ya tamam Bulgaristan turkiye zor ama sanki avrupada herkes cok mu mutlu? cogu insan gunes yüzü gormeden evden işe cikip gunes yuzu gormeden eve geliyor, es dost gormeden ot gibi yasayip gidiyor.
bence insan nerede mutluysa orada yasamali. siz mutlu değilsiniz, esiniz mutlu degil, cocuklar mutlu değil, aileniz mutlu değil.
eeee?
bunca mutsuzlugun icinde cok mu iyi olacak cocuklar icin? belki de kendilerini ait hissetmedikleri icin ileride gettolarda gocmen mahallelerinde tehlikeli ve sacma insanlarla takilacak, kendini oraya ait hissedecekler bin pişman olacaksiniz gittiginize.
yanj size mutlu gelecek vaadi mi verdiler? isin sonunda belki de bosa gecen yillariniz olacak.
bu dunyaya da bir kere geliyoruz, ben olsam donerdim - ilerleyen tarihlerde tekrar gelmek istersem gelebilecek sekilde isimi geliştirir, kenara göç parasi ayirirdim.
kendi hayatimda da benzer seyi yaptim, sevgilim yasadiginiz ulkenin komsu memleketinden. gidebilirdim ama burada harika bir hayatim var. sehrimi seviyorum, dostlarimi seviyorum, güneşi seviyorum, ailemden baska ulkeye gitmek istemiyorum. gidersem guzel bir ise girecek harika dilim de yok. Hal boyle olunca neden ille de Avrupa diye direteyim ki. o geldi şimdi gunesin tadini çıkartıyor.
yerinizde olsam kesin donerdim.
benim kuzenim de binbir hevesle ve masrafla avrupaya gitti. hatta evlerini sattilar da gittiler. ama alisamadilar, yapamadilar, sevemediler, epey bir masrafla geri döndüler. sonra iki cocuklari oldu. cocuklar anneannesi ve babaannesiyle dipdibe bol sevgiyle buyuyorlar. kuzenim de bazen secim zamanlari - yeni zamlar geldikce - tvde kötü kötü seyler izleyince pisman oluyor döndüğüne ama genel olarak mutlu. hatta ebeveynlerden biri cok hastaydi bir dönem. o zamanlar donmekle iyi bir karar verdigini çünkü nenesiyle dedesiyle anıları olmayan bir cocuk yetistirmek istemedigini söylemişti