Bende tam 7 sene bekledim! Geçtiğimiz hafta sonu nişanlandım. Zaman zaman umudum kırıldı, olmayacak bu iş dedim. İmkansız gibi görünmeye başladı, ama sabrettik ve muradımıza erdik. Kızlar ben üniversite 1.sınıftayken tanıştım, 5 yıl okudum. O benden 1 sene önce mezun oldu, askere gitti, askerden döndükten 1 ay sonrada ben mezun oldum. Herşey çok toz pembeydi iş bulup evlenecektik. Ama planlandığı gibi olmuyo hiçbirşey. Onun askerden gelmesinin üzerinden tam 2 sene geçti, biz daha yeni nişanlandık. Bu iki yıl çok sancılı bir süreçti. Önce benim yaşadığım şehire geldi, iş buldu, asgari ücrete 2-3 ay çalıştı, bu işle biz evlenemeyiz dedi, ailesinin yanına kpssye hazırlanmaya gitti. 1 sene kpssye çalıştı, 3-4 ayda atama bekledi, ve onun bölümünden türkiye geneli 7 kişi aldılar, atanamadı. Bu süreç içinde ben çalıştım, mezun olduktan sonra hemen işe girdim, hala aynı yerde çalışıyorum. Atama olmayınca benim yaşadığım şehre geri geldi 2010'nun sonlarına doğru, önce bir cafede asgari ücrete işe girdi, bikaç öğrenciyle eve çıktı, sonra cafede tanıştığı birileri sayesinde kendi mesleğiyle ilgili iş buldu. Sonra evini taşıdı, evlenince oturacağımız eve taşındı tek başına. Arkasındanda nişan yaptık işte. Bu süreç içindede hiç kimseden maddi desteği yoktu. Anlayacağınız bakın sabredince nerden nerelere.. Şuan tam 7 senemiz doldu, tanıştığımızda 19 yaşındaydım, şuanda 26'yım. Eylülde düğün yapmayı planlıyorduk, ancak benim doğuya atanma durumum söz konusu. Herşey tam rayına girmişken yine farklı şehirler, yine özlem. Ama devlete girmem için katlanacağız, kısmetimizde varsa aynı şehire atanırız. Zaten atansam bile düğünü yapalım artık diyoruz. Sabır taşı olduk ama çatlamadık hala:))