil her zaman genç kalmayacaksın
Kızımı şu an oyun gruplarına götürüyorum ve kreşe alışmasını sağlıyorum
İş hayatına döneceğim inşallah
Kimse beni anlamıyor herkes 2. Çocuk diye bas bas bağırıyor
Geçen bir düğünde gözüm döndü avazım çıktığı kadar bağırdım neredeyse
Ben doğurdum ben baktım siz mi bakacaksınızda bir daha doğurayım siz kimsinizde benimle eşimin arasında olan şeyi ağzınıza böyle rahat alıyorsunuz
Bir daha böyle bir konu duyarsam bu kadar saygılı olmam.
Diyerek son nokta atışını yaptım
Yani demem o ki baya sert olmak lazım bu insanlar iyi laftan iyi niyetten anlamıyor her şeye burnunu sokuyor
Lafı yapıştırın gitsin hiç acımayın
Onlar söylerken sorarken uyanmıyorlar siz neden çekinesiniz ki
Ve ayrıca gerçekten istemeden asla çocuk yapmayın annelik çok zor evde oturmak çok zor çocuk kreşe gidene kadar kendinizi idare edebilir misiniz maddi manevi çok zor