- 12 Temmuz 2006
- 687
- 23
- 52
Alo!.." dedi kizim. Sesi öyle halsiz geliyordu ki, aglamakli...
"Yavrum..." dedim, "rahatsiz misin?"
"Baba" dedi, yutkundu, bir müddet durdu. Heyecanlandim, korktum. "Söyle yavrum" dedim, "Birsey mi oldu?"
"Bankamatik para vermiyor, limit bitmis" dedi, devam etti: "Bana bir 10 milyon gönderebilir misin?"
Elim ayagim tutmaz oldu, koltuga yigildim... "Tabii yavrum" dedim, "yarin gönderirim, sen üzülme."
"Tesekkür ederim babacigim" dedi, telefonu kapadi.
Yüksek okulda okuyordu kizim ve "bir 10 milyon gönderebilir misin?" diyordu, sadece 10 milyon... Insanligimdan utandim, baba olusumdan utandim. Elimin tersiyle yanaklarimdan akan gözyaslarimi sildim, hanimim görmesin diye... 10 milyon lazimdi bana, ama nereden bulacaktim... Yüzümü yikamak için banyoya girdigimde, gözüm nisan yüzügüme takildi, bir an umutlandim. Iste 10 milyonu bulmustum... Tanidigim sarrafa gittim, daha önceden parmagimdan çikardigim yüzügü, ihtiyaçtan sattigimi belli etmemek için, gülümsemeye gayret ederek uzattim...
"Parmagima bol geliyor da..." dedim. Sarraf tartti, "8.5 milyon" dedi. "Yenisini mi alacaksin, yoksa bozayim mi?" diye de ilave etti... Ben "10 milyon" dedim. Anladi sarraf, "tamam 10 milyon vereyim". Yüzüme öyle bir bakisi vardi ki, birbuçuk milyon sanki sadaka, sanki fitre, sanki yardim içindi...
Hiçbir sey demedim, parayi aldim. Kizim, yavrum geldi gözümün önüne, "baba" diyordu, "bir on milyon gönderebilir misin?"... 10 milyon tamamdi da, gönderme isini nasil yapacaktim? Keske 11 milyon deseydim, diye düsündüm... Devamli takildigim lokale çiktim, çayci çocuk ortaligi temizliyordu, kimsecikler gelmemisti.
"Ahmet" dedim, "bir kagit, kalem ver". Aldigim kagida kizimin adini, adresini yazdim. "PTT'ye git, bu adrese su 10 milyonu yatir, ücreti ne ise gelince öderim" dedim. Çocuk 10 milyonu ve kagidi aldi gitti... Ben de lokalden kaçtim!.. O gece yatakta sabaha kadar döndüm durdum. Bir türlü uyku girmiyordu gözüme. "Al diyordu" sarraf, "Sadakam olsun zavalli memur..." Ben 24 yillik vergi memuruyum. Bakkaldan, kasaptan, kisacasi esnaftan borç para alamam. Banka kartimin limiti doldu... Firindan o ekmegi alirken, kasada duran arkadasa "10 ekmek oldu, 13 ekmek oldu" derken, ne
çektigimi ben bilirim. Bir sigara almak için yaninda da iki makarna alirken ne çektigimi ben bilirim. O on milyonun kizima kaç gün yetecegini, o on milyonla kizimin kaç simit alabilecegini ben bilirim...Devletimi çok seviyorum, memleketime canimi veririm, bunlara sahip çikmamiz gerektiginin bilincindeyim. Bir firtina yasiyoruz, firtinalar hiçbir zaman denizi sevmemizi engelleyemez. 24 sene dayanmisim, biraz daha dayansam ne çikar?.. 10 milyon ne ki, iste buldun ve bütün dertleri bitti...
"Baba bana bir 10 milyon gönderebilir misin?" Gönderirim kizim, gönderirim, ama nisan yüzügüm de yok artik, hem saatim para etmez ki... Beni üzen, kahreden, dairede çalisirken borçlu bulundugum esnafin para yatirmaya geldiginde, yanima ugrayip "30 milyon yatiracagim diye üzerime o kadar almisim, 45 milyon çikti, varsa bana bir 15 milyon verebilir misin, dükkana gelince veririm" demeleri. Ama ne olursa olsun, gazetelerin yazdigina göre, 2.3 oraninda zam varmis, bu da eder 5 milyon. Allah razi olsun, bir kilo eti kurtardik. Belki de kizima gönderirim, simit alir, bol bol yer. Sayin Bakanim, babalik yapamiyorum, bu beni kahrediyor, içten içe yiyip bitiriyor. Kizim da isin bilincinde, o da orada kahroluyor.
Nasil bir gençlik yetistiriyoruz? Bu vatani kimlere teslim edecegiz; gelecegimiz bitiyor. Sizden bakanim olarak bir istirhamda bulunmak istiyorum; Allah rizasi için, evinizde, koltugunuzda otururken, çocugunuzun veya torununuzun yüzüne bir bakin, size elini uzatip "bana bir 10 milyon verebilir misin" dedigini düsünün. Düsünmezsiniz bilirim. Bir de beni düsünün, kizimi düsünün... Yalnizca düsünün yeter!..
Ismi mahfuz bir memur
"Yavrum..." dedim, "rahatsiz misin?"
"Baba" dedi, yutkundu, bir müddet durdu. Heyecanlandim, korktum. "Söyle yavrum" dedim, "Birsey mi oldu?"
"Bankamatik para vermiyor, limit bitmis" dedi, devam etti: "Bana bir 10 milyon gönderebilir misin?"
Elim ayagim tutmaz oldu, koltuga yigildim... "Tabii yavrum" dedim, "yarin gönderirim, sen üzülme."
"Tesekkür ederim babacigim" dedi, telefonu kapadi.
Yüksek okulda okuyordu kizim ve "bir 10 milyon gönderebilir misin?" diyordu, sadece 10 milyon... Insanligimdan utandim, baba olusumdan utandim. Elimin tersiyle yanaklarimdan akan gözyaslarimi sildim, hanimim görmesin diye... 10 milyon lazimdi bana, ama nereden bulacaktim... Yüzümü yikamak için banyoya girdigimde, gözüm nisan yüzügüme takildi, bir an umutlandim. Iste 10 milyonu bulmustum... Tanidigim sarrafa gittim, daha önceden parmagimdan çikardigim yüzügü, ihtiyaçtan sattigimi belli etmemek için, gülümsemeye gayret ederek uzattim...
"Parmagima bol geliyor da..." dedim. Sarraf tartti, "8.5 milyon" dedi. "Yenisini mi alacaksin, yoksa bozayim mi?" diye de ilave etti... Ben "10 milyon" dedim. Anladi sarraf, "tamam 10 milyon vereyim". Yüzüme öyle bir bakisi vardi ki, birbuçuk milyon sanki sadaka, sanki fitre, sanki yardim içindi...
Hiçbir sey demedim, parayi aldim. Kizim, yavrum geldi gözümün önüne, "baba" diyordu, "bir on milyon gönderebilir misin?"... 10 milyon tamamdi da, gönderme isini nasil yapacaktim? Keske 11 milyon deseydim, diye düsündüm... Devamli takildigim lokale çiktim, çayci çocuk ortaligi temizliyordu, kimsecikler gelmemisti.
"Ahmet" dedim, "bir kagit, kalem ver". Aldigim kagida kizimin adini, adresini yazdim. "PTT'ye git, bu adrese su 10 milyonu yatir, ücreti ne ise gelince öderim" dedim. Çocuk 10 milyonu ve kagidi aldi gitti... Ben de lokalden kaçtim!.. O gece yatakta sabaha kadar döndüm durdum. Bir türlü uyku girmiyordu gözüme. "Al diyordu" sarraf, "Sadakam olsun zavalli memur..." Ben 24 yillik vergi memuruyum. Bakkaldan, kasaptan, kisacasi esnaftan borç para alamam. Banka kartimin limiti doldu... Firindan o ekmegi alirken, kasada duran arkadasa "10 ekmek oldu, 13 ekmek oldu" derken, ne
çektigimi ben bilirim. Bir sigara almak için yaninda da iki makarna alirken ne çektigimi ben bilirim. O on milyonun kizima kaç gün yetecegini, o on milyonla kizimin kaç simit alabilecegini ben bilirim...Devletimi çok seviyorum, memleketime canimi veririm, bunlara sahip çikmamiz gerektiginin bilincindeyim. Bir firtina yasiyoruz, firtinalar hiçbir zaman denizi sevmemizi engelleyemez. 24 sene dayanmisim, biraz daha dayansam ne çikar?.. 10 milyon ne ki, iste buldun ve bütün dertleri bitti...
"Baba bana bir 10 milyon gönderebilir misin?" Gönderirim kizim, gönderirim, ama nisan yüzügüm de yok artik, hem saatim para etmez ki... Beni üzen, kahreden, dairede çalisirken borçlu bulundugum esnafin para yatirmaya geldiginde, yanima ugrayip "30 milyon yatiracagim diye üzerime o kadar almisim, 45 milyon çikti, varsa bana bir 15 milyon verebilir misin, dükkana gelince veririm" demeleri. Ama ne olursa olsun, gazetelerin yazdigina göre, 2.3 oraninda zam varmis, bu da eder 5 milyon. Allah razi olsun, bir kilo eti kurtardik. Belki de kizima gönderirim, simit alir, bol bol yer. Sayin Bakanim, babalik yapamiyorum, bu beni kahrediyor, içten içe yiyip bitiriyor. Kizim da isin bilincinde, o da orada kahroluyor.
Nasil bir gençlik yetistiriyoruz? Bu vatani kimlere teslim edecegiz; gelecegimiz bitiyor. Sizden bakanim olarak bir istirhamda bulunmak istiyorum; Allah rizasi için, evinizde, koltugunuzda otururken, çocugunuzun veya torununuzun yüzüne bir bakin, size elini uzatip "bana bir 10 milyon verebilir misin" dedigini düsünün. Düsünmezsiniz bilirim. Bir de beni düsünün, kizimi düsünün... Yalnizca düsünün yeter!..
Ismi mahfuz bir memur
