Ya nasıl anlatsam aklıma geldikçe çok kotu oluyorum,doğumda eşimi istedim kayınpederim kayınvalidem erkek adam ne anlar yenıdoğandan görümcen gelsin kalsın dedi istemeyerek görümcem geldi hiç razı değildim,doğum oldu sadece doğurduğum an kucağıma alabildim 3 5 dk odaya gitdik görümcem vermedi doktor gelıp bırsey soruyo edıyo hemen cevap verıyo konuşmama ızın vermıypr sanki kendi doğurmış gıbı eve geldik evde de öyle misafiker Bebek görmeye gelince alıp sever gerı verıdgınde kayınvalidem görümcem ben daha ayağa kalkmadan alıp gıdıyor bebegımı geceleri bile kalkıyordum Bebek beşiğinde yok almış gıtmışler,emzirmeden emzirmeye getırıyorlardı oda başımda beklıyorlardı emınce hemen alıp götürüyorlardı bırakın vermem desem de sen anne olamazsın bakamazsın diye hep pskolojımı bozdular,1 hafta fln emzirebildim sütüm gitti stresten yıne hatalı ben oldum bi bebegı doyuramadın yetemıyorsun işte ver biz büyütelim fln çok psikolojimi bozdular ne bebeğimi dıya doya kokladım kucağıma aldım ne de kabullenebildim 18 aylık oldu hala sanki beniö oğlum değilmiş gibi ona yetemıyormusum gıbı aramızda bağ yokmuş gibi hissediıyorum