Arkadaşlar merhaba sitede ilk konum olacak.
benim sorunum şu: eşimle 4 yıl önce görücü usulu ile evlendim. 3 yaşında bir kızım var.22 yıllık diyabet hastasıyım.eşimle daha nişanlanmadan önce ona rahatsızlığım olduğunu istemezse ilişkimizin bitebileceğini söyledim ona. ailesinin haberi yoktu rahatszılığımdan. evlendik ve evlendiğimiz ilk günden itibaren eşim ufacık bir konuda bile kendi dediği olmazsa küsmeye başladı. ilk iki yıl o küstükçe haksız bile olsa hep alttan aldım tartıştığımız konuları umursamadım daha sonraları aramız iyi olduğunda tartıştığımız konuda haksız olduğunu söylemedim hiç ona çünkü tekrardan küsmesinden huzursuzluk olabileceğinden korktum.eşim ailesine aşırı derecede düşkün onlar bize ziyarete geldiklerinde o huysuz adam daha şiddetli halde huysuzlanmaya başlar. ve mutlaka ailesi geldiğinde incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden kavga gürültü çıkarır ve aileside ona oğlum yapma bu kızcağızın bir suçu yok demez allah için. hep oğlanları haklıdır ben haksızım. hakkımı savunmaya çalıştığım zaman adım "dır dır eden karıya "çıkıyor. eşim ailesi için beni çok ezer onları yüceltirken beni ayaklar altına alır. şöyle ki kızıma 3 aylık hamile iken annesine babasına sandalye getirmediğim için beni evden kovdu, ailesine bana bu hastalıklıyı ( beni kastediyor) aldınız diye bağırdı.ailesi her geldiğinde ailesinin geri dönüşlerinde bende küskün olarak ailemin yanına gittim ve hiç birisinde arayıp karıcım ben bir hata ettim evine dön yuvana dön demedi. sürekli evime beni ailem götürdü (yuvam yıkılmasın çocuğum perişan olmasın diye. ailem benden asla kaçan yılan bir aile değil onlar bana sürekli kucak açtılar). ve kocam bu durumu başıma şöyle kalkmaya başladı: "Sen defolu malsın ailen seni başından def ediyor. seni kovuyorum yinede ailen geri getiriyor. onlar sana katlanamıyor".şeker hastası olduğum halde bana ailesinin yemesi için tatlı pişirtir ,asla düşünmez hasta insanın canı istermi diye. babasına ben öğretmenim maaşımı istediğim gibi harcama yetkim yok internetten kendi başıma alışveriş yapsam kıyametler koparır.maaşımdan ben kendi aileme hiç bir şey alamam. ama kendisi görümcemin 3 çocuğunu ablalarını,annesini, babasını yazlık ve kışlık giydirir. ev eşya ihtiyaçlarını giderir.ailesini 7 tane telefon faturasını kendi öder.ailece alışverişe çıkınca ben kendime kıyafet falan alsam mutlaka ailesini de düşünür ve onlara da birşeyler alır.enson olayda da yine ailesi yanımızdaydı abuk subuk bir olaydan dolayı küstü. ve annesi babası kendisi başıma çöküp hastanelik oluncaya kadar beni dövdüler. hemen ailemi aradım ailem geldi eşyalarımı topladım ve evden ayrıldım.darp raporu alıp boşanma davası açtım.yüklü miktarda manevi tazminat istedim. 3 ay ailemin yanında oturdum ( araba aldım ailem benim için yeni bireve taşındı ama ama ama boşanma psikolojisini kaldıramadım bir çocukla ailemin yanında kalmak bana çok ağır geldi. ve kendi isteğimle bu cehenneme tekrardan döndüm.boşanma davasından vazgeçtim haksız oldukları halde ailesinden bile özürler diledim. ailem sırf benim mutlu olabilmem için kararlarıma saygı gösterdiler ve tekrardan geri dönmeme birşey demediler.ailem kocamdan dolayı bu adam düzelmez en fazla bir yıl sonra tekrardan dönersin ömür boyu bu adama katlanamazsın dediler....... kocan düzeldimi derseniz hayırrr daha da kötüleşti yaralı yılan misali ağzı her açıldığında bana "sana çocuk için katlanıyorum. defolu mal ailen seni başıma def etti. def ol git bu evde sığıntısın." diyor her defasında dahada yaralanıyorum. ona zerre kadar güvenim yok. yarın öbür gün bir yerime zarar gelsin bu insan beni kapının önüne koyar. ama çaresizim boşanmış kadın psikolojisini kaldıracak gücüm yok. inanın çocuğum olmasa bazen intiharı bile düşünüyorum.ne yapayım bu evlilik cehennemine daha ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum.biraz uzattım sanırım.... yorumlarınıza ihityacım var....
benim sorunum şu: eşimle 4 yıl önce görücü usulu ile evlendim. 3 yaşında bir kızım var.22 yıllık diyabet hastasıyım.eşimle daha nişanlanmadan önce ona rahatsızlığım olduğunu istemezse ilişkimizin bitebileceğini söyledim ona. ailesinin haberi yoktu rahatszılığımdan. evlendik ve evlendiğimiz ilk günden itibaren eşim ufacık bir konuda bile kendi dediği olmazsa küsmeye başladı. ilk iki yıl o küstükçe haksız bile olsa hep alttan aldım tartıştığımız konuları umursamadım daha sonraları aramız iyi olduğunda tartıştığımız konuda haksız olduğunu söylemedim hiç ona çünkü tekrardan küsmesinden huzursuzluk olabileceğinden korktum.eşim ailesine aşırı derecede düşkün onlar bize ziyarete geldiklerinde o huysuz adam daha şiddetli halde huysuzlanmaya başlar. ve mutlaka ailesi geldiğinde incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden kavga gürültü çıkarır ve aileside ona oğlum yapma bu kızcağızın bir suçu yok demez allah için. hep oğlanları haklıdır ben haksızım. hakkımı savunmaya çalıştığım zaman adım "dır dır eden karıya "çıkıyor. eşim ailesi için beni çok ezer onları yüceltirken beni ayaklar altına alır. şöyle ki kızıma 3 aylık hamile iken annesine babasına sandalye getirmediğim için beni evden kovdu, ailesine bana bu hastalıklıyı ( beni kastediyor) aldınız diye bağırdı.ailesi her geldiğinde ailesinin geri dönüşlerinde bende küskün olarak ailemin yanına gittim ve hiç birisinde arayıp karıcım ben bir hata ettim evine dön yuvana dön demedi. sürekli evime beni ailem götürdü (yuvam yıkılmasın çocuğum perişan olmasın diye. ailem benden asla kaçan yılan bir aile değil onlar bana sürekli kucak açtılar). ve kocam bu durumu başıma şöyle kalkmaya başladı: "Sen defolu malsın ailen seni başından def ediyor. seni kovuyorum yinede ailen geri getiriyor. onlar sana katlanamıyor".şeker hastası olduğum halde bana ailesinin yemesi için tatlı pişirtir ,asla düşünmez hasta insanın canı istermi diye. babasına ben öğretmenim maaşımı istediğim gibi harcama yetkim yok internetten kendi başıma alışveriş yapsam kıyametler koparır.maaşımdan ben kendi aileme hiç bir şey alamam. ama kendisi görümcemin 3 çocuğunu ablalarını,annesini, babasını yazlık ve kışlık giydirir. ev eşya ihtiyaçlarını giderir.ailesini 7 tane telefon faturasını kendi öder.ailece alışverişe çıkınca ben kendime kıyafet falan alsam mutlaka ailesini de düşünür ve onlara da birşeyler alır.enson olayda da yine ailesi yanımızdaydı abuk subuk bir olaydan dolayı küstü. ve annesi babası kendisi başıma çöküp hastanelik oluncaya kadar beni dövdüler. hemen ailemi aradım ailem geldi eşyalarımı topladım ve evden ayrıldım.darp raporu alıp boşanma davası açtım.yüklü miktarda manevi tazminat istedim. 3 ay ailemin yanında oturdum ( araba aldım ailem benim için yeni bireve taşındı ama ama ama boşanma psikolojisini kaldıramadım bir çocukla ailemin yanında kalmak bana çok ağır geldi. ve kendi isteğimle bu cehenneme tekrardan döndüm.boşanma davasından vazgeçtim haksız oldukları halde ailesinden bile özürler diledim. ailem sırf benim mutlu olabilmem için kararlarıma saygı gösterdiler ve tekrardan geri dönmeme birşey demediler.ailem kocamdan dolayı bu adam düzelmez en fazla bir yıl sonra tekrardan dönersin ömür boyu bu adama katlanamazsın dediler....... kocan düzeldimi derseniz hayırrr daha da kötüleşti yaralı yılan misali ağzı her açıldığında bana "sana çocuk için katlanıyorum. defolu mal ailen seni başıma def etti. def ol git bu evde sığıntısın." diyor her defasında dahada yaralanıyorum. ona zerre kadar güvenim yok. yarın öbür gün bir yerime zarar gelsin bu insan beni kapının önüne koyar. ama çaresizim boşanmış kadın psikolojisini kaldıracak gücüm yok. inanın çocuğum olmasa bazen intiharı bile düşünüyorum.ne yapayım bu evlilik cehennemine daha ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum.biraz uzattım sanırım.... yorumlarınıza ihityacım var....