Benim de 14 aylık oğlum var. Çocuk doktorumuz 2 yaşından önce sıfır ekran istiyoruz, ekrana bakarkenki kısa dalıp gitme anlarını istemiyoruz dedi. Doktorun o netliğiyle bana da bir rahatlama ve netlik geldi; haftada bir, iki haftada bir beş dakikalık bebek şarkısı dışında ekranla hiçbir ilişkisi olmadı.
Uyanıkken televizyonu hiç açık tutmayız. Ailelerimize, yakınlarımıza gittiğimizde açık ekran varsa kapatmalarını rica ederiz. Bu yüzden televizyon ilgisini çekmiyor.
Bazen o şarkı izletme anlarında diyorum ki, her gün açsam ne kadar rahat ederim. Gün içinde bir saniye hareketsiz durmayan bebek başından sonuna kadar kilitlenip kalıyor.
Fakat direniyorum.
Sürekli açık havadayız. Asla kendimi eve kapatmıyorum.
İkiz bebekle mutlaka benimkinden çok çok daha zor oluyordur. Ama direnin, kararlı olun. Bebeklerimizin beyin gelişimi ve sağlığı her şeyden önemli. İştahsız değiller, yedikleri miktarlar aslında onlar için yeterli, sadece bize öyle gelmiyor. Üstelik bir yaşından sonra büyüme hızları yavaşladığı için vücutları daha az yemeğe ihtiyaç duyuyor ve gün içinde çok az yemeye başlıyorlar, bu gayet normal. Onlara güvenin onlar ne kadar yiyeceğini bilir. Ama televizyon ile ya da ısrar ile bu miktara müdahale edersek onların hayatta kalmak için doğal olarak var olan yeme içgüdüsüne zarar veririz ve bu hayatları boyunca devam eder.
Büyüklere ne bakıyorsunuz, onlar her şeye biz size yaptık bir şey olmadı diyor. Bize nasıl zarar verdiğini biz ölçümleyemeyiz, hem onca doktor boşa mı konuşuyor. Büyüklere kalsa kırkı çıkmamış bebeğe bal verirler. Otuz derece havada bebeği battaniyeye sararlar. Bunların ne kadar yanlış olduğunu bugün biliyoruz. Onların deneyimlerini tamamen çöpe atın demiyorum ama bu konuda söyledikleri açıkça yanlış işte.
Uzun oldu. Kısacası bebeklerinizin ekranla ilişkisini minimumda tutmaya çalışın ve özellikle de yemek yerken açmamaya çalışın derim ben. Fire verdiğiniz zamanlar olacaktır, yeter ki kontrolünüz altında olsun, mutlaka belirli bir kısltlamanız olsun ve hatta doktorunuza danışın şu kadar gösteriyoruz diye, ve zararlarını aklınızdan çıkarmayın.
Mutlaka çok yoruluyorsunuz tahmin edebiliyorum. Ama çocuk yetiştirmek de böyle bir şey işte, hakkıyla bakmak hem zor hem kıymetli, kolaylıklar diliyorum.
Az yazacaktım gene destan yazdım iyi mi.