Aynı sorunla 6 aylıktan beri uğraşıyorum.
zamanı geldi kustu, zamanı geldi bağrıdım,zamanı geldi aç bıraktım, hırpaladım, güzellikle anlattım,tehtit ettim yani denenebilecek tüm yolları denedim ama çare olmadı yemedi, yemiyor..
Bir ara üzerine gitmedim yedirmeye çalıştım bir iki denedim yenedi kaldırdım yemeği 15-20 dk sonra kendim yer gibi yaptım geldi yamacıma ama 3-5 kaşıktan sonra yok yine aynı senaryolar..
Her gittiğimiz dr. pedogog vs. aynı şeyleri söyledi
*yemiyorsa zorlamayın
*bir sonraki öğüne kadar hiç birşey vermeyin
*alternatif sunmayın vs. vs. vs.
Sonuç olarak çözüöü söylediler ama nasıl olacağını ne zaman olacağını söylemediler. Evde sinir krizleri ile biten akşam yemeklerinin sonucunda kazanan hep oğlum oldu. 22 aylık ken kreşe başladı orda yemek konusunda sorunu olmadığını söyledi hep öğretmeni başta inandırıcı gelmedi hala kilo almıyordu ama sonra düşününce onca harekete kaşın tüm gün birşey yemezse kilo vermesi gerekirde biz ne aldık ne verdik. Şu an 31 aylık hala bazı yemekler dışında yemek yemiyor, püre olmadığı sürece sebzeyi ağzına sürmüyor. ağzına es kaza sevmediği bir yieceği verirsem tükürüyor. Ama okulda bunların hiç biri olmuyor.
Sonra gördüm ki sorun çocukta değil sorun bizde.. Evde başka okulda başka davranıyorsa evde bir yanlışlık var demektir dedim önce yanlışlıkları tespit ettim..
1. Hep biz sofraya oturmadan önce onun karnını doyurmaya çalışıyordum.
2. Yemeğini ben yediriyordum.
3. daha tadına bile bakmadan reddettiği yemeği sevmediğini düşünerek hemen sevdiği başka bir yemeği getiriyordum ki zamanla onlarda reddedilmeye başlandı.
4. yemek yemedi diye yemekten sonra fındık kuru üzüm, bisküvi, süt abur cubur (ki bana göre sadece sağlıklı olanları )veriyordum.
5. Uzmanların verdiği tavsiyeleri 2 denemeden sonra çocuk aç kaldı yada sinir krizine girdi diye rafa kaldırıyordum.
Şimdi üç gündür bu yanlışların hepsini birden kaldırdım. Hiç kolay olmadı tabiki eline çatalı kaşığı verip önüne yemeği koydum hadi yiyelim sen artık abi oldun kendi yemeğini kendin yiyebilirsin dedim, masada bizimle oturup bizimle aynı yemekleri yemedini sağladım, hç müdahele etmedim , döktü saçtı, ilk gün yarısından da az yedi ama kendi yedi yemeyi bırakınca biraz daha bekledim 10-15 dk sonra (30 dk dolunca) sofrayı kadırdım. 2 gün yemeği önüne koyunca istemiyorum diye ağladı, sadece nutella yemek istedi ısrarla sonuçta iş inada bindi hiç bir şey yemeden kalktı ben yine masayı topladım bugün ise hep birlite oturduğumuz sofradan beklediğimden daha fazlasını yiyerek kalktı.. Yılmak yok bundan sonra taktik değiştirmek yok. ısrar yok..sabırla bunu alışkanlık edene kadar bekleyeğim. birlikte sofraya oturmak ve kendi kendine yemesini sağlamak çok önemli. Olmadı bir daha bir daha bir daha deneyeceğim.
Bu şekilde çözülecek başka yolu yok bu işin aç kalması konusunda kendimi şöyle avutuyorum. Sonuçta diğer türlüde aç kalıyor. An azından kavgasız stressiz olsun diyorum..:)