oceron ,ben hiç kimseyi üzmek istemeyen bir isanım ama,mecbur bıraktılar kendilerini üzdürdüler sonunda:
kaynanamlardan ayrılmayan bi yaşlı kadın vardı,her,gitiğimde gelirdi,her gittiğimde gelirde,ve hep karnımı gösterip yok mu bişi daha diye sorardı hatta kayınbabamın yanında bile karnımı gösterip dururdu ne yapacağımı bilemezdim,en sonunda kaynanamla görümcem beraber sordular ,ya bende artık niye kendimi üzdürüp duruyum söyleyiverdim böyle böyle oğlunuzda bi sorun çıktı diye,ne hikmetse o günden sonra o yaşlı kadında sormuyo yok mu daha çocuk diye,ama ben eşimdede olsun yine kendimde varmış gibi üzülüyorum,fakat bi yandanda üstüm den bi ağırlık gitti,yoksa nice olurmuştu halim.