İnsanlar cocuklarına Allah rızası yada korkusu icin değil vicdanı, merhameti, sorumluluğu gereği bakmalı.
Her şartta çocuğuma sahip çıkarım diyebilen bir kadın anneliğin sorumlulugunu almış ve olması gerekeni yapıyordur. Ama aynı kadın evleneceği kişinin 7 yaşında ki cocugumu istemiyorsa anneliğinin samimiyetine inanmam.
Ben anne olduktan sonra başkasınin evladına bakışımda değisti. Tv de yada gerçek hayatta horlanan, dışlanan yada dayak yiyen bir çocuk görsem "ah yavrum" diye ic çekerken yada ağlarken buluyorum kendimi. Çocukları seviyorum diyorsunuz ama sizinse seviyorsunuz. Dünyada ki problemlerin büyük çoğunluğu buradan çıkıyor zaten. İnsanları seviyorum diyoruz ama bizimle aynı ırktan, milletten, dini inançtansa, aynı düşüncedense seviyoruz.
Erdal Atabek'in "Beyaz Balinayi Sevmek" kitabıni okumanizı tavsiye ederim.