Çocuklusun diye bekar veya cocuksuz olan arkadaşlar tarafından dışlanmak

Merhabalar
1,5 yaşında cocuğum var ve çevremdekilerin beni dışladığını hissediyorum.
Cocuğu olan çok arkadasım yok diğerleri ya bekar ya yeni evli. Ailemden uzaktayım eşimin memleketinde yaşıyoruz. Bazı arkadaşlarımla sürekli önceden arayıp bir araya gelirdim evime alırdım. İş yerlerine ziyarete giderdim arardım sonra farkettim ki sadece bu durum tek taraflı toplu gezmelere pturmalara gidiliyor ama ben hiç aranmıyorum davet dahi edilmiyorum. Baktım uzak duruyorlar hep. Cocuğum yaramaz değil ay çok seviyoruz çok tatlı diyorlar ama sadece bu kadar. Ben mi abartıyorum diyeceğim ama 2 kere 2 4 edercesine eminim ki hislerim bu yönde. Böyle durum yaşayanlar var mı? Yoksa benim mi kuruntum?

Yaşayan değilim ama cocuksuz taraftayim ve cocuklu arkadaslarla gorusmeleri bayaa kestik biz, cocuksuz arkadaslarla ve ciftlerle daha fazla gorusuyoruz.
Cocukla bir sey yapilmiyor cunku en son kuzenimle birlikte aksam eglenmeye ciktigimizdq cocugunu birakip cikmisti yani o da cocukla gelmiyor zaten kirk yilda bir gorusuyoruz ayri ulkelerdeyiz.
Insanlar bi yerde hakli.

Görüşmelere çocuğunuzla mı gidiyorsunuz?
Benim de 3.5 yaşında oğlum var çocuksuz arkadaşlarımla buluşacaksam oğlumu eşime bırakıyorum. Bana haber veriyorlar müsaitlik var mı çocuğu bırakabilecek misin diye. Çocukla gitmek ihtimaller dahilinde değil. Arada oğlanı da getir sevelim diyorlar ısrar gelirse götürüyorum açıkçası yarım ağız söylerlerse hayatta götürmem

Haha makus talihim bir zamanlar herzamn buluştuğumuz kuzenler çocuklu olunca çagirmaz kendileri takılırdı kendi kardesimde dahil buna. Benimkiler büyüdü onların çocukları olunca dışlamak ne gördüler herşeyin zamanı var. Ve şuan bana hak veriyorlar ayıp etmişiz diye.