• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuklu kadın bekar adam..

utopyali .!.:
Selaaaaam güzeller güzeli sevgili kk kadınları ❤️
Uzun zaman sonra buraya konu açtıracak bir takım sorulara sahibim.
Arkadaşlar yıllar önce evliliğimi bitirdim, bu evlilikten bir evladım var, kendimi iyi hissettiğim bir dönemde yeni bir ilişki istedim sanırım, oldu sayılmaz ama birisi var, kalbimin ritmini bozan. Bu duyguyu o kadar çok özlemişim ki. Sorun şuuu kiii kendisi bekar hiç evlenmemiş genç sayılacak bir yaşta, aile yapısının beni kabul etmeye müsait olmadığını biliyorum, kendisininde benimle bir ilişkiye cesareti olmadığını seziyorum, dolayısıyla hayatta bazı şeyleri deneyimlemiş bir kadın olarak “ ya amaan üzülmeme değmez “ mantığındayım. Yani ben bu adı olmayan ilişkiyi ileri taşımam taşımamasına da sizlere sorum şu ;
Neden toplumda çocuklu ve boşanmış bir bayana böyle sanki vebalıymış gözüyle bakılıyor, ben bununla her tanıştığım insan da karşılaşacak mıyım ? bana bunu ne olur izah edin 😂
Genişletmek için tıkla...
Ben kadına karşı bir baskıdan çok denklik meselesi olduğunu düşünüyorum bu durumun. Aynı şekilde çocuklu bir adamla hiç evlenmemiş çocuksuz bir kadının görüşmesi de tepki çeker çünkü kadının ailesi ve sevenleri arasında.
 
Kadın çocuğu tek başına yapmadığı için hayatında “Çocuğunun babası” ya da akrabaları hep var olacak, bu da yeni evliliği olumsuz etkileyecek diye düşünülüyor bence. Yoksa oğullarının bakire bir kızla ilişki yaşamasını hayal ettiklerinden değil…
Bir noktada haklı da bir durum, aynısı çocuklu erkek için de geçerli bence. Ha bu tip ilişkiler mükemmel yürüyemez mi? Gayet de güzel yürür; iki taraf da medeni insanlarsa, çocuğun diğer ebeveyni de makul bir insansa o ilişki/evlilik mükemmel olabilir, olanları da var şu hayatta.
 
utopyali .!.:
Selaaaaam güzeller güzeli sevgili kk kadınları ❤️
Uzun zaman sonra buraya konu açtıracak bir takım sorulara sahibim.
Arkadaşlar yıllar önce evliliğimi bitirdim, bu evlilikten bir evladım var, kendimi iyi hissettiğim bir dönemde yeni bir ilişki istedim sanırım, oldu sayılmaz ama birisi var, kalbimin ritmini bozan. Bu duyguyu o kadar çok özlemişim ki. Sorun şuuu kiii kendisi bekar hiç evlenmemiş genç sayılacak bir yaşta, aile yapısının beni kabul etmeye müsait olmadığını biliyorum, kendisininde benimle bir ilişkiye cesareti olmadığını seziyorum, dolayısıyla hayatta bazı şeyleri deneyimlemiş bir kadın olarak “ ya amaan üzülmeme değmez “ mantığındayım. Yani ben bu adı olmayan ilişkiyi ileri taşımam taşımamasına da sizlere sorum şu ;
Neden toplumda çocuklu ve boşanmış bir bayana böyle sanki vebalıymış gözüyle bakılıyor, ben bununla her tanıştığım insan da karşılaşacak mıyım ? bana bunu ne olur izah edin 😂
Genişletmek için tıkla...
Bunda yadırganacak ne varki bukadar, bende şaşırmanıza şaşırdım.
Toplumdan bağımsız bir konu. Çocuklu bir kadın ile bir ilişkiye başlasa adam, diyelimki ailesi karşı değil, sizinle her görüşmek istediğinde mutlaka konu çocuğa gelecektir. Ya hasta oldu buluşamayız, ödevi sınavı var gelemem. Erken gitmeliyim uyku saati.
Hayatınızın her alanında çocuğunuz olacak bekar hiç çocuğu olmayan bir adam için gereksiz bir sorumluluk. Sizi anlayamaz bile.
İnsanlar, özellikle erkekler, kendi çocuklarının sorumluluğunu alırken zorlanıyorlar, başkasının çocuğu için neden uğraşsınlar.
Bu düşüncem sadece erkekler içinde değil ayrıca. Boşanmış, çocuklu erkekler ile evlenen bekar kadınlar içinde aynısını düşünüyorum. Sorun yaşamayan azınlıktır.
 
Sadece çocuğun sorumluluğu değil çocuktan dolayı görüşülen eski eş var birde işin içinde bunların hepsi sorun.

Sizin çocuğunuz tabi ki sizin için sorun değildir fakat sizinle ilişki yaşamak isteyen biri için olabilir. Bence burda alınacağınız bir durum yok. Sizin için mesela sorun değil mi babalık duygusunu tatmamış sorumluluğu bilmeyen evlilik hayatında hatta sevgiliyken bile yeri geldiğinde fedakarlık yapmak zorunda olacağının tam farkında olmayN biriyle olmak
 
Geçende okulda bir kadın öğretmen kendi anlattı iki evlilik yapmis şuan bekar.
İlki kaynanam yüzünden bitti baştan beri beni kabullenmedi diyor.
İkincisi tam ask evliligiydi bir oğlum vardı ilk eşimden dedi.
İkinci esim oğlumu benden kıskandı hep bunu sorun etti dedi.
Yani ilk eşi hayatına devam ederken çocuklu kadın ikinciden de darbe yemis.
Başta kabul eden adam sonra sorun çıkarmış.
Kimse bu yüke kolay kolay girmez benim gördüğüm.
Girince de illa bir yerde patlak veriyor.
 
Çocuklu bir kadınım ve evet çocuk zor. Senin olmayan bir çocuğa annesine aşık olduğun için bu zorluğa ne kadar katlanırsın ki? Başbaşa kalmak da isteyeceksin, çocuk uyuduktan sonra telaşla geçen iki saat anne babaya yetiyor belki ama baba olmayan birine bir süre sonra can sıkıcı gelecek.
Çok hayalperest bir durum bu bence. Zor olacağı belli bunu gören bir anne elbette istemez.
Geniş bir insanımdır mesela, ben kendim bakire değildim evlendiğimde bunu deme sebebim de bekaret değil. Oğlum var boşanmış, bekar istediği kadınla evlensin isterim. Ama kendi çocuksuzken çocukluyla evlenmesini istemem. Hayatı boyunca alakasız birinin ekstra birinin daha sorumluluğunu alacak çünkü.
 
Konu kadın ya da erkek değil bir tarafın çocuklu diğer tarafın çocuksuz olması aslında.

Çocuksuz olan taraf için çocuk ekstra sorumluluk ve yük olacak. Sadece çocukla da bitmeyecek babası da dahil olacak bir şekilde o evliliğe.

Başta aşktan herşey hallolur gibi görülse de gerçek öyle olmuyor çoğunlukla.

Burada gayet bir yoruma bile alınganlık göstermişsiniz, siz başta çocuksuz biriyle olabilecek yapıda değilsiniz bence.
 
utopyali .!.:
Dönüp ilk yorumunuzu okur musunuz ? Ben olsam evliliğe götürmezdim çocuk sorumluluktur sorumluluk sorundur vs vs aşağılamaya mı çalışıyorsunuz bilmiyorum ama ben evladımı hiç sorun olarak görmedim 😂 sonra o olmadı evlilik için öldüğümü felan iddia ettiniz açık arar bir edayla. Bu arada insanların evladına sorun gözüyle bakmadan önce bir kez daha düşünün.
Genişletmek için tıkla...
Siz evladınızı tabi sorun olarak görmezsiniz çünkü sizin evladınız. Gerçekçi olalım, ne adamlar kendi çocuğundan kaçarken el adamından babalık beklemek fazla iyi niyet. Hiç çocuğu olmamış bir adam sizinle empati kurmakta güçlük çeker, kendisi de çocuklu bir adamın sizi anlaması daha kolay olur.
 
bubendegilim .!.:
Çok yakın arkadaşım 2 çocukluydu ve boşandı. Sonrasında hiç evlenmemiş ve hatta kendisinden 5 yaş küçük bir adamla evlendi. Kadının maddi durumu adamınkini 3 e falan katlar. Evlenirken arkadaşımı adamın ailesinden kimse istemedi ve düğüne dahi gelmediler. Sonuç ne mi ? Adam benim çocuğum da olacak diye tutturdu bir çocukları daha oldu ve şu an berbat durumdalar. Adam arkadaşımın çocuklarını istemiyor. Ev dar geliyor , çocuğumu rahatça sevemiyorum falan demiş. Hatta salonda sevişmek istiyorum onu bile yapamıyoruz falan diyormuş. Evlenirken aklı neredeydi bilinmez. Şimdi arkadaşım b*ka batmış durumda ve çok mutsuz. Keşke evlenmeseydim hiç diyor.
Yani bana göre de asla olmuyor ve olmayacakta.
Genişletmek için tıkla...
Boşanmayı düşünmüyor mu?
Çocuklarımı istemeyen adamı boşar üç çocuğumu da alır giderdim.
O da salonda kanepede yapsın tek başına seks. Adi herif.
 
Arkadaşlarrrr arkadaşlar konu neden evililiğe vardı bilmiyorum tekrar izah ediyorum öyle bir niyetim yok geçin elin adamını ben kendi evladımı düşünüp böyle bir yola çıkmam babalık nedir bilmeyen belli ki bunu hissedemeyecek olan bir insanla neden evladımı yan yana getireyim bu birincisi, ikincisi şunu belirtmek istiyorum, ben eşimden beni aldattığı için boşanmıştım üstelik bunu hamileyken anlayıp çocuğum yeni doğduğu bir zaman diliminde ortaya çıkmıştı, sizce ben oturup şunu mu yapmalıydım “ ya beni bir çocukla kim napsın ben oturayım bir ömür evladımın babasından sevgi dileneyim “ deseydim o zaman boşanmadın tü kaka mı derdi bu toplum bana ? Sizler de farkında olmadan yadırgadığınızın farkında mısınız bilemem, ben kimseye hadi benim çocuğumu kabullensin demiyorum, üstelik boşanmış ve çocuğuna sahip çıkan seven bakımını üstlenen kadınların “ sorunlu “ olarak görülmesini de tabi ki doğru bulmuyorum. Şimdi boşandım, birde çocuğum var diye kimseyi sevmemeli miyim, kimse beni sevmez mi demeliyim ? Bu genellemeyi şunun için yapıyorum yukarı da bir arkadaş şey demiş “ çocuklu adam boşansa bile çocuk kadın da kalıyor, o da hayatına bakıyor “ yanlış yazmadıysam bunun gibi bir şey. Yani boşanmış çocuklu bir insanın bile beni istemeyeceğini mi çıkarmalıyım buradan, benim hayatıma o kadar rahat bakamayacağımı mı ? Yapmayın kızlar, ben kendimi iyi hissetmek için çok uzun zaman harcadım böyle kalıplaşmış aslında bilmeden bir çoğumuzun içinde aklında yatan şeylere de kapılıp kendimi üzmeyi düşünmüyorum, bu demek değildir ki bana toz pembe hayaller kurdurun, öyle bir dünya yok beklentim bu değil, hemcinsiz aynı durumda olabilirdik ne düşünürdünüz kısmına hiç girmeyeceğim bile :)
Hepinizi etikletleyemedim kusura bakmayın hepsini okudum ama teşekkür ederim vakit ayırdığınız için.
 
Şunu da ekleyeyim, en yakın arkadaşım 37 yaşında bekar bir kadın. Kendisi mesela boşanmış hadi bir derece olur ama çocuklu olmaz diyor. Hayatı boyunca maddi manevi birileriyle paylaşmak istemem diyor. E haklı. Ben de hak veriyorum.
 
Bu arada çalışıyorum cevap veremeyebilirim okuyor olacağım iyi günler dilerim herkese :)
 
utopyali .!.:
Arkadaşlarrrr arkadaşlar konu neden evililiğe vardı bilmiyorum tekrar izah ediyorum öyle bir niyetim yok geçin elin adamını ben kendi evladımı düşünüp böyle bir yola çıkmam babalık nedir bilmeyen belli ki bunu hissedemeyecek olan bir insanla neden evladımı yan yana getireyim bu birincisi, ikincisi şunu belirtmek istiyorum, ben eşimden beni aldattığı için boşanmıştım üstelik bunu hamileyken anlayıp çocuğum yeni doğduğu bir zaman diliminde ortaya çıkmıştı, sizce ben oturup şunu mu yapmalıydım “ ya beni bir çocukla kim napsın ben oturayım bir ömür evladımın babasından sevgi dileneyim “ deseydim o zaman boşanmadın tü kaka mı derdi bu toplum bana ? Sizler de farkında olmadan yadırgadığınızın farkında mısınız bilemem, ben kimseye hadi benim çocuğumu kabullensin demiyorum, üstelik boşanmış ve çocuğuna sahip çıkan seven bakımını üstlenen kadınların “ sorunlu “ olarak görülmesini de tabi ki doğru bulmuyorum. Şimdi boşandım, birde çocuğum var diye kimseyi sevmemeli miyim, kimse beni sevmez mi demeliyim ? Bu genellemeyi şunun için yapıyorum yukarı da bir arkadaş şey demiş “ çocuklu adam boşansa bile çocuk kadın da kalıyor, o da hayatına bakıyor “ yanlış yazmadıysam bunun gibi bir şey. Yani boşanmış çocuklu bir insanın bile beni istemeyeceğini mi çıkarmalıyım buradan, benim hayatıma o kadar rahat bakamayacağımı mı ? Yapmayın kızlar, ben kendimi iyi hissetmek için çok uzun zaman harcadım böyle kalıplaşmış aslında bilmeden bir çoğumuzun içinde aklında yatan şeylere de kapılıp kendimi üzmeyi düşünmüyorum, bu demek değildir ki bana toz pembe hayaller kurdurun, öyle bir dünya yok beklentim bu değil, hemcinsiz aynı durumda olabilirdik ne düşünürdünüz kısmına hiç girmeyeceğim bile :)
Hepinizi etikletleyemedim kusura bakmayın hepsini okudum ama teşekkür ederim vakit ayırdığınız için.
Genişletmek için tıkla...
Çocuksuz kadar rahat mıyız hepimiz? Ben kocamla başbaşa bir kutlama yapmak istesem annemden ablamdan rica ediyorum. Bazen gece yarısı annemi isterim diye tutturuyor. Hadi geri dönüyoruz almaya. Her programı ona göre yapmak zorundayız sonuçta.
Annemin arkadaşı bu sene evlenmeye kalktı. Yaşı 65. Eş adayı da o civarda. İkisinin de ikişer çocukları vardı mesela. Çocuklar yüzünden gerginlik çıktı o yaşta. Biri dedi annemin anısına haksızlık bu evde oturmayın, diğer taraf dedi e yeni ev alırsanız olmaz mirasçısı onlar da olacak. Olmadı.
Yani çocuk denen şey üzgünüm ama bir ömür bağlayan bir sorunluluk. Eskisi kadar özgür değiliz olamayacağız yani.
Ha çocuklar aileler karışmadan sevgililik olur. Gezilir tozulur. O başka tabii. Ama iş daha aileler çocuklar fa bilsine gelince bozulur yani.
 
Toplum kendi gibi olmayana vebalı olarak bakıyor.
Benim kuzenim bekar ve bir çocuğu olan bir kadınla nişanlandı. Ailesi karşı çıktı ama yılmadılar kabul ettirdi. Annesi çok karşı çıkmıştı başta ama şimdi o da sevmiş, kabullenmiş :)
 
utopyali .!.:
Arkadaşlarrrr arkadaşlar konu neden evililiğe vardı bilmiyorum tekrar izah ediyorum öyle bir niyetim yok geçin elin adamını ben kendi evladımı düşünüp böyle bir yola çıkmam babalık nedir bilmeyen belli ki bunu hissedemeyecek olan bir insanla neden evladımı yan yana getireyim bu birincisi, ikincisi şunu belirtmek istiyorum, ben eşimden beni aldattığı için boşanmıştım üstelik bunu hamileyken anlayıp çocuğum yeni doğduğu bir zaman diliminde ortaya çıkmıştı, sizce ben oturup şunu mu yapmalıydım “ ya beni bir çocukla kim napsın ben oturayım bir ömür evladımın babasından sevgi dileneyim “ deseydim o zaman boşanmadın tü kaka mı derdi bu toplum bana ? Sizler de farkında olmadan yadırgadığınızın farkında mısınız bilemem, ben kimseye hadi benim çocuğumu kabullensin demiyorum, üstelik boşanmış ve çocuğuna sahip çıkan seven bakımını üstlenen kadınların “ sorunlu “ olarak görülmesini de tabi ki doğru bulmuyorum. Şimdi boşandım, birde çocuğum var diye kimseyi sevmemeli miyim, kimse beni sevmez mi demeliyim ? Bu genellemeyi şunun için yapıyorum yukarı da bir arkadaş şey demiş “ çocuklu adam boşansa bile çocuk kadın da kalıyor, o da hayatına bakıyor “ yanlış yazmadıysam bunun gibi bir şey. Yani boşanmış çocuklu bir insanın bile beni istemeyeceğini mi çıkarmalıyım buradan, benim hayatıma o kadar rahat bakamayacağımı mı ? Yapmayın kızlar, ben kendimi iyi hissetmek için çok uzun zaman harcadım böyle kalıplaşmış aslında bilmeden bir çoğumuzun içinde aklında yatan şeylere de kapılıp kendimi üzmeyi düşünmüyorum, bu demek değildir ki bana toz pembe hayaller kurdurun, öyle bir dünya yok beklentim bu değil, hemcinsiz aynı durumda olabilirdik ne düşünürdünüz kısmına hiç girmeyeceğim bile :)
Hepinizi etikletleyemedim kusura bakmayın hepsini okudum ama teşekkür ederim vakit ayırdığınız için.
Genişletmek için tıkla...
Evlilik muhabbeti sizin bahsettiğiniz kişinin aile yapısına değinmenizden kaynaklandı aslında. Aklınızda evlilik yoksa, daha aranızda birşey yokken ailesini düşünmeniz gereksiz değil mi?

Boşandınız diye kimseyi sevmemeli ya da sevilmemelisiniz gibi birşey demeyiz zaten. Ama çocuğun da insanın hayatında ekstra sorumluluk yüklediğini, çocuksuz biri gibi her istediğini yapamayacağını sizde yaşıyor ve biliyorsunuzdur. Bu hayatına gören kişi içinde geçerli olacak aynı şekilde.
Bunları yazmak neden kalıplaşmış düşünce olsun anlamadım orasını.
 
utopyali .!.:
Arkadaşlarrrr arkadaşlar konu neden evililiğe vardı bilmiyorum tekrar izah ediyorum öyle bir niyetim yok geçin elin adamını ben kendi evladımı düşünüp böyle bir yola çıkmam babalık nedir bilmeyen belli ki bunu hissedemeyecek olan bir insanla neden evladımı yan yana getireyim bu birincisi, ikincisi şunu belirtmek istiyorum, ben eşimden beni aldattığı için boşanmıştım üstelik bunu hamileyken anlayıp çocuğum yeni doğduğu bir zaman diliminde ortaya çıkmıştı, sizce ben oturup şunu mu yapmalıydım “ ya beni bir çocukla kim napsın ben oturayım bir ömür evladımın babasından sevgi dileneyim “ deseydim o zaman boşanmadın tü kaka mı derdi bu toplum bana ? Sizler de farkında olmadan yadırgadığınızın farkında mısınız bilemem, ben kimseye hadi benim çocuğumu kabullensin demiyorum, üstelik boşanmış ve çocuğuna sahip çıkan seven bakımını üstlenen kadınların “ sorunlu “ olarak görülmesini de tabi ki doğru bulmuyorum. Şimdi boşandım, birde çocuğum var diye kimseyi sevmemeli miyim, kimse beni sevmez mi demeliyim ? Bu genellemeyi şunun için yapıyorum yukarı da bir arkadaş şey demiş “ çocuklu adam boşansa bile çocuk kadın da kalıyor, o da hayatına bakıyor “ yanlış yazmadıysam bunun gibi bir şey. Yani boşanmış çocuklu bir insanın bile beni istemeyeceğini mi çıkarmalıyım buradan, benim hayatıma o kadar rahat bakamayacağımı mı ? Yapmayın kızlar, ben kendimi iyi hissetmek için çok uzun zaman harcadım böyle kalıplaşmış aslında bilmeden bir çoğumuzun içinde aklında yatan şeylere de kapılıp kendimi üzmeyi düşünmüyorum, bu demek değildir ki bana toz pembe hayaller kurdurun, öyle bir dünya yok beklentim bu değil, hemcinsiz aynı durumda olabilirdik ne düşünürdünüz kısmına hiç girmeyeceğim bile :)
Hepinizi etikletleyemedim kusura bakmayın hepsini okudum ama teşekkür ederim vakit ayırdığınız için.
Genişletmek için tıkla...

1. Evlilik yanılgısına siz sebep oldunuz. Aileyi katarak. Kendinizi kandırmayın. Hiçbir erkek sadece ilişki yaşayacağı bir insan için ailesinin ne düşüneceğini önemsemez. Konu ciddileşirse kafaya takar ve genelde ailesini tercih eder. Yani adamın uzak durma sebebinin ailesiyle ilgisi yok.
2. Eşinizden boşanırken kimseyle bir daha ilişki yaşayamacağınızı söyleseler eşinize katlanır mıydınız yani? O anlam çıktı oradan. Ben yanlış anlamış olabilirim.
3. Kadın erkek farketmez çocuksuz insan çocuklu hayatın nasıl bir şey olduğunu bilemez. İlişkiye başlar ama hiç çocuğu olmayan biriyle yaşayacağından daha fazla fedakarlık isteyen bir ilişki olur bu gerçek. Çünkü sizin için öncelik çocuğunuz olacak. Erkek olsanız da kadın olsanız da böyle.
4. Kendinizi iyi hissetmek için bir erkeğe ihtiyacınız yok. Kendinizi zaten iyi hissedin. Aldatmayı kabullenmedeğiniz için minicik bebeğinizle tek başına devam edebilme gücüne sahip olduğunuz için siz zaten çok güçlü bir kadınsınız.

Bundan sonra sizinle aynı yollardan geçmiş sorumluluk sahibi bir adamla çok güzel bir ilişkiniz paylaşımlarınız olabilir. Ama kendini geri planda tutan bu çocuktan ben iyi elektrik alamadım ❤️
 
Toplumun nasil baktığına takılmayın. Üzgünüm ama bizim toplum sağlıklı değil. Kapalı kapılar ardında her türlü ahlaksızlığı yapıp, başkalarına laf edebilecek kadar adi bir toplumda yaşıyoruz. 2 gündüz kuşağı programı izlerseniz de demek istediğimi anlarsinjz.

2 çocuğum var, kendi adıma 2. Evliliği düşünmem ama hayatıma erkek alırım tabiki. Benim çocuklu olmam benim sorunum değil onun sorunu olur, benimle devam etmek istiyorsa devam eder, istemezse bitirir.

Çocuğum var ve boşandım diye kendinizi eksikli görmeyin, karşıdakine bunu bir kusurunuzmuş gibi lanse etmeyin. Mutluluklar
 
utopyali .!.:
Selaaaaam güzeller güzeli sevgili kk kadınları ❤️
Uzun zaman sonra buraya konu açtıracak bir takım sorulara sahibim.
Arkadaşlar yıllar önce evliliğimi bitirdim, bu evlilikten bir evladım var, kendimi iyi hissettiğim bir dönemde yeni bir ilişki istedim sanırım, oldu sayılmaz ama birisi var, kalbimin ritmini bozan. Bu duyguyu o kadar çok özlemişim ki. Sorun şuuu kiii kendisi bekar hiç evlenmemiş genç sayılacak bir yaşta, aile yapısının beni kabul etmeye müsait olmadığını biliyorum, kendisininde benimle bir ilişkiye cesareti olmadığını seziyorum, dolayısıyla hayatta bazı şeyleri deneyimlemiş bir kadın olarak “ ya amaan üzülmeme değmez “ mantığındayım. Yani ben bu adı olmayan ilişkiyi ileri taşımam taşımamasına da sizlere sorum şu ;
Neden toplumda çocuklu ve boşanmış bir bayana böyle sanki vebalıymış gözüyle bakılıyor, ben bununla her tanıştığım insan da karşılaşacak mıyım ? bana bunu ne olur izah edin 😂
Genişletmek için tıkla...
Hani cümlelerinizde diyorsunuz ya deneyimlemiş bir kadın olarak. Eş seçimi yaparken karşı tarafında evliliği tatmış olması hem kendi açısından hem ailesi açısından çok çok daha kolay ilerler.

Toplumda çok kötü konumlandırılıyorum diye düşünmeyin. Önemli olan bazı noktalarda denklik yakalamak. Siz de bu duygulara kapılmazsınız. Tadını çıkarırsınız.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Bekar erkek bosanmis cocuklu kadin
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
migrenimsi
M
Nurgul
Burçlara Göre Kadınların Özellikleri
Yorumlar
11
Görüntüleme
28K
TheIntrovert
T
Back