- 7 Aralık 2024
- 35
- 5
- 1
- 31
- Konu Sahibi Kelebekmisali05
-
- #1
Valla öyle bir planın yoktu.. Ben dış gebelik geçirdim öncesinde ve çok sancılı bir süreçti. Hemşireyim.Aynı zamanda ama korunmama rağmen oldu. Şikayet etmiyorum. Ama kendimi ve çocuğumu yanlız hissediyorum.Madiyat değil amaç. Güven, sadakat, paylaşım. Tek konuşabildiğin psikolog. Ama seans dışında yapayanlızım. Ne zaman konuşmaya çalışsam konuyu aileme getiriyor. Ailemde evinde ol mutlu ol olayında.O kadar sorun, sıkıntı ve çirkinliğin üstüne biraraya geldikten sonra hemen çocuk yapmak neden?
Keşke barışmasaydınızMerhaba arkadaşlar,
Ailem küçükken bana verdiği ihmal ve aşağılama davranışları yüzünden yıllardır süregelen problemlerim vardı. Terapi ve ilaçla bir çoğunu hallettim. Ailemin davranışlarını değiştiremesemde. 31 yaşında bir adamla tanıştım ve evlendik. Babamın iletişimsizliği annemin aşırı kontrol edişi beni bu süreçtete çok hırpaladı. Eşim her fırsatta annemi arayıp ilişkimizle ilgili sıkıntıları anlatmaya başladı. Çok büyük kavga şiddet boşanma davası açıldı .Çirkin olaylar yaşandı. Özellikle ben çok ağır şeylere maruz kaldım. Baba evinde de çok kötü muameleye maruz kaldım. Sığamadım. Sonra eşimle bir şekilde bir araya geldik barıştık. Terapiye başladık. Çok güvensizdim etrafımdaki herkese. Korkuyordum ama sığınacak bir yerimde kalmamıştı. Baş edemiyordum. Derken eşimle barıştık. Allahın hikmeti 1 ay geçmeden hamile kaldım. İlk önce korktum. Sonra sakinleştim. Ruhum hayallerim canlandı. Terapiye devam ediyorum. Lakin eşim ailem konusunda zarar gördüğümü bildiği halde Güz ilçemizde belirtmeme rağmen sürekli her konuyu onlara çekiyor. İnsanlarla aynı şehirde bile değiliz. 5 aylık hamileyim. Bana özel hissettirmiyor. Bana dokunmuyor. Ve sürekli ailem ağzında. İnanın kurtulamıyorum. Brni anlamıyor. Bazen konuşamıyorum bile. Çok korkuyorum. Elimden de birşey gelmiyor. Başedemiyorum. Altında ediliyorum. Çok yanlız hissediyorum.İlerde çocuğumu elimden alır diye korkuyorum. Kimseye anlatamıyorum derdimi beni bu hayatta kimse anlamıyor... Anlamıyorum bir insanın zarar gördüğünü bilerek durmadan karşı tarafın zarar gördüğü şeyi yapması. Bu sevgi olamaz...
Bende öle düşünüyorum. Kimse değişmez. Diyorum adama hamileyken kusuyorum hep ilgilendin de götürdün allah razı olsun. Saol demeden ailen bile yanında yok diyor.Keşke barışmasaydınız
Keşke planlı olsa. Keşke bunca yaşananlara rağmen kendi değerimin kıymetini bilip barışmasaydım. Keşke kendime güvenebilseydim. İşte kız çocukları babaları gibi adamları seçerler diyenler ne güzel demiş.Hata üzerine hata, bir kere aile sorunlarını bi çare hayattınızdaki adama anlattığınız anda, ona nereden vuracağını siz kendiniz öğretmiş oluyorsunuz.
Yaşınız küçük değil, ona rağmen bunca sorunun üstüne çocuk neden ? En azından barışma sonrasında terapiden olumlu sonuç aldığınıza emin olduğunuz bir anda yapılabilirdi çocuk.
Ne diyeyim bilemedim. Çalışıyor musun peki?Valla öyle bir planın yoktu.. Ben dış gebelik geçirdim öncesinde ve çok sancılı bir süreçti. Hemşireyim.Aynı zamanda ama korunmama rağmen oldu. Şikayet etmiyorum. Ama kendimi ve çocuğumu yanlız hissediyorum.Madiyat değil amaç. Güven, sadakat, paylaşım. Tek konuşabildiğin psikolog. Ama seans dışında yapayanlızım. Ne zaman konuşmaya çalışsam konuyu aileme getiriyor. Ailemde evinde ol mutlu ol olayında.
İşte yani bir sürü önlem varken talihsizlik olmuş bebek. Sizin bile aşamadığınız durumlar şimdi onun omzuna yüklenecek, daha doğmadan bir sürü stres. Hani desemki bebek haberi iyi geldi düzeldiniz oda olmamış belliki buraya yazmışsınız.Keşke planlı olsa. Keşke bunca yaşananlara rağmen kendi değerimin kıymetini bilip barışmasaydım. Keşke kendime güvenebilseydim. İşte kız çocukları babaları gibi adamları seçerler diyenler ne güzel demiş.
Defalarca söz verdi. Ama yine aynı. Cahil bir insan olsa anlarım. Okuyan eden insan... Anlatıyorum anlıyor. Özür diliyor. 1 kaç gün sonra tekrar. Ben ağlıyıp üzülünce bu sefer oda üzülüyor. Yalvardım bugün bana acımıyorson karnımdakine acı.İşte yani bir sürü önlem varken talihsizlik olmuş bebek. Sizin bile aşamadığınız durumlar şimdi onun omzuna yüklenecek, daha doğmadan bir sürü stres. Hani desemki bebek haberi iyi geldi düzeldiniz oda olmamış belliki buraya yazmışsınız.
Bence oturun eşinizle kendiniz için yapamadığınızı çocuğunuz için yapmayı önerin. Burada kim size ne fayda sağlayacak
Neden böyle bir durumda çocuk yaptınız ki?Merhaba arkadaşlar,
Ailem küçükken bana verdiği ihmal ve aşağılama davranışları yüzünden yıllardır süregelen problemlerim vardı. Terapi ve ilaçla bir çoğunu hallettim. Ailemin davranışlarını değiştiremesemde. 31 yaşında bir adamla tanıştım ve evlendik. Babamın iletişimsizliği annemin aşırı kontrol edişi beni bu süreçtete çok hırpaladı. Eşim her fırsatta annemi arayıp ilişkimizle ilgili sıkıntıları anlatmaya başladı. Çok büyük kavga şiddet boşanma davası açıldı .Çirkin olaylar yaşandı. Özellikle ben çok ağır şeylere maruz kaldım. Baba evinde de çok kötü muameleye maruz kaldım. Sığamadım. Sonra eşimle bir şekilde bir araya geldik barıştık. Terapiye başladık. Çok güvensizdim etrafımdaki herkese. Korkuyordum ama sığınacak bir yerimde kalmamıştı. Baş edemiyordum. Derken eşimle barıştık. Allahın hikmeti 1 ay geçmeden hamile kaldım. İlk önce korktum. Sonra sakinleştim. Ruhum hayallerim canlandı. Terapiye devam ediyorum. Lakin eşim ailem konusunda zarar gördüğümü bildiği halde Güz ilçemizde belirtmeme rağmen sürekli her konuyu onlara çekiyor. İnsanlarla aynı şehirde bile değiliz. 5 aylık hamileyim. Bana özel hissettirmiyor. Bana dokunmuyor. Ve sürekli ailem ağzında. İnanın kurtulamıyorum. Brni anlamıyor. Bazen konuşamıyorum bile. Çok korkuyorum. Elimden de birşey gelmiyor. Başedemiyorum. Altında ediliyorum. Çok yanlız hissediyorum.İlerde çocuğumu elimden alır diye korkuyorum. Kimseye anlatamıyorum derdimi beni bu hayatta kimse anlamıyor... Anlamıyorum bir insanın zarar gördüğünü bilerek durmadan karşı tarafın zarar gördüğü şeyi yapması. Bu sevgi olamaz...
Neden böyle bir durumda çocuk yaptınız ki?
Boşanmayı düşünüyor musunuz, boşanacak durumunuz var mı? Boşanacak durumunuz yoksa eşinizle konuşsanız? Güzel laftan anlayan bir adam mı, belki ona derdinizi anlatırsanız yavaş yavaş düzelir
Terapiye gidecek durumunuz var mı, kesin gidin bence biraz rahatlarsınız. Stresten uzak durmaya çalışın, bebişe bir şey olmasın
kızın zaten mesleği de var işi de varŞu çağda her şey elinizin altındayken, aile evinden kaçıp devlete sığındım, okudum veya meslek sahibi oldum diyen neden yok?
Evli arkadaşlar, ben dahil size soruyorum ve aslında hepimiz cevabı biliyoruz. Evlilik ve çocuk mu kolay? Yoksa çalışmak mı?
Aile evinden sorun yaşayınca "Koca" derdinize devam mı? Nenenizin zamanından bir çıkın. Çalışmak aslında hepimize bir terapi.
Bunun gibi konulara üzülemiyorum. Bu çağda milyon tane kurtuluş varken, bir erkeğin merhametine sığınmanıza asla anlam veremeyeceğim.
zaten gidiyorum diyor, zaten tek konuşabildiğim psikolog diyorNeden böyle bir durumda çocuk yaptınız ki?
Boşanmayı düşünüyor musunuz, boşanacak durumunuz var mı? Boşanacak durumunuz yoksa eşinizle konuşsanız? Güzel laftan anlayan bir adam mı, belki ona derdinizi anlatırsanız yavaş yavaş düzelir
Terapiye gidecek durumunuz var mı, kesin gidin bence biraz rahatlarsınız. Stresten uzak durmaya çalışın, bebişe bir şey olmasın
Çift terapisi diye anlamışım. bu kadar alakasız ilan edilecek ne vardıkızın zaten mesleği de var işi de var
zaten gidiyorum diyor, zaten tek konuşabildiğim psikolog diyor
hakketen ilginç bu da
bi' konu açılıyor yorumların yarısının konuyla bir alakası yok....
Allah ın hikmeti derken tüm tedbirleri aldiniz ve mucize olarak mi bebek oldu?Merhaba arkadaşlar,
Ailem küçükken bana verdiği ihmal ve aşağılama davranışları yüzünden yıllardır süregelen problemlerim vardı. Terapi ve ilaçla bir çoğunu hallettim. Ailemin davranışlarını değiştiremesemde. 31 yaşında bir adamla tanıştım ve evlendik. Babamın iletişimsizliği annemin aşırı kontrol edişi beni bu süreçtete çok hırpaladı. Eşim her fırsatta annemi arayıp ilişkimizle ilgili sıkıntıları anlatmaya başladı. Çok büyük kavga şiddet boşanma davası açıldı .Çirkin olaylar yaşandı. Özellikle ben çok ağır şeylere maruz kaldım. Baba evinde de çok kötü muameleye maruz kaldım. Sığamadım. Sonra eşimle bir şekilde bir araya geldik barıştık. Terapiye başladık. Çok güvensizdim etrafımdaki herkese. Korkuyordum ama sığınacak bir yerimde kalmamıştı. Baş edemiyordum. Derken eşimle barıştık. Allahın hikmeti 1 ay geçmeden hamile kaldım. İlk önce korktum. Sonra sakinleştim. Ruhum hayallerim canlandı. Terapiye devam ediyorum. Lakin eşim ailem konusunda zarar gördüğümü bildiği halde Güz ilçemizde belirtmeme rağmen sürekli her konuyu onlara çekiyor. İnsanlarla aynı şehirde bile değiliz. 5 aylık hamileyim. Bana özel hissettirmiyor. Bana dokunmuyor. Ve sürekli ailem ağzında. İnanın kurtulamıyorum. Brni anlamıyor. Bazen konuşamıyorum bile. Çok korkuyorum. Elimden de birşey gelmiyor. Başedemiyorum. Altında ediliyorum. Çok yanlız hissediyorum.İlerde çocuğumu elimden alır diye korkuyorum. Kimseye anlatamıyorum derdimi beni bu hayatta kimse anlamıyor... Anlamıyorum bir insanın zarar gördüğünü bilerek durmadan karşı tarafın zarar gördüğü şeyi yapması. Bu sevgi olamaz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?