• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

cidden yardim istiyorum !

Canim seninle ayni şeyleri yaşamadim tabi ki ama şu sıralar psikolojik destek aliyorum ve aslinda daha önceden de bilmeme rağmen çocukken yaşadiklarin tamamen senin karakterini oluşturuyo. Korkuların, öfken, sevilme ihtiyacin, sevememen , nefretin, merhametin hepsi ama hepsi.

Şu anda okuduğum bir kitap var doğan cüceloğlu - içimizdeki çocuk. bir şekilde edinmeni tavsiye ederim. Hatta çocuğu olan herkesin bu tarz kitaplar okuması gerektiğini düşünüyorum.

Yaşadıklarının sende ne etkiler biraktiğini neler yaşadiğini neler umut ettiğini ne sen burada anlatabilirsin ne biz anlayabiliriz güzelce. Ama kendimden yola çıkarak sana bazı şeyler söylemek istiyorum ki her ne kadar şu anda intihari düşünmesem de ben de yüzde 90 ımız gibi o yarali çocuklardan biriyim. Ve aynen söylediğin gibi bazen çok kötüyüm bazen çok merhametliyim.

Öncelikle yapman gereken ilk şey kendini suçluluk duygusundan kurtarmak. KEndini olduğun gibi kabullenmek. Okudğum kitaptan öğrendiğim bazı şeyler var ki ; insanin içinde bir çocuk ve bir ebeveyn var. Çocuk senin çocukluğun, ebeveyn ise senin anne ve baban. Büyüdükçe ailen sana ne dediyse ne hissettirdiyse içindeki çocuk bir şey söylediğinde yanıtını veren seni aşağilayan o ses ailenin sesi.

Mesela ben kendimden örnek vereyim atiyorum ingilizce öğrenmek istiyorum her gün çalişmaya karar verdim. O an içimden diyorum ki ece sen neyi şimdiye kadar doğru yaptin ki bunu yapicaksin? Srumsuzsun sen zaten yapamazsin boşuna çalişma. Zaten öğrenip ne olucaksin ki? Böyle bissürü bissürü hepimizin farkli konularda yaşadiği gibi kendimi boğuyorum. Benim ailem bana hiç bu cümleleri kurmadi ama demek ki hissettirdiler. Aslında sağlıklı bir birey olarak söylemem gereken sanirim şunlar. Evet ben kendimi geliştirmek istiyorum. Bu konuda elimden geleni yapicam. Çalişamadiğim zamanlar da olabilir herkesin başina gelebilir. Bunlar normal şeyler. vs vs.

Bu hallerinden kurtulmak istiyorsan önce kendini taniman lazim. Mesela çocukluğunu hatirla sürekli. Başindan geçen olaylari yaz bir günlüğe. Neler hissettin? Öfkelendin mi korktun mu? Bu benzer duyguları şimdiki zamanda hangi konularda hissediyosun. Annene öfkelenmemiş olman mümkün değil. Ailelerimiz hepimiz için ne olursa olsun katil de lsalar hirsiz da olsalar kutsallar. Değerliler. Eğer senin annen boğazina bir biçak sokabilicek kadar öfkelendiyse sana sen bu durumda ne hissettin? Belki de çok öfkelisin annene karşi. Ama o kadar seviyorsun ki annene öfkelendiğin için kendini suçlu hissediyosun. PEki bu öfke sence kayboldu mu ? Hayır kaybolmadı. Duygular ya yön değiştirir. Ya form değiştirir. MEsela annene kizarsin sinirini babana yöneltirsin çünkü mantiken o daha çok haketmiştir bunu. Ya da öfken krkuya dönüşür, acıya dönüşür. Durduk yere hüzünlenirsin anlayamazsin. Belki öfkelenmedin kendini suçladin. Ben böyle yaptiğim için annem bana kizdi bundan sonra kendi ihtiyaçlarimi giderirken hep başkalarini düşünmeliyim. Ben önemsizim başkalari önemli. Böyle de düşünmüş olabilirsin. Yani ben örnek vermek için anlatiyorum bunları. Senin keşfetmen lazim.

Dediğim gibi herşeyi ama herşeyi yaz. küçükken gördüğün seni etkileyen rüyaları yaz. Annen sana bunu yaptiğinda ne hissettiğini yaz. Öfkelendin mi? Nefretini anlat. Ama ilk kurali asla unutma. Hislerimiz doğaldir. Böyle hissettiğin için kendini suçlama. Kendini mi suçladin. Onları yaz. Sonra üzerinde düşün. Ben küçük bir çocuktum ve başima bunlar geldi. Bunlarin hiçbiri benim hatam değildi. vs vs.

Kendini çok suçladiğini düşünüyorum zira kendini suçlamayan bir insan intihari düşünemez. İÇindeki ebeveynlerin içindeki çocuğu öyle bir boğmuş ki sen yaşatmak istemiyosun ve ceza olarak ölümü düşünüyorsun. Halbuki içimizdeki ebeveynlerle çocuık düzgün bir iletişim sağladiğinda biz sağlikli bireyler olabilicez.

Unutmaki ilk üç dört cümlende söylediğin gibi asıl güçlü olmak merhametli olmak acilara göğüs germek ve ilerlemek değildir. Bunlar insandaki en güzel meziyetlerden bazıları. Ama asıl güç gerçekleri anlayıp kabullenip kendini suçlamadan geçmişe vegeleceğe bakabilmektir.

Kendini keşfetmeye çaliş. Çok zorlu bir süreç. Uzun zamana dayalı bir süreç. Aynı şeyleri ben de yapmaya çalişiyorum. Allah hepimize kolaylik versin...

ÖNCELİKLE ŞUNU SÖYLEYİM GEÇMİŞİYLE TAKINTILI OLAN İNSANLR GELECEGNİDE KARARTTLAR BU NEDENLE YAZDIKLARINIZA KATILIORUM ÇOGU KEZ PSİKLOJİ KİTPLARINDAN KENDİNİ KEŞFTMEK ADINA BİÇOK ŞEY OKUDUM ÇOGUNU YAPMYA ÇALŞTIM AMA ARTIK KABULLENDM BU DURUMU YARALI Bİ BİREYİM EVET 1-0 YENİK BAŞLADIM HAYATA EVET EZİK BÜYÜDÜM evet ama bunların dışında bu hayat döngüsünde kötüyü gördügm gibi iyiyi de gördüm iyiligide çirkinlkler oldugu gibi güzelliklerinde varlıgını gördüm bundan sonra ki çabam gelecegi kurtarmk olacak kendi gelecegimi. onuda bu düşüncelrle karartmıyacagım geçmiş bnm hep bi parçam olack ama ben o parçaylada bütün olmayı becermeliyim becerebileyim ki hayattan yaşamaktn haz alayım..mutlu olmk adına iyi günler..:1hug:
 
bugun hamileligimin son gunu belki yarin yada en gec yarindan sonra anne olucam
iki gundur gozume uyku girmiyor birde bu mesajinizi okuyunca gozyaslarima hakim olamiyorum ..
bir bebek getirmek bu pis dunyaya inanin urkutuyor beni
korkuyorum bi 5 sene sonrasi icin 10 sene ve 20 sene sonrasi icin korkuyorum bebegim icin korkuyorum
olmekten ilk defa bu kadar korkuyorum olup onu bu dunyada yalniz birakma dusuncesi bile delirtiyor suan beni
yada bir an gelip onu koruyamamaktan yada bir gun bana nefret dolu gozlerle bakmasindan cok korkuyorum ..
bu korkularim onu kucagima alacagim anin sevincini bile bastiriyor suan
gecenin verdigi huzunmu hamileligin verdigi duygusallikmi yada yasadigiklarinizin uzuntusumu bilmiyorum buna sebep ..

lutfen ama lutfen yilmayin hep mucadele edin
konu sahibi arkadas ve sizin gibi arkadaslar eminim ki sefkatli buyuyen bizlerden cok daha sefkatli ve merhametli mukemmel birer ebeveyn birer anne olacaksiniz ...

size gelince..ben dier arkadaşlarımdan farklı bi yorum yapıcam keşke yerine iyiki diorum iyiki girmişsinz bu konuya ve yorumları okumuşsunz.evet anne oldunuz ve dier anneler gibi siznde korkularınz var evet ortm kötüye gidio güvenilebilecek insanların sayısı yok deneck kdr az ama size şunu söylemek istiorum çocugunuzu yalnz bırkmayın hep yanında olun koruyup kollayın elbette ama korkularınzn esiri olupta çocugunuzu ben merkezli büyütmeyin sakın onu şımartmktn korkmayın şımartın ki kendine güvnen bi birey olsun.yeri geldigin de ona yok demeyi bilin ama bu onu üzmesin hisslerine dokunmasın.cezalandırmayı bildignz gibi onu ödüllndrmeyide bilin.onu dinleyin ve ne olursa olsun hep ona inanın onun yanında oldugunuzu hissttrin ona yaptıkları yanlışta olsa dier insanlar onu yargılarken siz sdce dinleyin anlamaya çalşın neden yaptıgını .dier insanlardn kaçarken size sıgınablsn sizden kaçarken başklrına degl.bnm annem çok efamlı ve ben 20 yaşındayım bu yaşıma kdr oldugu gibi şuandada sdce kendi dogrularıyla bni yönlendrmeyi annelik görevi saymış kendine .beni benligimi hiçe sayarak benm dogrularımı yada yanlışlarımn üzerini cahillik dierek örtebilio. onu degiştiremiorum ama kendimide ona boyun egmkten alı koyamıorum bundan dolayı size bunlrı yazma geregi duydum bilmiorum ne duygulr içindesinz.daha da köü etmk istemm sizi
 
merhaba, konuma hic bakmamisim bile "alsancak" cok ozur dilerim gec yazdigim icin.. Paylastigin icin tesekkur ederim ne desem az biliyorum.. yaralarimiz ayni cizdigimiz resimler duygularimiz siirlerimizdeki anneye olan sevgi ozlem.. kendimi birilerinde bulmak beni o kadar uzuyorki keske bu aciyi sadece ben yasasaydim.. sadece ben aglasaydim ama acimiz ortak.. ama iste buyuduk degilmi? esim daha cocuksun der cunku mutlu oldugum zaman cocuk gibi oluyorum.. ama tepkilerim bir cocuktan kat ve kat daha fazla sanki tepkilerimde bir seylerin intikami var kirdigim zaman iki misli daha fazla kiriyorum artik sirf "korkmuyorum" "beni kiramayacaksiniz" "ben gucluyum" demek istercesine.. bugun saat 16h30'da randevum vardi psikiatriste mesaj birakmislar doktor hasta tekrar randevu verelim diye butun istegim kayboldu icimde buyuk bir hayal kirikligi yasadim.. bugun ben psikiatriste gidecektim bir ilac verecekti ve ben sakinlesecektim toparlanacaktim.. ve ceki duzen verecektim hayatima.. olmadi yine sabaha kadar aptalca oturup aksama kadar uyumak istemiyorum.. kafam cok karisik ama ben bu mucadeleyi birakmayacagim.. hedefler koydum kendime.. Tekrardan kursa basliyorum ve gecenlerde jinegologa gittim hic bir sorun bulamadilar.. bebek sahibi olabilirmisim.. cok karisik oldu ve gec oldu bu cevap ama gercekten sizi seviyorum
cnm blki psikytrste gitme istegn kayboldu ama içinde yeni bi istek filizlenmiş kendini dşüncelrini degştrmek istiosun anladgm kdryla bi de çocuk istiosun ne mutlu sna bak hayatın bi dönm noktası içerisnde belki herşy degşcek hayatın bu karmaşa içinde olurken zmn zmn oturup bu yazdıklrını düşnme fırstı bile bulamıycksndr .kendine hedeflr koymana sevndm hedefsz insan düşünülemz tabikide bundn sonra da hep hedeflrn olsun.haa şunuda demedn edemicem anneligi düşnmeden önce oturup bugne kdr annenden çocuklugun olsun gençlign olsun beklentilern neydi? annenin sna eksk kaldıgı noktlr neydi ? nasıl bi anne nasıl bi çocukluk nasıl bi gençlik isterdn bi yaz bakalım bi kagıda ama bide annenide tarafszca yaz annen senden nelr istiodu bu durumlara iten sebepler nelerdi bi de bunlrı unutma.sonra kendince çıkardıgn 'ben çocuguma ne olursa olsun bunu yapmıcam' dedigin sonuçlr elde ediceksndr bu sonuçlar seni rahatlatcktr eminm.
 
ÖNCELİKLE ŞUNU SÖYLEYİM GEÇMİŞİYLE TAKINTILI OLAN İNSANLR GELECEGNİDE KARARTTLAR BU NEDENLE YAZDIKLARINIZA KATILIORUM ÇOGU KEZ PSİKLOJİ KİTPLARINDAN KENDİNİ KEŞFTMEK ADINA BİÇOK ŞEY OKUDUM ÇOGUNU YAPMYA ÇALŞTIM AMA ARTIK KABULLENDM BU DURUMU YARALI Bİ BİREYİM EVET 1-0 YENİK BAŞLADIM HAYATA EVET EZİK BÜYÜDÜM evet ama bunların dışında bu hayat döngüsünde kötüyü gördügm gibi iyiyi de gördüm iyiligide çirkinlkler oldugu gibi güzelliklerinde varlıgını gördüm bundan sonra ki çabam gelecegi kurtarmk olacak kendi gelecegimi. onuda bu düşüncelrle karartmıyacagım geçmiş bnm hep bi parçam olack ama ben o parçaylada bütün olmayı becermeliyim becerebileyim ki hayattan yaşamaktn haz alayım..mutlu olmk adına iyi günler..:1hug:

canim aslinda taamamen ayni şeyi söylüyoruz. yalniz geçmişi düşünüp neyi neden yaptiğimizi anlarsak bize zarar veren davranişlarimizdan kurtuluruz. Bu da içimizi karartmak değil tamamen kendimizi tanimak aslinda.
 
canim aslinda taamamen ayni şeyi söylüyoruz. yalniz geçmişi düşünüp neyi neden yaptiğimizi anlarsak bize zarar veren davranişlarimizdan kurtuluruz. Bu da içimizi karartmak değil tamamen kendimizi tanimak aslinda.

çok haklısın cnm hayatı ve olayları sorgulamadn önce insan önce kendini sorgulamalı önce kendinden başlamalı kendini tanıyabilmeli :)
 
slm,insanlar bir sekilde hayatlari boyunca cocukluklarini calisiyorlar.sorunlu bir ebeveynle yetismek elbetteki sana zarar vermistir,bu dengesiz ortamda gelistirdigin o zamalar kendini korumak icin savunma mekanizmalari vs vs seni belli seylerde takip birakmis olabilir.her insanin bircok problemi var ama hayatini etkileyecek düzeydeyse yardim al mutlaka.
bu takildigin noktalar hayatin boyunca orada olacaklar eger onlari bulup kesfetmezsen.kötü gecmisin gelecegini etkilemesine izin verme yoksa hep yanlis secimlerde bulunursun ve ayni seyleri cekip durursun hayatina.terapi yapmani tavsiye ederim.annenin sana verdigi zararlari onarmak zorundasin...
bilincaltinda saklanmis dügmeler gibi ve hayatta yasadiklarin senin kontrolun olmadan seni ayni duygu kaosuna geri götürür.bir koku bile olabilir gecmise ait tanidigin....
inanki kendini tanirsan degisebilirsinde hayat insani degistiriyor ama terapi bilincli nbir degisim saglayacaktir.ruhundaki yaralari vücudundada iz birakiyorsa,dahada fazla zaman kaybetme derim
 
bu arada iyi bir psikiyatrist bulmakta tabiki zor ve pahali ama sagligindan daha pahali bir sey olamaz insanin.sen yanliz degilsin bir cok insan var ama herkes konusmuyor.iyi bir doktor herseyi cekip alacaktir senden,iyi doktorlar var bence sansini zorlamak lazim bazen hayatta.psikoloji tabiki daha karisik fiziksel hastaliklar daha basit tespit edildigi halde bazen en basiti yüzünden 5 doktor dolasiyaoruz.
yalniz su varki beden ve ruh saglikli olmali,cünkü nasil fiziksel hastaliklar ruhsal sagliga etkiliyse,ruhsal sikintilarda yarin daha fazla fiziksel hastalik getirecektir....sad but true
 
bu sorunlari halletmedende cocuk tavsiye etmem,eger annenizin size verdiklerini cougunuza vermek istemiyorsaniz önce keendiniz sagliginiza olabilecegi kadar konusun.cocuk sizi degistirir ama ruhsal sorunlarinizi cözemez.ayni inis cikislari yine yasayacaksinizdir bunada emin olun.
 
mutlu bir anne mutlu cocuklar yetistirir ve sagliksiz bir anne mutlu olamaz.ve sana yazdiklarim kardesime söylediklerimin aynisidir.bu bir kisir döngü gibi istesende istemesende bir gün nefret ettigin ebeveynine benziyorsun elinde olmadan.bir cok karari olusturan bilincalti,aldigimiz kararlari,duygularmiz nu icebergin altina inmeden bunlari ne görebilir ne adini koyabilir ne tanimlayabilirsin.böyle dengesiz ve sorunlu bir annenin zaten sana zarar vermemesi mümkün degil,bunlari calisman ve anlaman ve atman gerekli.
 
Merhaba canım.. Yaşadıklarını okudum.. Yorumları da... Şu anda bir uzmandan yardım alıyor musun bilemiyorum.. almıyorsan en kısa zamanda almanı tavsiye ediyorum.. yaşananlar, hele çocukken yaşananlar insanın ruhunda kocaman bir yara oluşturuyor.. Adı üzerinde YARA...... iyileşebilir eğer sen çok istiyorsan... O yarayı sürekli kaşımanın daha da büyütmekten başka bir işe yaramadığını biliyorsun...

Yaşadıklarımız her ne kadar farklı olsa da... hissettiklerimiz hemen hemen aynı...bu yüzden seni çok iyi anlıyorum...

İçimde patlamaya hazır bir bomba vardı ama ben dışarıya sakin, anlayışlı, olgun biri gibi görünme çabasındaydım hep.... Yaşananlar beni pasif agresif kişilik haline getirmişti... geçmiş zaman kipinde yazıyorum çünkü şu an tedavi sürecindeyim... Kendimi bir ay önceye nazaran çok daha iyi hissediyorum... Zihnimdeki ağırlık yok oluyor... Sürekli aynı şeye takılıp kalmıyorum....
Yazmışsın ya hani.. artık normal bir hayat yaşamak istiyorum... diğer insanlar gibi.. saatlerce oturup düşünmek istemiyorum, birşey yapmak istediğimde onu yapmadan yorulmak istemiyorum demişsin... Bende de aynı şeyler vardı... Eşim eve geleceğe yakın apar topar kalkıp evi toparlıyor, yemek yapmaya çalışıyor normal bir gün geçirmiş izlenimi vermek için elimden geleni yapıyordum evliyken... Ama ben akşama kadar ya sadece düşünmüş, ya sadece bir kitaba odaklanmış hiç kalkmadan kitap okumuş, ya da uyumuş olarak o saate kadar olan zamanı geçiriyordum.... Bunun normal olmadığını biliyor ama değiştirmeye güç bulamıyordum... İntiharı hiç düşünmedim ben ama Allaha çok dua ettiğimi biliyorum yatağa yattığımda... Nolur uyanmayayım bir daha diye.... uyandığımda ise nefret ediyordum yine duam kabul olmadı diye herşeyden.... Bu süreçte iyileşmek, iyi hissetmek için bir kaç kez psikiyatra gittiğim ve ilaç kullandığım olmuştu. Ancak hayatım boyunca şu andaki kadar kendimi hiç iyi hissetmemiştim.... Sana da tavsiyem terapi alman yönünde.... Bana son dört seanstır hipnoterapi uygulanıyor... Gittiğim uzman bu konuda da eğitimli ve bende çok işe yarıyor...

Bir de içimizde halletmeye çalışmak en yanlışı oluyor bu gibi durumlarda... Yani öfkeyi kızgınlığı bastırmaya çalışmak o içimizdeki bombayı daha da büyütüyor... Bize fenalığı dokunmuş insanlara bir de anlasınlar diye iyilik yapmaya, hoşgörülü davranmaya çalışmak çözüm olmuyor, en azından bende olmadı... Bir şekilde içimizden bunu çıkarmak zorundayız....

Şimdilik bukadar canım...Biliyorum güzel günler bizi bekliyor....

Sevgilerimle...
 
Back