Düşündüm ki neyleyim sensiz bir ömrü
Neyleyim sensizlikle dolu senli geçmişlerimi
Neyleyim senin almadığın nefesi alamadığım nefsi
Neyleyim yar neyleyim sen söyle ne edeyim
Saçmalıklarla dolu bir günün ardından,
yine odamızda seni beklerken
ve yine saçmalıklarla dolu
bir yazı yazmanın peşine düşmüşken
seni gördüm
sevindim o anda
bana dokunduğunu hissederken…
İşte tam o anda
söz bitti
yerine cehennem bir sessizlik aldı.
cennet bir an bağışladı…
biz gözlerimize inanamayıp
kendimize baktığımızda
yerimizde birbirimiz vardık
o anda kendimiz yerine
sevdiğimiz yerine geçmiştik.
Duraksadım!
sanki bi anda ,
hem korku hem sevinç çığlığı attım.
seni gördüm
ellerime dokundum ellerini fark ettim
o sudan yıpranmış biraz soğuk ama tatlı ellerini…
Sonra yok canım dedim
göz yanılmasıdır
ayaklarıma bacaklarıma karnıma hatta kollarıma bile baktım
yine benim yerimi almiş seni gördüm.
o uzun boyunu fark ettim
o anda bir damla düştü gözümden…
Anlaşılan gözlerim bile gördüklerine inanamadı.
hıçkırık sesi geldi içimden demek ki oda kendine inanamamış
gözlerim kendine gelince o da hıçkırık savurmuş devamı geldi tabi.
Ama duyan kim!
sadece hayatımın erkeğini görüyordum
onu duyuyor ve onu hissediyordum
sanki ben değil de onu yaşıyordum.
Birden ona bakmak geldi
refleks olarak kendime baktım
yani onun yerine geçmiş bana baktım.
yine şaşırdım çünkü küçük benle karşılaştım
yani onun tabiri ile küçük olan benle…
evet gerçekten o olmuştum
artık inanıyordum
mucizeyi yaşıyordum
gerçekten onu yaşıyordum sedece onu…
gönlümü çelen gönülçelene...
Neyleyim sensizlikle dolu senli geçmişlerimi
Neyleyim senin almadığın nefesi alamadığım nefsi
Neyleyim yar neyleyim sen söyle ne edeyim
Saçmalıklarla dolu bir günün ardından,
yine odamızda seni beklerken
ve yine saçmalıklarla dolu
bir yazı yazmanın peşine düşmüşken
seni gördüm
sevindim o anda
bana dokunduğunu hissederken…
İşte tam o anda
söz bitti
yerine cehennem bir sessizlik aldı.
cennet bir an bağışladı…
biz gözlerimize inanamayıp
kendimize baktığımızda
yerimizde birbirimiz vardık
o anda kendimiz yerine
sevdiğimiz yerine geçmiştik.
Duraksadım!
sanki bi anda ,
hem korku hem sevinç çığlığı attım.
seni gördüm
ellerime dokundum ellerini fark ettim
o sudan yıpranmış biraz soğuk ama tatlı ellerini…
Sonra yok canım dedim
göz yanılmasıdır
ayaklarıma bacaklarıma karnıma hatta kollarıma bile baktım
yine benim yerimi almiş seni gördüm.
o uzun boyunu fark ettim
o anda bir damla düştü gözümden…
Anlaşılan gözlerim bile gördüklerine inanamadı.
hıçkırık sesi geldi içimden demek ki oda kendine inanamamış
gözlerim kendine gelince o da hıçkırık savurmuş devamı geldi tabi.
Ama duyan kim!
sadece hayatımın erkeğini görüyordum
onu duyuyor ve onu hissediyordum
sanki ben değil de onu yaşıyordum.
Birden ona bakmak geldi
refleks olarak kendime baktım
yani onun yerine geçmiş bana baktım.
yine şaşırdım çünkü küçük benle karşılaştım
yani onun tabiri ile küçük olan benle…
evet gerçekten o olmuştum
artık inanıyordum
mucizeyi yaşıyordum
gerçekten onu yaşıyordum sedece onu…
gönlümü çelen gönülçelene...
