Merhaba arkadaşlar
Öncelikle uyarayım yazı biraz uzun olacak :)
Şimdiden okuyacak ve fikir verecek olanlara teşekkürlerimi sunarım:)
Bu konuyu başka bi başlık altında açtım fakat pek fikir alamadım. o konuyu kapatmayıda bilmiyorum siteyi iyi kullanamadığım için
31 yaşında 3 senelik evli bi bayanım. 1 yıldır korunmadık fakat bebeğimiz olmadı doktora gittiğimizde eşimde sıkıntı olduğunu öğrendik ve
tüp bebek denildi.
4 ay oldu bu teşhisi alalı ve ben duyduğum günden bu güne kadar üzüntüden 11 kilo verdim.
Allah'ın gücüne gitmesin bilmiyorum bu günahmı ama asla tüp bebek yapmak istemiyorum.
Hem mental hem maddi olarak enerjimi oraya vermek istemiyorum.
Ama çok üzülüyorum derdim aslında bebek sevgisi değil hiç bir zaman çok düşkün bir insan değildim bebeklere
sadece şimdiki yaşlar güzel ama daha sonra ne yapacağız diye düşünüyorum
psikolojik olarak gerçekten hiç iyi değillim.
geçmiş yazılarımdan da görmüşsünüzdür hep bir çıkış yolu aradım.
Sonrasında şunu düşündüm her zaman yardım sever bi insandım 5 lira bile olsa vermeye çalışırım ihtiyacı olana elimden geldiğince.
Bunu hava atmak için yazmıyorum lütfen yanlış anlamayın. Şuan için iyi değerde bi para eden bi evim birde orta halli bi evim var.
İlerde bir gün ihtiyacı olan bir aileye bunları bağışlayıp hem de bakıma ihtiyacımız olduğunda çoluğuyla çocuğuyla kabul edeceğimiz güvenebileceğimiz bi aileye bırakmak isterim.
ya da mor çatı gibi ihtiyacı olan kadınlardan birinin hayatını değiştirmek isterim (bakıcı manasında değil de hem bizim ile yaşayacak hem de yardımcı olmuş olacağız birbirimize karşılıklı) evleri satıp kenardan aylık olarak maaşta verebilirim fakat çar çur olsun istemem.
sizce bu düşünce çok mu saçma ? yada mümkün olmayan bir şeymi veyahutta bizi kesip öldürürlermi :) kendimizi nasıl garantiye alabiliriz?