Haksızlıklara tahammül gücüm iyice sıfırlandı. Mesela biri benim yemeyip yedirdiğim, gece uyumayıp hastalandığında baktığım, ilaç almak için kendimi paraladığım ve bahçede baktığım 23kedimi zehirleyip öldürdüğünde çıldırmıştım. Kini bitmedi. O kişinin elini konunu sallayıp keyfinin yerinde olduğunu duyduğumda yanımda kimin olduğuna aldırış etmeden istemsiz şekilde küfür ediyorum (geçen gün eşimin iş ortağına bu şekilde rezil oldum).
Birisi arsama iznim olmadan girip ağaçlarımı söktüğü zaman sinirleniyorum. Bugün de birisi benim sevip, korumak için kendimi paraladığım, etrafını duvar ile çevrelediğim ağaca zarar verdi diye cinnet geçirip küfür ettim. Yan inşaattan izinsiz benim arsamdan geçmek için kepçesini sokmuş, benim arsamda iken ağacın dalı egzosuna değmiş diye ağacın 2 büyük dalını kesmiş. Ben de polis çağırıp tutanak tutturacağıma cinnet geçirip ağza alınmayacak küfürler ettim.
Eşimin hiçbir şeyden haberi yoktu, Duydu bahçeye çıktı, eşimin yanında da küfür ettim. Egzos G harfi ile başlayan organına girsin diye bağırdım. Biiiiip git arsamdan dedim. Adam üzerime yürüyünce eşim "karıma böyle davranamazsın" diye adama bağırdı. Tüm bunlar olurken ben hızımı alamayıp küfür etmeye devam ediyordum (bildiğiniz gibi değil çok fena küfürler ettim). Ben haksızken haksız duruma düşüp eşimi de zor durumda bıraktım. Tam anlamıyla sinir krizi geçirdim. Neden sonra aklım başıma geldi de polis çağırdım ama adamlar ettiğim küfürler nedeniyle benden şikayetçi olacaklarını söyledikleri için şikayet edemeyip polisi geri gönderdim. Eşim eve döndüğümüzde bana haklı olarak çok kızdı. Bu adamlar akrabalarını toplayıp evimizi bassalar ne yapacaksın can güvenliğimizi de tehlikeye attın dedi. Ben ne yapayım şimdi bilmiyorum. Ben niye böyle oldum?
İnanın ben böyle biri değildim. İçimde çeşitli konularda biriken öfke gün geçtikçe daha da birikiyor. Bir şey düşünmemeye çalışayım, sakin olayım diyorum. Ama artık en ufak şeyde patlatıyorum küfürleri. İlaç almak istemiyorum yan etkileri nedeniyle. Dua, İbadet, meditasyon vb şeyler yapıyorum, o anlık sakinliyorum ama bugün nihayet fark ettim ki artık sabrede ede doldum taştım ve artık tahammül edemiyorum. Ağzımdan çıkanı kulağım ağzımdan çıktıktan sonra duyuyor.