Sinirli bir kadınım, yapı olarak (Gerçi burada neler neler okudum, o kadar da değilmişim der oldum) ve bir o kadar da geniş. Affedersiniz hani denk gele sövseler bana sinirlenmem. Her şeyle dalga geçilebilir, kolay kolay gücenmem. Ancak söz konusu değer verdiğim, vicdani bir meseleyse, biriktikçe artık deli damarım gelir.
Öfke kontrolünde çoğu kişiye taş çıkarırım, nitekim hastalığımdan ötürü 15 yıllık psikiyatri takibindeyim, kontrollerime (bazen kaçırsam da) aksatmadan gitmeye çalışırım. Ancak şu durumda kendimi yerinize koyduğumda, 24-26 yaşlarındaki Strobe çileden çıkarak aynısını yapar ve dahi o kedileri katleden adamı döver, karakolluk olurdu diyorum.(Gerçi buna şimdi de garanti vermeyeyim o manzara karşısında zor, çok zor... Ama sizi öfkeden biraz çekmek isteyerek yazıyorum)
Ancak sene sene, her ne kadar daha berbat bir düzen oluşmaya ve sabırlar zorlanmaya başlasa da, bu halimin üstesinden geldim ve şu anki halimle diyebilirim ki, şu dünyada yapılması en zor şeylerden biri öfkeyi yenmektir ama bunu yaparsanız da güç sizdedir.
Öfke aklı alır, insanı maymun da eder, haklıyken haksız da eder, yerin dibine de sokar, öyle bir önyargı yapıştırılmasına sebep olur ki üzerinize uzaktan şahit olanlar, olayı hiç bilmeyenler direkt size "Edepsiz, manyak, arsız ay ne yırttı kendini terbiyesiz" der. Bu yaşadığınız yerde, defalarca oldukça da mimlenirsiniz ve haklı olsanız dahi baştan "Ay deli o kim bilir yine neyr takmıştır" diyerek haksız bulunursunuz.
Ben seslerin gerektiği yerde yükselmesine, kaşların çatılmasına karşı değilim ha öyle bir sonuç da çıkmasın yazdıklarımdan. Öfke hissinin iyi tarafları da var, herkese full sakin, hoşgörülü olsak sınırlarımız, değerlerimiz kalmazdı. Rahatsızlık hissi, bazen minik minik gıcık olma, öfke hali kendimizi tanımamıza, sınırlarımızı görmemize de yardımcı olur, bazen gerektiğinde sert uyarıyla bu sınırı korur da. Değerler, vicdanlar devreye girdiğinde de doz giderek yükselir. Ancak işte, kabında durduğu gibi duran bir duygu değil ve mümkün mertebe onu kontrol etmeyi de bilmek gerekiyor.
Tavsiyem, iyi bir doktordan, öfke kontrolü için destek almanız, çünkü bunu sık sık yaşar hale gelmişsiniz. Hemen öyle ilaçtı filan diye kestirip atmayın. Gidin bi doktora, ona da dersiniz bunu, belki ilacı gerekli görmeyecek ve sadece terapi ile ilerleyecek vs yani denemekten zarar gelmez. Aklınızı felce uğratacak hale gelmesin en azından, hakkınızdan/haklılığınızdan, savunduklarınızdan zırnık çalamasınlar.
Cinnet geçirip komşuyu vurmak böyle oluyor demek ki. Köpeğimin kılına zarar verenin katili olurum, 23 gariban cana zarar veren karşıma çıkmasın polise falan şikayet etmem biletini kendim keserim. Konuyu okurken ben de sinirden patladım böyle iğrenç insanlarla yaşayıp sakin kalmak mümkün değil
