• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

cidden yardim istiyorum !

burcu_brc .!.:
Baştan sona kadar tüm yazdıklarınızı ve size yazılanları okudum. Kendinizi, yaşadıklarınızı, şimdi içinde bulunduğunuz durumu ve olmak istediğiniz durumu ne kadar güzel, ne kadar açık bir dille anlatmışsınız. Çok zor hatta inanılmaz bu kadarı da filmlerde olur diyebileceğimiz, bir çoğumuza uzak olan şeyler yaşamanıza rağmen yazdıklarınızdan anlıyorum ki çok güçlü birisiniz. Zaman zaman isyanlarınız, raydan çıkmalarınız, bunalımlarınız olsa da her şeyin farkındasınız. Hatalarınızı da bunları düzeltmenin sizin elinizde olduğunun da bilincindesiniz. Ben de tüm arkadaşlarıma katılıyorum. Bir uzmandan mutlaka destek almalısınız. Sizde bu zorlu süreci aşıp her şeyi unutacak güç var bir uzman desteğiyle daha da rahat atlatabilirsiniz her şeyi. Eşinizin desteğini de unutmamak gerek tabi ki ama o zaten size elinden gelen desteği veriyor gibi görünüyor. Allah yardımcınız olsun.
Genişletmek için tıkla...

Burcu cok tesekkur ederim. Bu insanlik ve umut kokan satirlarin icimdeki olumsuzluklari nasil yatistirdigini bilemezsin.. Kendimi yansittigim sekli dogru gorup guclu olduguma inanip ve soylemene o kadar ihtiyacim varmiski.. Bir uzmandan destek alacagim ve guvenimi sarsmaz umarim.. Bir sozle hevesimi kirmamasini umuyorum. Icimdeki olumsuzluklar hic bir zaman radikallesmedi dolayisiyla basarmam gereken cok seyi basarabilecegimi umuyorum. Guzelliklerle kalmani temenni ediyorum.. Cansin..
 
smeagol .!.:
Arkadaşım bu derece sıkıntı çekip te yine de eşin annenden nefret etmesin,elden ayaktan düştüklerinde onlara baksın diye bazı gerçekleri ondan saklaman çok takdire layık bir davranış.Seni tebrik ediyorum..
Sen de şimdi iyice içini dök ,eşinin elini tut ve yüzünü bundan sonra yaşayacağın güzel günlerine çevir..Kötü günleri iradenle arkanda bırak,kendin başaramayacağını düşünürsen yardım al.. Allah yardımcın olsun..
Genişletmek için tıkla...

Evet smeagol sonucta annem cok seyi atlatti ve cok sorun gormus bir insan ve yaslandi cokta hastaliklar gecirdi simdi ise cesit cesit ilaclarla ayakta durabiliyor.. Bu yuzden onu coktan affettim.. Icimdekileri yuzune kusmak icin biraz gec kaldim ama o anliyor! Ona sadece yapmam gerekeni sefkatle yapmaya calisacagim.. icimden geldigince.. Uzmandan yardim alacagim.. cunku geri kalan omrumu olumlu kilmak icin savasmaya karar verdim icimin acimasi gunlerimi saatlerimi zehir etmemesi gerek bundan boyle bu yuzden bir uzmandan yardim alacagim.. Cok tesekkur ederim hersey gonlunce ve guzelliklerle olsun..

tembeltospa .!.:
Biliyor musun içini dökmen sadece geçici olarak rahatlatacak seni !
Geçmişinle , geçmişinde sana acı verenlerle hesaplaşmadığın sürece ! yazmak bir şey ifade etmeyecek.
Nerden mi biliyorum :) kendimden.
Yaşadıklarının farklı versiyonlarını yaşadım. Halada yaşamaya bir şekilde devam ediyorum.
İntiharı hiç düşünmedim ama bir anda aklıma düştü ve yaptım ..
Çocuklukta açılan yaraları tedavi etmek çok zor.
Yıllarca bir uzmandan yardım almayı gereksiz gördüm. Ta ki mecbur bırakılana kada ..
3-4 ay psikiyatrıma gidip geldim. İlaç kullandım :) ve hayatımda ki en huzurlu 3 ayımı yaşadım.
Tekrar uzmana gitmem gerektiği söyleniyor erteliyorum nereye kadar bilmiyorum.
Tek bildiğim karşısına geçip oturup anlatmaya başlamıyorsun.
Bir şekilde çözüyor seni. Konuşturuyor. Tabi bu ne kadar tedavi eder bilmiyorum.
Zira sende ben gibisin. Sorunlarını biliyorsun, eksikklerini ve fazlanıda. Mantıklı cevapları kendin bulabiliyorsun. Sorun uygulayamamak .. O ani sinir dalgalarına ve nefrete karşı duramamak ..
Bir anda dünyayı yakmak istiyor insan,herşeyden vazgeçmek ..
cümlelerim bile tutarsızdır aynı ruhum gibi ..
ama ben senin kadar cesur değilim sanırım. bilinçaltımda kalan bugün bile hatırlamak istemediğim rezillikler yaşadım.
beni tanımayanlara bile itiraf edecek gücüm yok.
uzman yardımını genede dene .. kaybedeceğin bir şey yok ..
ama kazanacağın çok şey olabilir ..
ama kendindenle tamamen barışmadan sakın ama sakın bir bebek sahibi olma ..
umarım herşey senin için çok güzel olur.
Genişletmek için tıkla...

Biliyorum canim biliyorum.. Gecici bir rahatlama bu yuzden devamini getirmeye karar verdigim icin once anlattim ve pesinden uzmana gidecegimi dusundum.. Bilmiyorum ama icimden oyle geldi.

Hesaplasmak dedinde.. smeagol'a yazdigim gibi canim biraz gec kaldim sanki aileme karsi maalesef herkes bir sekilde belasini bulmus gibi.. Ve tuhaf olan nedir biliyormusun yine en cok bana baglilar en cok benden medet umuyorlar.. Yakinlar, cevre herkesin dedigi su ne varsa kucuk kizinizda var cok sefkatli ve size cok duskun.. Kabul ediyorlarda.. Herkes yaptigi haksizligin ve sorumsuzlugun hatta zalimligin bedelini odedi gozlerimle gordum cocukluguma acimayan kiside..ama en cok yine ben uzuldum en cok yine benim icim yandi.. affetmeye hazir bir enayi hissettim kendimi kimi zaman bu benim insanligim yuregimin kocamanligini gosteriyor diye kendimden gurur duydum. sevildigim kadar sevdim ama her zaman beni rahatsiz eden bir suphe bir tedirginlikle ve hayatima giren cogu guzel seyi kendi ellerimle yiktim. Ya zarar gorursem ya ihanete ugrarsam ya canimi acitirlarsa diye.. En buyuk hatayi ordan yaptim iste. Simdi buna "dur" demek icin ugrasiyorum.. pes etmemekte kararliyimda.. Ve canim benim nasilda anladin beni "sorun uygulayamamak" bunu basarmamiz lazim artik.. Sende bunu basar! basaralim.. kendi icimizde haps olup kendimizle mutlu olmaktan cok hayatla mutlu olmayi basaralim artik. Bendende guclu olduguna inaniyorum cunku hazir bir sekilde nasilda guzel cevaplar vermissin.. Bilincaltimizdaki rezil olaylar sayesinde sasirmiyoruz degilmi artik bir seye..
emin ol yasadiklarim bu anlattiklarimdan ibaret degil.. sadece ben caresiz ve kucuk oldugum donemi anlattim ve buyudukce yasadigim diger rezillikleri yazmak ve dusunmek beni yorar.. ben sadece cocuklugumun yaralarini sarip diger felaketlerimi
tecrube olarak gormek istiyorum artik
ama kotuye merhamet edip kendi icimizde bagislamaliyiz diye inaniyorum cunku oyle zavalli durumlara dusebileceklerki. Biz küllerimizle tekrar var olma sansina sahipken onlarin oyle bir luksleri bile yok. vicdan enkazi altinda ezilecekler en olmadik zamanlarda.. kimse ozunde kotu degildi kotuyu yaratan yine bir zaman iyi olan kotulerdir..
sen acini dile getiremezsende anladim seni sende beni bu yuzden bana yardimci oldugun kadar sende kendine yardim etmekten bikma hic bir zaman.. Cok aci versede bu yasananlar insanca dusunmemize yardimci oldu lanet gelsinki bir kazancimiz var herseye ragmen degilmi canim?
 
Son düzenleme:
Canım benim nasıl bir hayat yaşamışsın öyle
Bişeylerin farkında olman ne kadar güzel
Çok güçlü bir insan olduğun belli
Yıkılmayacağını çokdan işlemişsin beynine
Arkanda kocaman bir KK ailesi var
Görmesende yanında hisset bizi
Bir dost eli gibi sımsıcak
Umarım kısa zamanda aşarsın bütün sorunlarını
Rabbim yardımcın olsun
 
sosyal_bela .!.:

Biliyorum canim biliyorum.. Gecici bir rahatlama bu yuzden devamini getirmeye karar verdigim icin once anlattim ve pesinden uzmana gidecegimi dusundum.. Bilmiyorum ama icimden oyle geldi.

Hesaplasmak dedinde.. smeagol'a yazdigim gibi canim biraz gec kaldim sanki aileme karsi maalesef herkes bir sekilde belasini bulmus gibi.. Ve tuhaf olan nedir biliyormusun yine en cok bana baglilar en cok benden medet umuyorlar.. Yakinlar, cevre herkesin dedigi su ne varsa kucuk kizinizda var cok sefkatli ve size cok duskun.. Kabul ediyorlarda.. Herkes yaptigi haksizligin ve sorumsuzlugun hatta zalimligin bedelini odedi gozlerimle gordum cocukluguma acimayan kiside..ama en cok yine ben uzuldum en cok yine benim icim yandi.. affetmeye hazir bir enayi hissettim kendimi kimi zaman bu benim insanligim yuregimin kocamanligini gosteriyor diye kendimden gurur duydum. sevildigim kadar sevdim ama her zaman beni rahatsiz eden bir suphe bir tedirginlikle ve hayatima giren cogu guzel seyi kendi ellerimle yiktim. Ya zarar gorursem ya ihanete ugrarsam ya canimi acitirlarsa diye.. En buyuk hatayi ordan yaptim iste. Simdi buna "dur" demek icin ugrasiyorum.. pes etmemekte kararliyimda.. Ve canim benim nasilda anladin beni "sorun uygulayamamak" bunu basarmamiz lazim artik.. Sende bunu basar! basaralim.. kendi icimizde haps olup kendimizle mutlu olmaktan cok hayatla mutlu olmayi basaralim artik. Bendende guclu olduguna inaniyorum cunku hazir bir sekilde nasilda guzel cevaplar vermissin.. Bilincaltimizdaki rezil olaylar sayesinde sasirmiyoruz degilmi artik bir seye..
emin ol yasadiklarim bu anlattiklarimdan ibaret degil.. sadece ben caresiz ve kucuk oldugum donemi anlattim ve buyudukce yasadigim diger rezillikleri yazmak ve dusunmek beni yorar.. ben sadece cocuklugumun yaralarini sarip diger felaketlerimi
tecrube olarak gormek istiyorum artik
ama kotuye merhamet edip kendi icimizde bagislamaliyiz diye inaniyorum cunku oyle zavalli durumlara dusebileceklerki. Biz küllerimizle tekrar var olma sansina sahipken onlarin oyle bir luksleri bile yok. vicdan enkazi altinda ezilecekler en olmadik zamanlarda.. kimse ozunde kotu degildi kotuyu yaratan yine bir zaman iyi olan kotulerdir..
sen acini dile getiremezsende anladim seni sende beni bu yuzden bana yardimci oldugun kadar sende kendine yardim etmekten bikma hic bir zaman.. Cok aci versede bu yasananlar insanca dusunmemize yardimci oldu lanet gelsinki bir kazancimiz var herseye ragmen degilmi canim?
Genişletmek için tıkla...


Satır aralarında anlattıklarını (kelimelere dökmeden) çekip alıyorum ve görüyorum ki yalnız değilim. Benim bu sefer çok umudum yok. Hayata inancım yok, kendimi sevmiyorum.
Bir köşeye geçip hayatı seyretmek istiyorum sadece. Bir bitki gibi hayattaki rolüm nefes alıp vermek olsun istiyorum.
Sen tut hayatı sıkıca, yeniden doğ hergün.
Kendini toparladığında hayattaki en güzel duyguyu tat anne ol.
Yaşayamadığın çocukluğunu onunla yaşa. ve başar !
Herşeye inat ayakta kal ama en önemlisi mutlu ol ..
Ve birilerine örnek ol. Başardım diye sessiz çığlıklar at ..
Ben onları duyarım ve belki o zaman başarmak için düştüğüm yerden kalkmaya çalışırım.
Ama benim şimdilik ne gücüm ne isteğim var ..
Mutlu ve hoşkal..
 
Merhaba,
alsancak'ın yazdığı konuya verdiğin cevaptan buldum konunu..Okudum tüm sayfaları..

Neden böyle bir yaşam içindeyiz bilmiyorum,neden bu adaletsizlik...Herkes zorluk çeker ama orada da yazmıştım aileden darbe alınca yarım büyüyor insan ve yarım bir birey oluyor..

Gerçekten şükretmelisin çünkü benim şu an eşimle de problemlerim var,ne mutlu sana senin derdini dinleyen,seninle birlikte savaşmaya hazır bir eşin var...Böyle bir eşim olsaydı belki de yaradım saralarımı kim bilir..Şimdi sana düşen bir an önce yardım almak..Tabi maddi durumunuz müsaitse..Ben olsam bir dakika bile beklemezdim...Psikologlar bizim seninle konuştuğumuz gibi konuşmayacaklar seninle,biz ancak konuşur,acını paylaşır ve bir anlık hafifletiriz seni fakat yalnız kaldığında kabusların yine bulur seni bunu defalarca yaşadım..O yüzden hiç vakit kaybetme yardım almak için..Korkuyorsan yanında eşinle git ..Ama mutlaka git ve kötü günler geride kalsın artık..Kötü anılarını geride bırakabilenlerden ol sen..Umarım başarırsın..
 
ablacım öncelikle yazdıklarını kalp gözümle okudum kendimi ve yazmak istemedgim çocukluguma dair dier an'larımı hatırladım.benim çocuklugumda yalnızca bu taciz olayıyla sınırlı degil aslında başta yazmak istemedim kendi konumda ama burda seni okuyunca bende yazmak paylaşmak istedim.annem bizi ananemlere bırakmadan önce büyükannemlere bırakmıştı 2 kat üstümzde oturuolr onlar bakmadılar bize tam tersi dışladılar hor gördüler annemin gelme saatlarine yakın beni eve gönderirdi zaptedemzdi beni ceza olarkta o soguk kış günlerinde elektirk şartelini indir karanlıkta donarak annemi beklerdim 1 degl 2 degl 3 defa yapınca bunu annem dayanamadı bizi ananemlere verdi orda bu talihsiz taciz olayını yaşadım ama el bebek gül bebek bakılıodum sonuçta annem ay başı maaşını ellerine sayıyor her gelmesinde de elleri dolu dolu geliyordu sonuçta dedemn bi maaşı yok onlarada çocukları bakıyordu halen de öyle.ama ananeminde damarına bastıgımda oklavalarla döverdi beni yaramazlıklarımda kırıp dökmek degldi ortalıgı annemi isterdim annemin sesini annemin kucagını.h.sonları eve gelirdik annem alırdı bizi yanına ama o zamanda ya babamla kavga ederler bayılmalar ayılmalar ya da annem bizi döverdi terslerdi her seferinde anneme mektup yazar küçük oyunlarla gönlünü almaya çalışırdım annemde aglar sarılır yatardık hiç bi zmn sımartmadı annem bizi ne istediysem aldı ama bi yavrum diyişini duymadım hiç bi zmn neymiş şımarırmışız annemi gıdıklamak gıdıklanmak isterdim terslerdi beni iterdi bende oturuz tırnaklarımı yerdim sonra bende zamanla kleptoman hastalıgı başladı ne gördüysem çalardım hırsız degldim ama sanırım hırsımı o şekilde alıodum zaten ilk psikatriye gidişim bu ndenden oldu ve ordaki insanların bakışını hayatım boyunca unutamam ..ben küçükken sürekli yazar çizerdim tıpkı senin gibi resimlerimde hep bi deniz kenarı vardı ve hep içinde huzuru kondururdum mutlu bi aile tablosunda şiirlerim isyankar dı ve konusu hep annemdi derslerde sürekli dalardım buda hocamın dikkatini çekmiş olmalıki benle hep konuşmaya çalışırdı okulun rehberlk servisine gönderirdi ailemi çagırırdı hep böyle olmamı ailemin yanımda olmamasına baglardı.benim intihara kalkışlarım lisede başladı annem sevgilimin aile problemlerini ögrenince uzak tutmaya çalştı beni neymiş babası hapiste anası başka şehrde çocuklarını bırakp kaçmış çocuklar orda burda sokakta büyümş bu çocuktan sna hayr gelmez gbi sözler söylerdii çogu kavgalarımız bu yönde olurdu ve biz hangi sebeptan kavga edrsek edelim babamdan önce dayımlar bilirdi durumu onlar baktıgı için üzerimizde onların otoritesi vardı bigün yne dayım yumruk yumruga dövdü beni tüm gücünü sınarcasına bi hışımla almışım elime kebap şişini nasıl olduysa kendime batırim derken dayıma saplamışım şişi tüm bunlara sebep yanlış bi insanı sevmişim die.bi söz var onu söyler durur annem bana otu çek köküne bak die neymiş çocugun kökü bozukmuş peki ama benim köküm ne ??? cevap yok...lisede her arkadıımın ailevi sorunları vardı ya anne babası ayrıdır yaa annesi hereyine karışır vs vs
ben ne zmn konuşmaya başlasam annem kelimesinden sonra başlar aglardım okulda mektup yazmamızı isterlerdi ben anneme yazardım şimdi istesemde istemesemde elimdekilerle mutlu olmaya çalışıorum ne zamn karşı çıksam bu düzene dayak yiyip oturuorum ama yinede herşeye ragmen annem aileme çok aşırı düşkünüm tüm dünyam onlar.ne vardı ki onlarda biraz olsa duygulrım düşüncelrime biraz saygı duysalardı geçnlik bunalımı diyip geçmeselerdi..ben hep huzuru denizde suda bulurum onun için bi sahil kentine yerlemeyi düşünüyorum ege tarafında sevdigimde orda zaten bunları sadce içimden geldigi için yazdım

senide çok iyi anlıyorum ne yaparsam yap nereye gidersen git o geçmiş senin dier yanın eksik ve ezik tıpkı benim gbi.söküp atamazsın doktorda olsa bizlerde olsak bi iki saat dinleyip sdce teselli sözleriyle o ışıl ışıl parlayan gözlerinde yeni ufuklar aaçmaya çalışırız.ama sendeki o güç ve irade olmasa şimdiye kadr o geçmişle bogulup çoktan intihar teşebbüslerin ölümle sonuçlanmıştı ama hala tüm olumsukluklara ragmen bi güzellik arıyosun yaşamda seni baglayacak yeni bi umut tıpkı benim gibi..
 
allah yardımcın olsun ne diyim yaşadıkların kolay değil ama düşünmemeye çalış inanki üstesinden geleceksin güzelim
 
alsancak .!.:
ablacım öncelikle yazdıklarını kalp gözümle okudum kendimi ve yazmak istemedgim çocukluguma dair dier an'larımı hatırladım.benim çocuklugumda yalnızca bu taciz olayıyla sınırlı degil aslında başta yazmak istemedim kendi konumda ama burda seni okuyunca bende yazmak paylaşmak istedim.annem bizi ananemlere bırakmadan önce büyükannemlere bırakmıştı 2 kat üstümzde oturuolr onlar bakmadılar bize tam tersi dışladılar hor gördüler annemin gelme saatlarine yakın beni eve gönderirdi zaptedemzdi beni ceza olarkta o soguk kış günlerinde elektirk şartelini indir karanlıkta donarak annemi beklerdim 1 degl 2 degl 3 defa yapınca bunu annem dayanamadı bizi ananemlere verdi orda bu talihsiz taciz olayını yaşadım ama el bebek gül bebek bakılıodum sonuçta annem ay başı maaşını ellerine sayıyor her gelmesinde de elleri dolu dolu geliyordu sonuçta dedemn bi maaşı yok onlarada çocukları bakıyordu halen de öyle.ama ananeminde damarına bastıgımda oklavalarla döverdi beni yaramazlıklarımda kırıp dökmek degldi ortalıgı annemi isterdim annemin sesini annemin kucagını.h.sonları eve gelirdik annem alırdı bizi yanına ama o zamanda ya babamla kavga ederler bayılmalar ayılmalar ya da annem bizi döverdi terslerdi her seferinde anneme mektup yazar küçük oyunlarla gönlünü almaya çalışırdım annemde aglar sarılır yatardık hiç bi zmn sımartmadı annem bizi ne istediysem aldı ama bi yavrum diyişini duymadım hiç bi zmn neymiş şımarırmışız annemi gıdıklamak gıdıklanmak isterdim terslerdi beni iterdi bende oturuz tırnaklarımı yerdim sonra bende zamanla kleptoman hastalıgı başladı ne gördüysem çalardım hırsız degldim ama sanırım hırsımı o şekilde alıodum zaten ilk psikatriye gidişim bu ndenden oldu ve ordaki insanların bakışını hayatım boyunca unutamam ..ben küçükken sürekli yazar çizerdim tıpkı senin gibi resimlerimde hep bi deniz kenarı vardı ve hep içinde huzuru kondururdum mutlu bi aile tablosunda şiirlerim isyankar dı ve konusu hep annemdi derslerde sürekli dalardım buda hocamın dikkatini çekmiş olmalıki benle hep konuşmaya çalışırdı okulun rehberlk servisine gönderirdi ailemi çagırırdı hep böyle olmamı ailemin yanımda olmamasına baglardı.benim intihara kalkışlarım lisede başladı annem sevgilimin aile problemlerini ögrenince uzak tutmaya çalştı beni neymiş babası hapiste anası başka şehrde çocuklarını bırakp kaçmış çocuklar orda burda sokakta büyümş bu çocuktan sna hayr gelmez gbi sözler söylerdii çogu kavgalarımız bu yönde olurdu ve biz hangi sebeptan kavga edrsek edelim babamdan önce dayımlar bilirdi durumu onlar baktıgı için üzerimizde onların otoritesi vardı bigün yne dayım yumruk yumruga dövdü beni tüm gücünü sınarcasına bi hışımla almışım elime kebap şişini nasıl olduysa kendime batırim derken dayıma saplamışım şişi tüm bunlara sebep yanlış bi insanı sevmişim die.bi söz var onu söyler durur annem bana otu çek köküne bak die neymiş çocugun kökü bozukmuş peki ama benim köküm ne ??? cevap yok...lisede her arkadıımın ailevi sorunları vardı ya anne babası ayrıdır yaa annesi hereyine karışır vs vs
ben ne zmn konuşmaya başlasam annem kelimesinden sonra başlar aglardım okulda mektup yazmamızı isterlerdi ben anneme yazardım şimdi istesemde istemesemde elimdekilerle mutlu olmaya çalışıorum ne zamn karşı çıksam bu düzene dayak yiyip oturuorum ama yinede herşeye ragmen annem aileme çok aşırı düşkünüm tüm dünyam onlar.ne vardı ki onlarda biraz olsa duygulrım düşüncelrime biraz saygı duysalardı geçnlik bunalımı diyip geçmeselerdi..ben hep huzuru denizde suda bulurum onun için bi sahil kentine yerlemeyi düşünüyorum ege tarafında sevdigimde orda zaten bunları sadce içimden geldigi için yazdım

senide çok iyi anlıyorum ne yaparsam yap nereye gidersen git o geçmiş senin dier yanın eksik ve ezik tıpkı benim gbi.söküp atamazsın doktorda olsa bizlerde olsak bi iki saat dinleyip sdce teselli sözleriyle o ışıl ışıl parlayan gözlerinde yeni ufuklar aaçmaya çalışırız.ama sendeki o güç ve irade olmasa şimdiye kadr o geçmişle bogulup çoktan intihar teşebbüslerin ölümle sonuçlanmıştı ama hala tüm olumsukluklara ragmen bi güzellik arıyosun yaşamda seni baglayacak yeni bi umut tıpkı benim gibi..
Genişletmek için tıkla...


Canım bir kez daha üzülerek okudum,ne diyeceğimi bilmiyorum artık zaten tek bir olay olsa hepimiz atlatırdık sanırım..Ama hepsi var bizde,horlanma,aşağılanma,sevgisizlik..Bak ne mutlu birbirimizi bulduk bu ortamda hemen hemen aynı acıları yaşamışız..Mutlaka bir faydamız dokunacaktır birbirimize.. :teselli:
 
evet belki paylaştıkça azalacak acılarımız benim hiç arkaşım yok annem bir türlü kabul etmedi arkadaşlarımı hep bi kurp taktı kiminle samimileştiysem bi olay patlatr milleti benden uzaklaştrırdı bahane de hazır bu devirde arkadaş die bişi yok kalmamış aslında olay tamamen annemn bnmle arkadaş olma cabası 3.kişiye yer vermio hayattımda o egemen olmak istio herşeye o nedenle burda sizleri buldugum için o kdr çok mutluyum ki sürekli paylaşıyorum bişeylerimi içimde bişi kalsın istemiyorum sizleri de dinledikçe sizin haytınıza 3. olmamla yeni pencre açıyorum hayatıma bide ordan bakmanın ayrı bi telaşı var tabii :teselli:
 
Ben de öyleyim ablacım burası ufacık bir yer hiç arkadaşım yok,yalnızlığa alışkınım aslında çocukluğumdan ama insan bir süre sonra dertleşeceği,güleceği,her şeyi paylaşacağı bir arkadaş arıyor.Dost kelimesine dilim varmıyor ya ben çok ciddiye alıyorum bu kelimeyi ya da dostluk diye bir şey yok artık bilmiyorum.Eş sevgisi,aşkı nasıl farklıysa arkadaş sevgisi de ayrı ve insan özlüyor bu kadar yalnız kalınca..Umarım bu sitede bulursun bu sevgiyi :teselli:
 
_Lilium_ .!.:
Ben de öyleyim ablacım burası ufacık bir yer hiç arkadaşım yok,yalnızlığa alışkınım aslında çocukluğumdan ama insan bir süre sonra dertleşeceği,güleceği,her şeyi paylaşacağı bir arkadaş arıyor.Dost kelimesine dilim varmıyor ya ben çok ciddiye alıyorum bu kelimeyi ya da dostluk diye bir şey yok artık bilmiyorum.Eş sevgisi,aşkı nasıl farklıysa arkadaş sevgisi de ayrı ve insan özlüyor bu kadar yalnız kalınca..Umarım bu sitede bulursun bu sevgiyi :teselli:
Genişletmek için tıkla...

buldum galiba üyeligimi yaptıralı dha bi hafta bile olmadan güzel allhım sizleri çıkardı karşıma anlattım anladınz beni bişilere yardımcı olmaya çalıştınız bnde elimden geldigince anlamya çalştım içimden gelenleri söyledim bilmiorum ne derece merhem olabliyrz birbirmize ama ben bu durumdan çok hoşnutum bilesiniz yerimseniben
 
İnan ben de kendi problemlerimden dolayı 2 haftadır çok kötüydüm.Fakat bu son bir kaç gündür içimde umut filizlendi tekrar..Ben de yeni üye oldum buraya.Derdimize derman olamasakta merhem olup acımızı azaltabileceğimizi gördüm...Bir ablan olarak her zaman buradayım sen de bunu bilesin yerimseniben
 
merhaba, konuma hic bakmamisim bile "alsancak" cok ozur dilerim gec yazdigim icin.. Paylastigin icin tesekkur ederim ne desem az biliyorum.. yaralarimiz ayni cizdigimiz resimler duygularimiz siirlerimizdeki anneye olan sevgi ozlem.. kendimi birilerinde bulmak beni o kadar uzuyorki keske bu aciyi sadece ben yasasaydim.. sadece ben aglasaydim ama acimiz ortak.. ama iste buyuduk degilmi? esim daha cocuksun der cunku mutlu oldugum zaman cocuk gibi oluyorum.. ama tepkilerim bir cocuktan kat ve kat daha fazla sanki tepkilerimde bir seylerin intikami var kirdigim zaman iki misli daha fazla kiriyorum artik sirf "korkmuyorum" "beni kiramayacaksiniz" "ben gucluyum" demek istercesine.. bugun saat 16h30'da randevum vardi psikiatriste mesaj birakmislar doktor hasta tekrar randevu verelim diye butun istegim kayboldu icimde buyuk bir hayal kirikligi yasadim.. bugun ben psikiatriste gidecektim bir ilac verecekti ve ben sakinlesecektim toparlanacaktim.. ve ceki duzen verecektim hayatima.. olmadi yine sabaha kadar aptalca oturup aksama kadar uyumak istemiyorum.. kafam cok karisik ama ben bu mucadeleyi birakmayacagim.. hedefler koydum kendime.. Tekrardan kursa basliyorum ve gecenlerde jinegologa gittim hic bir sorun bulamadilar.. bebek sahibi olabilirmisim.. cok karisik oldu ve gec oldu bu cevap ama gercekten sizi seviyorum
 
Son düzenleme:
seni ve yazan diğer arkadaşları öyle iyi anlıyorum ki.

hayatım boyunca annem(!)in benim bilinçaltımda kalan silüeti hep 'korku,aşağılanma,sindirilme' kelimeleriyle eşdeğer olmuştur.

bana yaşattıklarını anlatmaya mecalim yok inan.yaşattıklarının arasından neden hep aklıma ilk gelen olay olduğunu anlayamadığım bir sahne kalmış aklımda.

10 yaşımdayken yediğim leblebinin boğazıma takılması,boğulma noktasına gelip nefessiz kalmam.. babamın müdahalesiyle boğazımda kalan leblebiyi çıkarıp nefes almaya başladığım ilk saniyelerde annemden ardarda gelen tokat ve tekmeler 'ölseydin ya niye kurtuldun,o leblebiyi yemesen olmazdı değil mi?' deyişi.

beni yaraladığı sayısız vak'adan aklıma ilk gelen hep bu olay olur.

biliyorum ki o an ölseydim annem üzülmeyecek hatta belki sevinecekti.

aradan bu kadar yıl geçti ve annem aynı değişmedi

ben yine de onun incinmesini istemem ama yaşattıklarını unutamıyorum.zaten unutmam için hatalarını telafi etmeye çalışmaması bir yana daha da yaralayıcı bir şekilde benim hayatımda yer alıyor.

bizler gibiler için hayat zor başladı zor devam ediyor ama mücadele etmekten yılmayacak kadar güçlüyüz buna inanıyorum
 
bişey soracam peki seni bu kadar kötü duruma getiren çocuklukta yaşadığın şeyleri sindirememen mi yoksa çocukluktan 29 yaşına kadar geçirdiğin başka olaylar var mıydı sana yardımcı olmayı çok isterim tatlım
 
Womanizer .!.:
seni ve yazan diğer arkadaşları öyle iyi anlıyorum ki.

hayatım boyunca annem(!)in benim bilinçaltımda kalan silüeti hep 'korku,aşağılanma,sindirilme' kelimeleriyle eşdeğer olmuştur.

bana yaşattıklarını anlatmaya mecalim yok inan.yaşattıklarının arasından neden hep aklıma ilk gelen olay olduğunu anlayamadığım bir sahne kalmış aklımda.

10 yaşımdayken yediğim leblebinin boğazıma takılması,boğulma noktasına gelip nefessiz kalmam.. babamın müdahalesiyle boğazımda kalan leblebiyi çıkarıp nefes almaya başladığım ilk saniyelerde annemden ardarda gelen tokat ve tekmeler 'ölseydin ya niye kurtuldun,o leblebiyi yemesen olmazdı değil mi?' deyişi.

beni yaraladığı sayısız vak'adan aklıma ilk gelen hep bu olay olur.

biliyorum ki o an ölseydim annem üzülmeyecek hatta belki sevinecekti.

aradan bu kadar yıl geçti ve annem aynı değişmedi

ben yine de onun incinmesini istemem ama yaşattıklarını unutamıyorum.zaten unutmam için hatalarını telafi etmeye çalışmaması bir yana daha da yaralayıcı bir şekilde benim hayatımda yer alıyor.

bizler gibiler için hayat zor başladı zor devam ediyor ama mücadele etmekten yılmayacak kadar güçlüyüz buna inanıyorum
Genişletmek için tıkla...

bugun hamileligimin son gunu belki yarin yada en gec yarindan sonra anne olucam
iki gundur gozume uyku girmiyor birde bu mesajinizi okuyunca gozyaslarima hakim olamiyorum ..
bir bebek getirmek bu pis dunyaya inanin urkutuyor beni
korkuyorum bi 5 sene sonrasi icin 10 sene ve 20 sene sonrasi icin korkuyorum bebegim icin korkuyorum
olmekten ilk defa bu kadar korkuyorum olup onu bu dunyada yalniz birakma dusuncesi bile delirtiyor suan beni
yada bir an gelip onu koruyamamaktan yada bir gun bana nefret dolu gozlerle bakmasindan cok korkuyorum ..
bu korkularim onu kucagima alacagim anin sevincini bile bastiriyor suan
gecenin verdigi huzunmu hamileligin verdigi duygusallikmi yada yasadigiklarinizin uzuntusumu bilmiyorum buna sebep ..

lutfen ama lutfen yilmayin hep mucadele edin
konu sahibi arkadas ve sizin gibi arkadaslar eminim ki sefkatli buyuyen bizlerden cok daha sefkatli ve merhametli mukemmel birer ebeveyn birer anne olacaksiniz ...
 
melisa123 .!.:
bişey soracam peki seni bu kadar kötü duruma getiren çocuklukta yaşadığın şeyleri sindirememen mi yoksa çocukluktan 29 yaşına kadar geçirdiğin başka olaylar var mıydı sana yardımcı olmayı çok isterim tatlım
Genişletmek için tıkla...

tesekkur ederim ilgine.. aslinda bu konuyu ilk actigimda iki gun uyumamis ve buyuk bir bugran geciriyordum icimden herseyi acikca bu yasima kadar yasadigim tum sorunlari
yazmak gelmisti ben cocuklugumu anlattim ve devamini getirmeden
cevaplar yorumlar geldi.. oyle etkilendimki devam edemedim aslinda.. cocuklugumda yasadiklarim cocuklugumda bitmedi tabiiki.. keske bitseydi ordan.. ama bitmedi iste.. cok daha acimasiz olaylarda gerceklesti...
 
elif_sena .!.:
bugun hamileligimin son gunu belki yarin yada en gec yarindan sonra anne olucam
iki gundur gozume uyku girmiyor birde bu mesajinizi okuyunca gozyaslarima hakim olamiyorum ..
bir bebek getirmek bu pis dunyaya inanin urkutuyor beni
korkuyorum bi 5 sene sonrasi icin 10 sene ve 20 sene sonrasi icin korkuyorum bebegim icin korkuyorum
olmekten ilk defa bu kadar korkuyorum olup onu bu dunyada yalniz birakma dusuncesi bile delirtiyor suan beni
yada bir an gelip onu koruyamamaktan yada bir gun bana nefret dolu gozlerle bakmasindan cok korkuyorum ..
bu korkularim onu kucagima alacagim anin sevincini bile bastiriyor suan
gecenin verdigi huzunmu hamileligin verdigi duygusallikmi yada yasadigiklarinizin uzuntusumu bilmiyorum buna sebep ..

lutfen ama lutfen yilmayin hep mucadele edin
konu sahibi arkadas ve sizin gibi arkadaslar eminim ki sefkatli buyuyen bizlerden cok daha sefkatli ve merhametli mukemmel birer ebeveyn birer anne olacaksiniz ...
Genişletmek için tıkla...

sen sanirim belki bebegini dogurmus ve kucagina almissindir.. keske okumasaydin yazdiklarimi kendimi suclu hissediyorum.. ama hayatin gercekleri.. lutfen uzulme ve aklindan kotu dusuncelerini at.. yavrunla bir omur boyu mutluluklar.. sen gerekeni verdikten sonra ve var gucunle koruduktan sonra bir sey olmaz.. bu dunyada sadece kotulukler olmuyor sen anne olmanin tadini cikart ve bebeginle her ani guzel gecirmeye bak.. bazi seyler elimizde olmuyor yetersiz kalabiliyoruz onemli olan elimizden geleni yapmak.. ve diliyorum hersey gonlunuzce olsun..
 
Womanizer .!.:
seni ve yazan diğer arkadaşları öyle iyi anlıyorum ki.

hayatım boyunca annem(!)in benim bilinçaltımda kalan silüeti hep 'korku,aşağılanma,sindirilme' kelimeleriyle eşdeğer olmuştur.

bana yaşattıklarını anlatmaya mecalim yok inan.yaşattıklarının arasından neden hep aklıma ilk gelen olay olduğunu anlayamadığım bir sahne kalmış aklımda.

10 yaşımdayken yediğim leblebinin boğazıma takılması,boğulma noktasına gelip nefessiz kalmam.. babamın müdahalesiyle boğazımda kalan leblebiyi çıkarıp nefes almaya başladığım ilk saniyelerde annemden ardarda gelen tokat ve tekmeler 'ölseydin ya niye kurtuldun,o leblebiyi yemesen olmazdı değil mi?' deyişi.

beni yaraladığı sayısız vak'adan aklıma ilk gelen hep bu olay olur.

biliyorum ki o an ölseydim annem üzülmeyecek hatta belki sevinecekti.

aradan bu kadar yıl geçti ve annem aynı değişmedi

ben yine de onun incinmesini istemem ama yaşattıklarını unutamıyorum.zaten unutmam için hatalarını telafi etmeye çalışmaması bir yana daha da yaralayıcı bir şekilde benim hayatımda yer alıyor.

bizler gibiler için hayat zor başladı zor devam ediyor ama mücadele etmekten yılmayacak kadar güçlüyüz buna inanıyorum
Genişletmek için tıkla...

evet gucluyuz canim.. bizim yapacagimiz tek sey ozellikle soz konusu annemizse icimizde affetmek ve merhamet duymak.. onlari bu duruma getiren etkenleri anlamasak bile kendiliklerinden oyle olmadilar.. bizim yapmamiz gereken ilerlemek.. ve biliyorsundur ki aciyi ufakken yasayan insanlarin vicdanlari daha gelismistir.. biz icimizdeki yaralari kendimizi mutlu ederek ve en masum en temiz insanlari mutlu ederek sarabiliriz diye dusunuyorum.
Ben sahsen annemi affettim icimde.. ne diyeyimki yaslandi tukenti yiginla ilaclara bagli hayati.. haykirdigim zamanlar oldu yuzune vurdum mutsuzlugumu sadece kocaman bir caresizlikle mahcup mahcup bakti bana ve yutkunuyordu.. seninde annen kendini caresiz tukenmis hissettigi zaman belki degisir.. ama sen daha fazla incitmesine izin verme.. bilmiyorum uzaklasirmisin kendini derslere yalnizliga veya faaliyetleremi verirsin.. ama o cocukken caresizkenki buruklugu yasama cunku buyudun ve guclusun artik.. opuyorum seni canim..
 
sosyal_bela .!.:
evet gucluyuz canim.. bizim yapacagimiz tek sey ozellikle soz konusu annemizse icimizde affetmek ve merhamet duymak.. onlari bu duruma getiren etkenleri anlamasak bile kendiliklerinden oyle olmadilar.. bizim yapmamiz gereken ilerlemek.. ve biliyorsundur ki aciyi ufakken yasayan insanlarin vicdanlari daha gelismistir.. biz icimizdeki yaralari kendimizi mutlu ederek ve en masum en temiz insanlari mutlu ederek sarabiliriz diye dusunuyorum.
Ben sahsen annemi affettim icimde.. ne diyeyimki yaslandi tukenti yiginla ilaclara bagli hayati.. haykirdigim zamanlar oldu yuzune vurdum mutsuzlugumu sadece kocaman bir caresizlikle mahcup mahcup bakti bana ve yutkunuyordu.. seninde annen kendini caresiz tukenmis hissettigi zaman belki degisir.. ama sen daha fazla incitmesine izin verme.. bilmiyorum uzaklasirmisin kendini derslere yalnizliga veya faaliyetleremi verirsin.. ama o cocukken caresizkenki buruklugu yasama cunku buyudun ve guclusun artik.. opuyorum seni canim..
Genişletmek için tıkla...


Canim seninle ayni şeyleri yaşamadim tabi ki ama şu sıralar psikolojik destek aliyorum ve aslinda daha önceden de bilmeme rağmen çocukken yaşadiklarin tamamen senin karakterini oluşturuyo. Korkuların, öfken, sevilme ihtiyacin, sevememen , nefretin, merhametin hepsi ama hepsi.

Şu anda okuduğum bir kitap var doğan cüceloğlu - içimizdeki çocuk. bir şekilde edinmeni tavsiye ederim. Hatta çocuğu olan herkesin bu tarz kitaplar okuması gerektiğini düşünüyorum.

Yaşadıklarının sende ne etkiler biraktiğini neler yaşadiğini neler umut ettiğini ne sen burada anlatabilirsin ne biz anlayabiliriz güzelce. Ama kendimden yola çıkarak sana bazı şeyler söylemek istiyorum ki her ne kadar şu anda intihari düşünmesem de ben de yüzde 90 ımız gibi o yarali çocuklardan biriyim. Ve aynen söylediğin gibi bazen çok kötüyüm bazen çok merhametliyim.

Öncelikle yapman gereken ilk şey kendini suçluluk duygusundan kurtarmak. KEndini olduğun gibi kabullenmek. Okudğum kitaptan öğrendiğim bazı şeyler var ki ; insanin içinde bir çocuk ve bir ebeveyn var. Çocuk senin çocukluğun, ebeveyn ise senin anne ve baban. Büyüdükçe ailen sana ne dediyse ne hissettirdiyse içindeki çocuk bir şey söylediğinde yanıtını veren seni aşağilayan o ses ailenin sesi.

Mesela ben kendimden örnek vereyim atiyorum ingilizce öğrenmek istiyorum her gün çalişmaya karar verdim. O an içimden diyorum ki ece sen neyi şimdiye kadar doğru yaptin ki bunu yapicaksin? Srumsuzsun sen zaten yapamazsin boşuna çalişma. Zaten öğrenip ne olucaksin ki? Böyle bissürü bissürü hepimizin farkli konularda yaşadiği gibi kendimi boğuyorum. Benim ailem bana hiç bu cümleleri kurmadi ama demek ki hissettirdiler. Aslında sağlıklı bir birey olarak söylemem gereken sanirim şunlar. Evet ben kendimi geliştirmek istiyorum. Bu konuda elimden geleni yapicam. Çalişamadiğim zamanlar da olabilir herkesin başina gelebilir. Bunlar normal şeyler. vs vs.

Bu hallerinden kurtulmak istiyorsan önce kendini taniman lazim. Mesela çocukluğunu hatirla sürekli. Başindan geçen olaylari yaz bir günlüğe. Neler hissettin? Öfkelendin mi korktun mu? Bu benzer duyguları şimdiki zamanda hangi konularda hissediyosun. Annene öfkelenmemiş olman mümkün değil. Ailelerimiz hepimiz için ne olursa olsun katil de lsalar hirsiz da olsalar kutsallar. Değerliler. Eğer senin annen boğazina bir biçak sokabilicek kadar öfkelendiyse sana sen bu durumda ne hissettin? Belki de çok öfkelisin annene karşi. Ama o kadar seviyorsun ki annene öfkelendiğin için kendini suçlu hissediyosun. PEki bu öfke sence kayboldu mu ? Hayır kaybolmadı. Duygular ya yön değiştirir. Ya form değiştirir. MEsela annene kizarsin sinirini babana yöneltirsin çünkü mantiken o daha çok haketmiştir bunu. Ya da öfken krkuya dönüşür, acıya dönüşür. Durduk yere hüzünlenirsin anlayamazsin. Belki öfkelenmedin kendini suçladin. Ben böyle yaptiğim için annem bana kizdi bundan sonra kendi ihtiyaçlarimi giderirken hep başkalarini düşünmeliyim. Ben önemsizim başkalari önemli. Böyle de düşünmüş olabilirsin. Yani ben örnek vermek için anlatiyorum bunları. Senin keşfetmen lazim.

Dediğim gibi herşeyi ama herşeyi yaz. küçükken gördüğün seni etkileyen rüyaları yaz. Annen sana bunu yaptiğinda ne hissettiğini yaz. Öfkelendin mi? Nefretini anlat. Ama ilk kurali asla unutma. Hislerimiz doğaldir. Böyle hissettiğin için kendini suçlama. Kendini mi suçladin. Onları yaz. Sonra üzerinde düşün. Ben küçük bir çocuktum ve başima bunlar geldi. Bunlarin hiçbiri benim hatam değildi. vs vs.

Kendini çok suçladiğini düşünüyorum zira kendini suçlamayan bir insan intihari düşünemez. İÇindeki ebeveynlerin içindeki çocuğu öyle bir boğmuş ki sen yaşatmak istemiyosun ve ceza olarak ölümü düşünüyorsun. Halbuki içimizdeki ebeveynlerle çocuık düzgün bir iletişim sağladiğinda biz sağlikli bireyler olabilicez.

Unutmaki ilk üç dört cümlende söylediğin gibi asıl güçlü olmak merhametli olmak acilara göğüs germek ve ilerlemek değildir. Bunlar insandaki en güzel meziyetlerden bazıları. Ama asıl güç gerçekleri anlayıp kabullenip kendini suçlamadan geçmişe vegeleceğe bakabilmektir.

Kendini keşfetmeye çaliş. Çok zorlu bir süreç. Uzun zamana dayalı bir süreç. Aynı şeyleri ben de yapmaya çalişiyorum. Allah hepimize kolaylik versin...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

tanamera
  • Kilitli
GERDEK (ZİFAF) GECESİNİN ADAPLARI
Yorumlar
11
Görüntüleme
58K
MrsDelfino
M
Back