• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bakıcı, Kreş, Oyun Ablası Çocuğumu bakıcısından nasıl ayırıcam?

Çocuğunuzun bakıcı veya kreş deneyimleri, önerirler, tavsiyeler, karşılaşılan problemler, oyun ablaları ve oyun grupları

Guzide2008

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Eylül 2011
7
0
36
İstanbul
Çocuğum 3,5 yaşında ve 7 aylıktan beri aynı bakıcı bakıyor ona çok bağlı,bir yandanda eşimle problemlerim var ayrılma durumum olabilir babasınada çok bağlı bir çocuk.Ayrılırsak bakıcısından ayırmak zorunda kalabilirim.Ne yapmalıyım hiç bilmiyorum boyle bir deneyimi olan varsa beni bilgilendirirse çok çok memnun olurum.
 
hımmm benım cocugum yok ama zor olucak sankı ama cıddı porblemın yoksa ayrılmayı dusunmesenız daha nede olsa bebekınız var babayada baglı ınşallah sorunlarınızı en kısa zamanda hayırlısıyla çözersınız cnm:nazar:
 
Teşekkür ederim.Acayip bir çıkmaz içindeyim.Zaten herşeye çocuk için katlanıyoruz.Baba ile hiç anlaşamıyoruz birbirimizi gördüğümüz kısa zamanlarda bile hep kavga ediyoruz,çocuğun kavga içinde büyümeside bana yanlış geliyor,aşağı tükürsen sakal,yukarı tükürsen bıyık hesabı.Evlimisiniz bilmiyorum evliyseniz çok çok çok düşünmeden kesinlikle çocuk yapmayın derim.Onların hiç bir günahı yok,ama çekiyor zavallılar.Böyle bir tecrübesi olan varsa başka fikirlerin belki bir yardımı olur..
 
Teşekkür ederim.Acayip bir çıkmaz içindeyim.Zaten herşeye çocuk için katlanıyoruz.Baba ile hiç anlaşamıyoruz birbirimizi gördüğümüz kısa zamanlarda bile hep kavga ediyoruz,çocuğun kavga içinde büyümeside bana yanlış geliyor,aşağı tükürsen sakal,yukarı tükürsen bıyık hesabı.Evlimisiniz bilmiyorum evliyseniz çok çok çok düşünmeden kesinlikle çocuk yapmayın derim.Onların hiç bir günahı yok,ama çekiyor zavallılar.Böyle bir tecrübesi olan varsa başka fikirlerin belki bir yardımı olur..

2 yıllık evlıyım 3 yıla gırıcez nasıpse suan cocuk dusunuoruz ve tedavı goruorum sonucuda ıyı ye gıdıyor anlıyorum sızı kendı aılemden anem gıbı soyledınız tesekur ederım cocugun kurultulu kavgalı bır aıle ıcınde buyumek nedır bılırım assagı tukursen sakal yukarı tukursen bıyık haklısın canım bısey dıyememkı senı cıdden anlıyorum cıkmasdasın bardak taştı taşıcak mısalı hayırlısı neysede o olsun senın ıcınde cocugun ıcınde..
 
Çocuğum 3,5 yaşında ve 7 aylıktan beri aynı bakıcı bakıyor ona çok bağlı,bir yandanda eşimle problemlerim var ayrılma durumum olabilir babasınada çok bağlı bir çocuk.Ayrılırsak bakıcısından ayırmak zorunda kalabilirim.Ne yapmalıyım hiç bilmiyorum boyle bir deneyimi olan varsa beni bilgilendirirse çok çok memnun olurum.

Belki bir süre bakıcıyla birlikteyken siz de onlara eşlik etmelisiniz. Böylece birdendire ayırmaktansa bakıcının geliş sıklığını kademe kademe azaltarak halletmeniz daha sağlıklı olabilir diye düşünüyorum.Allah yardımcınız olsun..:71:
 
Amin teşekkürler inanın anne olmak çok zor,moraliniz bozuk akşam eve gidiyosunuz sizinle oynamak istiyor,oynamak zorundasınız,çocuğa moralim bozuk diyemiyosunuz tabi :59
Bakıcısı yatılı kalıyor canım,banada bağlı ama sanki çocuk 2 annesi var gibi görüyor :) , allah yardımcım olsun bir yolu bulunur umarım,en üzücü olmıyacak şekilde...
 
bakıcı hem yatılı hem de çok uzun süre bakmış...zor olacaktır eminim.bir fikrim yok ama iyi dileklerim sizinle.inşallah çözüm bulursunuz sorunlarınıza.
bu arada yatılı bakıcıların sadece filmlerde olduğunu düşünürdüm:69:
 
kademeli olarak bakıcıyla görüşmelerini azaltarak başlayın bence ve daha fazla ilgilenin ama şımartın demek değil demek istemiyorum...ayrıca daha küçük eğer gerçekten çok bağlıysa zaten okul çağına gelmeden ayırmanız en iyisi gibi bence:69:
 
bakıcıdan ayrılmanın üzüntüsünü atlatır.ama baba ne olacak...bence asıl konu bu...mutsuz bır evlılığı sürdürmeyın...birbirinize mi tahammül edemıyorsunuz...yoksa hayatın temposu karşısında yorgun düşüp tahammulsuzmu oluyorsunuz...sakın ve durgun bır hayat yasamıyoruz...ama aşk varsa herşey aşılır...biraz siz biraz eşiniz...ama yok olmuyor denılıyorsa yolları ayırmak en mantıklısı... çocuk bu ayrılıkla zaten yüzleştiğinde aniden bü:72:yür..ayrılıkları kabullenmeyı acı bır şekılde öğrenir...hayat bu malesef.....
 
bakıcıdan ayrılmanın üzüntüsünü atlatır.ama baba ne olacak...bence asıl konu bu...mutsuz bır evlılığı sürdürmeyın...birbirinize mi tahammül edemıyorsunuz...yoksa hayatın temposu karşısında yorgun düşüp tahammulsuzmu oluyorsunuz...sakın ve durgun bır hayat yasamıyoruz...ama aşk varsa herşey aşılır...biraz siz biraz eşiniz...ama yok olmuyor denılıyorsa yolları ayırmak en mantıklısı... çocuk bu ayrılıkla zaten yüzleştiğinde aniden büyür..ayrılıkları kabullenmeyı acı bır şekılde öğrenir...hayat bu malesef.....:72:
 
Sizi cok iyi anlıyorum. Ayrılma icin daha cok erken. Ama kavga icinde de cocuk büyümeyecek. Kavga icinde cocuğum büyüyecek bence insan içindeki kötü ve yanlışa sürükleyen bir düşünce. Kavga etmemenin yollarını bulabilirsiniz. Daha az iletişim kurun kavga ortamı oluşacak iletişim vaktinizi bir süre azaltsanız bence biraz durulur ortalık. Cocuğu düşünmek bence kavga etmemeye gayret ile olacaktır. Bosanmamak degil sadece kavga etmemektir cocuk icin fedakarlık. Anne her zaman babadan daha fedakardir ve olmalidir
 
Aşk zaten bitiyor belli bir zaman sonra,ama bizim aramızda saygı kalmamış en önemlisi bu sanırım.saygı bittimi yürümüyor.Şimdi barıştık ama çok uzun bir barışma olacağını sanmıyorum biliyorumki yine kavga edeceğiz..Alttan alan hep ben olduğum için dayanma gücü kalmıyor insanda.Birde bakıcı problemi:( Filmlerde olmuyormuş demek:)) Biz abla kardeş gibi olduk artık bizden biri oldu.Ama onunda bir evi var gitmesi gerekiyor,nasıl olucak bilmiyorum diyorumki kreşe giderse belki orda arkadaşlarıyla olursa daha çabuk unutur öyle umuyorum.Bakalım allah hayırlısı neyse onu yaşatsın inşallah diyorum.Önerileriniz için tekrar teşekkür ederim.
 
Annelerin hayatı fedakarlıkla geçiyor zaten,bu hep boyle.Mutlu bir evliliği olan bir kadın zaten ayrılmak istemez,ayrılmayı düşünüyorsa mutsuzdur zaten.Çocuk için hep katlanmalar....Bir yandanda hayata bir kere geliyoruz ve mutlu olmak istiyoruz,işte o yuzden çocuk yapmadan yüzbin kere düşünmek gerekiyor.Anne olmak isteyenler bunu lütfen unutmasın...
 
babaya biraz daha tahammül edip bu ayrılıkları sırayla yaşatsanız? yani önce bakıcı gitse o gitmeden kreşe başlasa ve oraya alışmışken bakıcı gitse. bu duruma alıştıktan birkaç ay sonra ayrılacaksanız ayrılsanız? olmuyorsa sürdürmenin ne kadar zor olduğunu biliyorum. ben 8 aylık hamileyken ayrıldım. hamileyken veya küçük çocuğu varken bir kadının ayrılması için ya deli olması gerek ya da durumun dayanılmaz derecede kötü olması. oğlum babasız büyüyecek diye üzülüuyorum ama devamlı kavgalı bir ortamda gergin bir anneyle büyümesinden iyidir. işin tek iyi yanı babayı hiç evde görmediğinden ayrılık psikolojisi yaşamadı. çocuk ne kadar küçük olursa bence o kadar çabuk atlatıp alışıyor. belki bir pedagogdan da yardım alırsınız.
 
Annelerin hayatı fedakarlıkla geçiyor zaten,bu hep boyle.Mutlu bir evliliği olan bir kadın zaten ayrılmak istemez,ayrılmayı düşünüyorsa mutsuzdur zaten.Çocuk için hep katlanmalar....Bir yandanda hayata bir kere geliyoruz ve mutlu olmak istiyoruz,işte o yuzden çocuk yapmadan yüzbin kere düşünmek gerekiyor.Anne olmak isteyenler bunu lütfen unutmasın...

çocuk için katlanmayın. inanın o ikinizdeki gerginliği de anlıyordur ve mutsuz oluyordur. büyüdükçe daha da farkına varacak ve mutsuz olacak. mutsuz bir anne babadansa mutlu ama ayrı yaşayan bir anne baba daha iyi onun için. sonuçta siz her zaman onun anne ve babası olarak kalacaksınız. genelde erkekler bunu unutsalar da !
 
Back