- 17 Kasım 2016
- 8.480
- 28.689
- 41
-
- Konu Sahibi ozgeeeeeeeeee
- #21
Evde birisi pozitif çıkınca diğerleri karantinaya alınıyor. O kızın o evden çıkması yasakti. Karantinadayken 50 yerden arıyorlar evde misiniz diye.
Çok haklısınız. Çocuk çok korkmuştu ben de kıyamıyorum onaaslında olurmuş
eşinin bu tavrı garip hele de bebeği öp vs makul değil
yani ben mi çok pimpirikliyim de bırakın teması işe gidip gelen babaya dahi o bebeği öptürmek istemem
burada çocuk ayrımı vs yapmamış, düşünüp denge kuramamış
muhtemelen gelirken arabada ben şimdi ne yapacağım kardeşimden uzak mı duracağım, annem ölecek mi gibi konuşmalar geçmiştir, eşin de psikolojik olarak bunları kaldıramamış
fayda maliyet analizinde başarısız olmuş, bundan sonra bırakın süreci yürütmeyi denesin yani sizi ikna etme görevini yerine getirsin
Ben artık insanlardan umudu kestim, sürü bagisikligina umudu bağladım1_ annesi pozitifse çocukta temaslı olduğundan annesiyle aynı evde izole olmalıydı, size getirilMemeliydi.
2_ madem eşiniz aptallık edip getirdi siz o gelmeden ailenize gidecektiniz yada hiç gitmeyecektiniz.
BU VİRÜS BİTMEZ .
Haklısınız ama annesi ağır geçiriyor kıza bakan olmayacaktı. Bana da alırken karantina yapıcaz diyerek aldık onu yapmayınca annemi aradım anne odamı temizle geliyorum dedim geldim anneme yaklaşmıyorum ayrı tuvalet kullanıyoruz ve plastik çatal kaşık tabak temas sıfır anneme1_ annesi pozitifse çocukta temaslı olduğundan annesiyle aynı evde izole olmalıydı, size getirilMemeliydi.
2_ madem eşiniz aptallık edip getirdi siz o gelmeden ailenize gidecektiniz yada hiç gitmeyecektiniz.
BU VİRÜS BİTMEZ .
Merhaba arkadaşlar;
Size danışmak istediğim şu. Ben 1 buçuk senelik evliyim. Eşimin daha önceden evliliğinden 1 kızı var. Bizimde Ocak ayında bir oğlumuz oldu. Herşey güzeldi. Geçtiğimiz hafta sonu eşimin kızı bizdeydi 8 yaşında. Pazar akşamı eve annesine götürdü pazartesi annesi test yapmış covid testi pozitif çıkmış eşimde hemen kızını almaya gitti. Ama bana sordu ne yapalım diye bende ya evde oda karantinası yapalım ya da ben oğlanı alıp abinlere gideyim dedim yok evde karantina yaparız dedi. Ve geldiler ellerini yıkadılar ve direk bebeğin olduğu odaya geçtiler. Şimdi kızı birebir temaslı. Odaya geçtiklerinde kızı baba kardeşimi öpebilir miyim dedi oda tabiki sen ablasısın sen öpmüceksin de kim öpecek dedi. Şok oldum kucağına aldı oğlumu babası ve oyun oynamaya başladılar ben hayatımda ilkkez şuur kaybı yaşadım. Ne yapacağımı bilemedim mutfakta ağlıyordum yanıma gelip korkuyor musun dedi hani karantina yapacaktık dedim oda da mı yaşayalım kızım çok üzgün dedi ben gitseydim oğlumu alıp dedim e o zaman kızım daha çok korkacaktı ve psikolojisi nasıl olur su siz gitseydiniz dedi. Uzun lafın kısası 1 evladı üzülmesin diye diğer evladının sağlığını hiçe saydı. Ve ben bunu haZmedemiyorum ertesi gün anneme geldim. Odada
Ben artık insanlardan umudu kestim, sürü bagisikligina umudu bağladım
Haklısınız ama annesi ağır geçiriyor kıza bakan olmayacaktı. Bana da alırken karantina yapıcaz diyerek aldık onu yapmayınca annemi aradım anne odamı temizle geliyorum dedim geldim anneme yaklaşmıyorum ayrı tuvalet kullanıyoruz ve plastik çatal kaşık tabak temas sıfır anneme
Bencede insan değilAnnenize temas sıfır tamam ama oğlunuzla siz temassızmısınız. Ya o bebeğin bilinmeyen bir rahatsizliği varsa . Kusura bakmayın eşiniz insan değil
Eşinizin kızı normalde annesiyle yaşıyor degilmi neden kovid testi pozitif çıkınca direk sizin yanınıza getirdi ki..birde bebeği opulmesine müsade edilmiş ..yani tamam belki kız hasta oldu diye üzgün olabilir ama babasi olarak bunun geçici bir durum olduğunu ve bu sürede neler yapması gerektiğini kızına anlatabilirdi nitekim bir sürü insan pozitif olduğunda belli kurallara uyuyor...bu virüs konusu bireyi sadece tek bir bireyi değil bütün aileyi ilgilendiriyor toplumu ilgilendiriyor...çok hatalı davranmış eşiniz ..çocukları ayırdığını düşünmüyorum ama bilinçli bir baba gibi davranmamis ...bekleyin biraz bakalım anlayacaktır muhtemelen yanlışını ..Merhaba arkadaşlar;
Size danışmak istediğim şu. Ben 1 buçuk senelik evliyim. Eşimin daha önceden evliliğinden 1 kızı var. Bizimde Ocak ayında bir oğlumuz oldu. Herşey güzeldi. Geçtiğimiz hafta sonu eşimin kızı bizdeydi 8 yaşında. Pazar akşamı eve annesine götürdü pazartesi annesi test yapmış covid testi pozitif çıkmış eşimde hemen kızını almaya gitti. Ama bana sordu ne yapalım diye bende ya evde oda karantinası yapalım ya da ben oğlanı alıp abinlere gideyim dedim yok evde karantina yaparız dedi. Ve geldiler ellerini yıkadılar ve direk bebeğin olduğu odaya geçtiler. Şimdi kızı birebir temaslı. Odaya geçtiklerinde kızı baba kardeşimi öpebilir miyim dedi oda tabiki sen ablasısın sen öpmüceksin de kim öpecek dedi. Şok oldum kucağına aldı oğlumu babası ve oyun oynamaya başladılar ben hayatımda ilkkez şuur kaybı yaşadım. Ne yapacağımı bilemedim mutfakta ağlıyordum yanıma gelip korkuyor musun dedi hani karantina yapacaktık dedim oda da mı yaşayalım kızım çok üzgün dedi ben gitseydim oğlumu alıp dedim e o zaman kızım daha çok korkacaktı ve psikolojisi nasıl olur su siz gitseydiniz dedi. Uzun lafın kısası 1 evladı üzülmesin diye diğer evladının sağlığını hiçe saydı. Ve ben bunu haZmedemiyorum ertesi gün anneme geldim. Odada karantinadayız. Sizce bu yaptığı ne? Ben nasıl affedicem. İçim soğudu. Kaldıramıyorum. Özür dileyecek ve geçecek bişey değil resmen oğlunun can sağlını hiçe saydı. Düşündükçe omuzlarıma yük biniyor ne yapmam gerekiyor.?
Geçmiş olsun, umarım kazasız belasız atlatırsınizBenim öyle bir şansım yok kronik rahatsızliğim var virüs nedeniyle tedavim yarım kaldı ,hamileyim. Oğlumun kalbinde problem var. Bana bulaşırsa ölümüm garanti. Oğlum parasini ödediğim okula gidemiyor .ben hastane dışında dışarı cıkmıyorum. (Markette dahil) . Eşim işyerinde yer yatağında soğukta yatiyor eve gelmemek için.
Millet ev gezmesinde (benim k.v dahil) . Birsey söylesem sen hastaneye gitmiyormusun diyorlar. Ne diyim Allah belalarını versin.
Ben de sizinle benzer durumlardayım.. hastane harici evden çıktığım yok. Ben bu kadar dikkat ederken gezme eğlenme peşinde olanlara hakkım helal değil..Benim öyle bir şansım yok kronik rahatsızliğim var virüs nedeniyle tedavim yarım kaldı ,hamileyim. Oğlumun kalbinde problem var. Bana bulaşırsa ölümüm garanti. Oğlum parasini ödediğim okula gidemiyor .ben hastane dışında dışarı cıkmıyorum. (Markette dahil) . Eşim işyerinde yer yatağında soğukta yatiyor eve gelmemek için.
Millet ev gezmesinde (benim k.v dahil) . Birsey söylesem sen hastaneye gitmiyormusun diyorlar. Ne diyim Allah belalarını versin.
şunu yazmaya gelmiştim.insan çok bocalıyor böyle zamanlarda. şimdi biraz düşünelim, 8 yaş büyük çocuk aynı anadan babadan doğan kardeşi bile tehdit olarak görebilir. alıştığı, bildiği dünya başına yıkılmış gibi hissedebilir. sizin durumda abla olan çocuk ana baba ayrılığını, babanın başka evi, eşi ailesi olduğunu kabulleniyor. babasının başka çocuğu olduğunu, kardeşini kabulleniyor, öyle değil mi? çocuk sahibi olmak hiç bitmeyen vicdan azabıyla yaşamaktan başka bir şey değil, bence. bu vicdan azabı insanı ahmaklaştırıyor. eşiniz de sersemlemiş ve çok insani bir hata yapmış. okuyunca önce yok artık, daha neler dedim. ama adamın yerine kendimi koyunca aslında benim de böyle saçmalama ihtimalim olduğunu anladım. benim de dilim varmazdı herhalde dur şimdi, sen bebeğe dokunamazsın. onu hasta edeceksin. bebekten ve eşimden uzak duracaksın diyemezdim. ne şekilde söylerseniz söyleyin çocuğun anladığı böyle olacaktır. siz kendinizi eşinizin yerine koyup düşünün. sizin kızınız olsaydı eve gelen siz nasıl davranırdınız? belki en doğru şekilde davranacağınızı düşünüyorsunuz şimdi ama iki evladımı da eşit tutayım, eski evlilikten olanı dışlanmış hissettirmeyeyim, gücendirmeyeyim, super bir baba olayım amman bir hata yapmayayım diye bin takla atarken insan vertigoya yakalanır, dengesi bozulur. her durumda nasıl davranacağını bilen, harika insanlar olsak keşke ama çocuğumuz da öyle değiliz. yaşlanmış, saçı başı ağarmış, kafası karmakarışık çocuklarız. kendinizi üzmeyin, eşinize kırılmayın. hatasını da anlamış, kabullenmiş zaten. sağlıklar, mutluluklar.
Evet gerçekten ota boka çocuğumun psikolojisi diye başlayanlara ben de sinir oluyorum.Çocuklarının da hemen psikolojisi bozuluyor, anlamıyorum ki. benimde biri 9 yaşında diğeri 6yasinda kızlarim, karantinadayken anlattık gayet güzel anladilar. Benim odanın önünden konuşurken bile ağızlarını kapatiyorlardi