Cesare Pavese Şiirleri

seaBahAR

Nosce Te İpsum

Pro Üye

13 Nisan 2007

15.555

36.072

1.123

• 3 Aralık 2008

• Konu Sahibi seaBahAR
• #1

Yalnızlığa Düşkünlük

Akşam yemeği yiyorum biraz, aydınlık pencerede.
Oda kararmış gökyüzü görünüyor. Dışarı çıkınca
geniş kırlığa götürür dingin yollar az sonra.
Göğe bakıyor ve yiyorum - kimbilir şimdi
kaç kadın yemek yiyordur - gövdem dingin;
sersemleştiriyor gövdemi iş ve her kadın.

Dışarıda akşam yemeğinden sonra, yıldızlar gelip
geniş ovanın toprağına dokuncaklar. Yıldızlar
canlı, değersiz ama bu bir başına yediğim kirazlar.
Göğü görüyorum. Biliyorum ama paslı çatıların
arasında parıldayan ışıkları ve altında yapılan
gürültüleri. Koca bir yudumla bitkilerin ve ırmakların
tadını alıyor kendini her şeyden ayrı duyan gövdem.
Biraz sessizlik yetiyor, her varlık kendi gerçek
yerinde duruyor, gövdemin duruşu gibi.

Sessizliğin uğultusunu dağıtmaksızın benimseyen
duygularımın önünde her varlık yalıtılmış.
Damarlardan geçen kanımı bildiğim gibi
her varlığı karanlıkta bilebilirim.
Tüm varlıkların akşam yemeği, koca bir suyun
otların arasında aktığı yerdir ova.
Kımıltısız yaşıyor her bitki ve her taş.
Bu ova üzerinde yaşayan her varlığın damarlarını,
beni besleyen besinleri dinliyorum.

Cesar Pavese
​

​

Cesare Pavese biyografisi için tıklayınız.

 

seaBahAR

Nosce Te İpsum

Pro Üye

13 Nisan 2007

15.555

36.072

1.123

• 3 Aralık 2008

• Konu Sahibi seaBahAR
• #2

Soğukluk

Ateşli bir sevi gibi yeşeriverdi acılanarak
ateşini seyre dalan bir kin. Bir yüz,
bir ten sevişmişcesine.

Öluverdi teni çinlayan sesleri dünyanın.
Bir titreyiş kapladı varlıkları. Tümüyle
bir sese asılı kaldı yaşam.
Acı bir esrime içinde geçiyor günler
yüzümü soldurarak geri gelen sesin
üzünçlü okşayışında. Yeniden çınlayan
ve bizim için bir kez daha acımasız
anıda tatsız değil bu ses.

Ten titremiyor ama. Onu sadece bir
sevi tutuşturabilirve bu kin arar.
Tümüyle varlıklar, sesler ve dünyanın
teni yerinde tutmuyor o gövdenin ve gözlerin
yanıp tutuşan okşayışının. Kendini yıkan
acılı esrimede her gün yeniden bir bakış
ve kırık bir sözcük buluyor bu kin.
Ve yakalıyor orada, doyumsuzca,
bir seviymişcesine.

Cesar Pavese
​

​

 

seaBahAR

Nosce Te İpsum

Pro Üye

13 Nisan 2007

15.555

36.072

1.123

• 3 Aralık 2008

• Konu Sahibi seaBahAR
• #3

Gece Tatları


Geceyi duymaya duyuyoruz biz de
Çırılçıplak anında yelin
Kokuların döküldüğü, yelin dondurduğu yollarda
Burun deliklerimiz kaldırıyoruz / Ötelerde salınan ışıklara.

Karanlıkta bekleyen bir ev var hepimizi
Döndüğümüzde düşlerine uzanmış bir kadının
Sıcak kokular içinde, karanlık bir odada
Uyurken esen yelden habersiz,
İçimizde mırıldayan kan gibi
Ilık tenini soluduğunu

Cesar Pavese
​

​

 

seaBahAR

Nosce Te İpsum

Pro Üye

13 Nisan 2007

15.555

36.072

1.123

• 3 Aralık 2008

• Konu Sahibi seaBahAR
• #4

Sokak Lambaları

Sokak lambalarının sessiz ışıkları süslüyor
geceyi tepeleri ve caddeleri

Yüksek yapılar arasında bitkin günün
uzayıp giden sancılanan yalnızlığı
yeniden yanıyor tüm kanımda
gözlerimde gökyüzüne dek yükselerek.

Başdöndürücü yolların beyaz ışıkları evrenin ortasında
Yollarda her yanan mavimsi tozlar açılıyor
bana doğru. Susuyor bitkin anılar bir an için.
Ve gökyüzü kararıp yitiyor gözden.

Yarın güneşin isi altında
yeniden yanlızlığa sarılacak yaşam

Cesar Pavese
​

​

 

seaBahAR

Nosce Te İpsum

Pro Üye

13 Nisan 2007

15.555

36.072

1.123

• 3 Aralık 2008

• Konu Sahibi seaBahAR
• #5

Düşün Sonu


Yeniden başlayamaz artık bu gövde.
Gözlerine dokunulduğunda, bir yığın toprağın
canlılığını duyar biri. Tan ağırtısında da
kendisini susturamayan topraktır o.
Olü bir gövdedir, o bir çok uyanıştan
kalan ama.

Hergün yaşama başlayacak gücümüz yok
- Toprağın önünde, suskun bir gök altında-
bir yeniden uyanışı bekliyerek. Şaşırtıyor biri
bunca yoruculuğuna tan ağırtısının. Bir iş
yerine getiriliyor bu yeniden uyanışlar içinde.
Ama sadece ilerki bir işe heyecan yüklemek
ve toprağı bir kez uyandırmak için yaşıyoruz.
Ve kimi kez oraya erişip, sonra bizle birlikte
suskunluğa dönüyor.

Kımıldanmazdı yüz hafifçe dokunsaydı el
- yaşayan el duyuyor dokunulan yaşamı -
Bu soğuk, tan ağartısında donan toprağın
soğuğu değilse gerçekten belki de yeniden uyanıştır.
ve tan ağartısında susan varlıklar
sözcükler söylerler yine. Ama elim titriyor.
Ve tüm varlıklar kımıltısız ele benziyor.

Bir zamanlar kuru bir acı
ve ışığın kasılmasıydı tan ağırtısında uyanmak.
Ama yine de bir özgürlüğe kavuşmaydı.
Toprağın verimsiz sözcüğü kısa bir an sevinçliydi.
Ve yine orada dönmekti ölüm. Şimdi toprağa
dönmeyen gövde bir çok yeniden uyanışı bekliyor.
Ondan sözetmiyor kaskatı dudaklar da.

Cesar Pavese

​

​