regliniz biraz gecikince umutlanmanız hamile olabilme ihtimali ile hareketlerinize dikkat etmeniz,
yine olası bir hamilelige karsı bebege zararı olmasın diye asla ilac kullanmamanız,
etrafınızdaki 0-5 yas arası cocuklara daha bir dikkatle bakmanız,
magazalarda bebek kıyafeti reyonlarında ister istemez daha cok vakit gecirmeniz, kıyafetlere bakarken dalıp hayal kurmanız,
tedavi icin alınan bilmem ne icerikli hormonlar yuzunden kilo almanız, aldıgınız kilolara hic uzulmemeniz,
yolda gordugunuz hamile hanımlara bakarken bir mucize bu demeniz, ic gecirmeniz, sonra birden bogazınızın dugumlenmesi...,
cocugunu doven bir kadın gorunce sinirlenip kavga etmeniz,
durup dururken televizyonda gordugunuz bir bebekli reklam karsısında aglama nobeti gecirmeniz, benim hic olmayacak galiba deyip umudunuzu yitirmeniz,
tekrar bir tedaviye baslayınca bu sefer olabilir deyip umutlu ve pozitif olmaya calısmanız fakat alabileceginiz negatif sonuca karsı hazırlıklı olmanız,
bir hamile kalayım sunu yapacagım bunu alacagım deyip surekli adaklar adamanız, akabinde bebek ile ilgili olası odasının olası kıyafetlerinin olası oyuncaklarının hayalini kurmanız demektir...
en kotusu de sudur: anne olmadan anlayamazsın, lafını yakın cevrenizden duymak...ve cevap verememek
Merwisscim selam,
Bu yazdıklarınla ayyynenn beni anlatmışsın, içinde olduğun durumu çok iyi anlıyorum, ben de pko luyum ve 8 aydır yemediğim iğne, gitmediğim doktor, içmediğim şifalı ot suyu vs kalmadı. Sonra gördüm ki kendimi çok yıpratıyorum ve olan birşey de yok. Hergün bu siteye girip bin tane yorum okuyup olucak mı olmıcak mı diye düşünmekten kafayı üşütmüştüm.
Bu ay farklı birşey yaptım, biraz daha farklı şeylere yöneldim, hayatın hamile kalmak- kalamamaktan ibaret olmadığını düşündüm. Hala çokkkk istiyorum, çocuksuz bir hayat asla düşünemiyorum ama kendime herşeyi zindan ederek yaşamakla da bu iş olmuyor, bunu gördüm.
Az önce tuvalete gittim, 19 gün boyunca yediğim 30 küsür iğnenin sonucu ancak büyütebildiğim bir yumurtadan da ümidi kestim çünkü regl olmuşum. Geçen ay bunu gördüğümde günlerce ağlamıştım, şimdi kısmet diilmiş diyorum.
Allahın hayırlıysa vereceğine inanıyorum, belki sakat olducaktı diye olmamasında bir hayır olduğunu düşünüyorum.
Yine başlıcam iğnelere, yine hergün doktorla iş arasında mekik dokucam, yıpranıcam, her akşam iş çıkışı acilde artık benle kanka olan nöbetçi hastabakıcılara gidip iğnemi yaptırıcam. Bunların hiçbiri kolay değil, zaman zaman sinirim o kadar bozuluyor ki, yeter diyorum ya neden ben bunları çekiyorum, herkesin oluyor da benim neden bunları yaşamam gerekiyor... Bunda da vardır bir hayır diyorum sonra.
Bu ay şunu başarabildim; ümidimi kaybetmedim, bugüne kadar bekledim ve bugün de sonucu görünce yıkılmadım. Şimdi tekrar deneyeceğim, kolay olacak mı, hayır, ama birgün Allah bize de verecek!
Lütfen, kendini sakinleştir, bu olumsuzluğu üstünden at. ben de kötümser ve sabırsız bir insanım ama bunların yaptığı tek şey binbir türlü ilaçla ürettiğim yumurtama stresle zarar vermek. Kendine işkence etme ve sağlıklı olduğun için dua et canım.
Klomen denedim 2 ay olmadı, iğne denedim tüp bebek yaptım, olmadı. Yine iğnelerle bu kez doğal yolla denedim yine olmadı. İşin iğrenç tarafı da her deneme sonrası 1 ay boşa geçiriyor olmak. Ama yapacak birşey yok, beklemek zorundayız !
Beklicez ve muradımıza ericez !
Hadi gül artık ve eşinle dünyanın tadını çıkar !