Değerli KK Üyeleri,
Uzun yıllardır forumu takip ediyorum, ancak bir türlü üye olmamıştım. 27 Yaşında 4 senelik evli çocuksuz bir bayanım.
Çalışıyorum , mesleğimi icra ediyorum.
Uzun yıllar boyunca tesettürlü bir bayandım ancak bu eyleme aile zoru ile başlayıp onların zorlamaları ile devam ettiriyordum.
aksi bizim evde konuşulamaz, tartışılamaz gündem dahi yapılamazdı yani. Çevremizdeki hemen hemen bir çok kadın tesettürlüdür hatta çarşaf giyer giymeyende tunik pantolon değil ferace tarzı kıyafet giyerler.
Ailem hem çok dindar, hem de çok etraf ne der ile ilgilenen kişilerdir çünkü aksini gördüklerinde etrafın söylediklerini onlar da söyler .
ben babamın beni pantolon giyerken gördüğünü hatırlamıyorum , giyerdim evet ama saklana saklana yapardım bunu.
Geçtiğimiz ay yıllardır süre gelen açılma isteğimi artık eyleme geçirdim ve açıldım. 1 hafta sonra anneme söyledim ve telefonda işitmediğim hakaret kalmadı. annem şehadet getirdi ve benim yaptığımın ne kadar iğrenç olduğunu beddua ederek dile getirdi. Telefonu kapattım ve o gece telefonumu komple kapalı tuttum. Ertesi gün babam olacak gram sevgi göstermemiş adam eşimi arayarak sen bu evin reisi değil misin? Neden buna müsaade ettin dedi. eşimde kendisinin de onaylamadığını ama bir yere kadar bu durumdan sorumlu olduğunu kararıma yapacak bir şeyinin olmadığını söyledi. Babamda ölmem ile ilgili beddualar etti, eşime beni öldürmesini dövmesini vs aklınıza gelecek bir çok şey söyledi. O. olduğumuz vs.
yerin dibine girdim, bu nasıl bir aile? Bunlar nasıl cümleler.
geçen gün kardeşim beddua ederek mesajlar attı annemi ne hale soktun vs, annem feryat figan ağlıyor, tek kızım var o da bana bunu yaptı vs..
daha ona gidemem vs .
her şeye rağmen çok üzüldüm, beni sildiler sanıırm, evlatlıktan red edeceklerini söylediler.
babam denecek adam ölse bugün su vermem ona, ama anneme üzüldüm.
daha mı çok sever yada sevgisini mi gösterirdi derseniz hayır ama annemin babam tarafından eziliyor olmasından kaynaklı ona karşı hassasım.
bayram geldi şimdi, eşim büyükleri ziyaret etmek ister, kendi akrabalarını.
herkesin şaşırması sorması bir yana iğneleyici bakışları, bunlarla nasıl başa çıkacağım?
inanın her gün ağlıyorum, çıkmazda hissediyorum ancak istemediğim bir şeyi devam ettirmek kendim olamamakta istemiyorum.
fikirlerinize ,desteğinize, yol gösterişinize ihtiyacım var.
şimdiden herkese çok teşekkür ediyorum, umarım bir gün güzel haberler vereceğim bir konumda olur..
Uzun yıllardır forumu takip ediyorum, ancak bir türlü üye olmamıştım. 27 Yaşında 4 senelik evli çocuksuz bir bayanım.
Çalışıyorum , mesleğimi icra ediyorum.
Uzun yıllar boyunca tesettürlü bir bayandım ancak bu eyleme aile zoru ile başlayıp onların zorlamaları ile devam ettiriyordum.
aksi bizim evde konuşulamaz, tartışılamaz gündem dahi yapılamazdı yani. Çevremizdeki hemen hemen bir çok kadın tesettürlüdür hatta çarşaf giyer giymeyende tunik pantolon değil ferace tarzı kıyafet giyerler.
Ailem hem çok dindar, hem de çok etraf ne der ile ilgilenen kişilerdir çünkü aksini gördüklerinde etrafın söylediklerini onlar da söyler .
ben babamın beni pantolon giyerken gördüğünü hatırlamıyorum , giyerdim evet ama saklana saklana yapardım bunu.
Geçtiğimiz ay yıllardır süre gelen açılma isteğimi artık eyleme geçirdim ve açıldım. 1 hafta sonra anneme söyledim ve telefonda işitmediğim hakaret kalmadı. annem şehadet getirdi ve benim yaptığımın ne kadar iğrenç olduğunu beddua ederek dile getirdi. Telefonu kapattım ve o gece telefonumu komple kapalı tuttum. Ertesi gün babam olacak gram sevgi göstermemiş adam eşimi arayarak sen bu evin reisi değil misin? Neden buna müsaade ettin dedi. eşimde kendisinin de onaylamadığını ama bir yere kadar bu durumdan sorumlu olduğunu kararıma yapacak bir şeyinin olmadığını söyledi. Babamda ölmem ile ilgili beddualar etti, eşime beni öldürmesini dövmesini vs aklınıza gelecek bir çok şey söyledi. O. olduğumuz vs.
yerin dibine girdim, bu nasıl bir aile? Bunlar nasıl cümleler.
geçen gün kardeşim beddua ederek mesajlar attı annemi ne hale soktun vs, annem feryat figan ağlıyor, tek kızım var o da bana bunu yaptı vs..
daha ona gidemem vs .
her şeye rağmen çok üzüldüm, beni sildiler sanıırm, evlatlıktan red edeceklerini söylediler.
babam denecek adam ölse bugün su vermem ona, ama anneme üzüldüm.
daha mı çok sever yada sevgisini mi gösterirdi derseniz hayır ama annemin babam tarafından eziliyor olmasından kaynaklı ona karşı hassasım.
bayram geldi şimdi, eşim büyükleri ziyaret etmek ister, kendi akrabalarını.
herkesin şaşırması sorması bir yana iğneleyici bakışları, bunlarla nasıl başa çıkacağım?
inanın her gün ağlıyorum, çıkmazda hissediyorum ancak istemediğim bir şeyi devam ettirmek kendim olamamakta istemiyorum.
fikirlerinize ,desteğinize, yol gösterişinize ihtiyacım var.
şimdiden herkese çok teşekkür ediyorum, umarım bir gün güzel haberler vereceğim bir konumda olur..
