Kızım 15 aylık hemen hemen derdini anlatabilecek kadar konuşuyor. Mama su alo parka anne baba dede nene hala anneanne nereye gitti gibisinden kelimeler kullanıyor. Kaynanam gil siveli konusuyor. Ve kızımda düştü diyecegine ditti diyor. Vurdu diyecegine vuydi diyor. Bisey yere dustugunde düştü diyorum.Aa vurdu mu kim vurdu diyorum duzeltmeye çalışıyorum ama hala ayni konusuyor. Kaynanam gille Binalarimiz yanyana aksamlari ordayim. Cocugum aksama kadar benimle zaten. Şiveli konuşmasını istemiyorum. Kırılırlar yada bana inat daha fazla siveli konusurlar diye bisey soyleyemiyorum. Sevimli dostlar muziklerini aciyorum hep tabletten, televizyondan çizgi film izletiyorum. Acaba konusmayi yeni yeni ogreniyor ü-u kelimelerini kullanamiyor diye mi boyle konuşuyor onu da anlamış degilim.. Onunla devamli konusuyorum..Konusma bozukluğunu duzeltmek icin napmaliyim onerileriniz nelerdir?
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuğumun konuşma bozukluğu
- Konu Sahibi ilkayy01
- Başlangıç Tarihi
- 11 Ekim 2007
- 6.620
- 815
- 448
- 43
- 14 Ağustos 2016
- 4.559
- 21.570
- 238
Neden?
- 24 Nisan 2015
- 6.926
- 7.129
- 198
şuanki durum konuşma bozukluğu değil bence telaffuz da zorlanıyor sadece hem konuşmanın tamamlanması 2-3 yası bulur o zamana kadar oturur , kelimeleri daha net ve güzel telaffuz eder hale gelir.
- 16 Nisan 2010
- 2.287
- 4.008
- 333
Televizyondan baby tv açsanız bile youtube asla vermeyin. Çünkü bi zaman sonra bağımlılık gibi olacak. Kendi videoları açacak ne izlediğini kontrol bile edemeyeceksiniz. Telefonunuzu her gördüğünde isteyecek önünü alamayacaksınız. Şimdi hazır talebi yokkken vermeyin.
Gün boyu sizinle birlikte, şiveli konuşmaz merak etmeyin. Akşamdan akşama bir etkisi olmaz.
- 11 Ekim 2007
- 6.620
- 815
- 448
- 43
Çünkü televizyon izlemek tek yönlü, pasif bir etkinliktir. Oysa en etkin öğrenme yolu deneyerek, yaşayarak öğrenmedir. Fazla televizyon karşısında kalan çocuk direkt bilgi almaya alışır ve etkileşim içine giremez. Bu nedenle televizyonun olumlu etkileri ancak sınırlı ve seçilmiş programların izlenmesiyle sağlanabilir.
Çocuğun bebekliğinden itibaren televizyonun açık olduğu ortamlarda olmasında bir sakınca yoktur. Hatta bol işitsel uyaran içermesi bakımından yararları da olabilmektedir. Ancak bu, çocuğun televizyon karşısına oturtulup başka uyaran verilmemesi anlamına gelmemelidir.
Aslında çocuklar iki yaşından itibaren televizyon karşısına oturup kısa çizgi filmler izleyebilirler. Ya da eğitimsel içerikli çocuk programlarını izlemeleri uygundur. Çocuklar, okul öncesi dönemde çizgi filmler, çocuk filmleri ve eğitimsel programları izleyebilecek dikkat ve sabır süresine sahiptirler. Yani bir saat civarı televizyon başında oturabilirler.
Dil ve iletişim becerilerini etkiliyor
Fakat bu süreyi aşmamak uygun olur. Çünkü bu dönemdeki çocuklar çok alıcıdırlar ve zihinsel gelişimleri için gerekli olan başka bir çok faaliyetle ilgilidirler. Öğrenmenin en yoğun olduğu bu dönemde tek yönlü bir etkinlik olan televizyon ile doldurmamak gerekmektedir.
Ayrıca bu yaşlarda çocuklar yaşam rutinleri konusunda alışkanlıklar edinirler. Sürekli televizyon izleyen çocuklar bunu alışkanlığa dönüştürmekte ve bir çok gelişim alanında yetersiz uyaranlar nedeniyle geri kalabilmektedirler.
Bebeklikten itibaren izlenen müzik kanallarının çocukların dil ve iletişim becerileri üzerinde olumsuz etkileri olduğu da bilinmektedir
Özellikle çocuk okul çağına geldiğinde televizyon alışkanlığı nedeniyle okul ve derse uyum ve uygun çalışma alışkanlıkları geliştirme konusunda ciddi sorunlar yaşayabilir.
Hiçte kaynanama takmadım bikere bunuda nerden çıkardın :) benim çocuğum benim hayatım sonuçta :)) kendi yöntemlerimi denedim olmayınca akıl alim dedimCocuk cikarabildigi sesleri cikariyor
15 aylik yahu İstanbul Turkcesi mi bekliyorsunuz? Kaynanaya takmissiniz kafayi cocuktan cikarmayin bari
Ben gitmesemde eşim eve gelir gelmez yemek yiyip çocuğu götürüyordu.. Ben evde tek kaliyodum. Bende gidim diye inatla yapiyodu biliyorum. Onun için artik ben aksam gidiyorum çocuğumun benle olmasi daha iyi gözümün önünde en azından.
