Rabbim sabırlar versin çok geçmiş olsun size de.. Bende onunla dertleşeceğim günü bekliyorum. Yine de farkedildi Allah karşımıza çıkardı onlar hayatı öyle yaşamak zorunda kalmadılar diyorum. Benim de tek tesellim bu
Rabbim sabırlar versin çok geçmiş olsun size de.. Bende onunla dertleşeceğim günü bekliyorum. Yine de farkedildi Allah karşımıza çıkardı onlar hayatı öyle yaşamak zorunda kalmadılar diyorum. Benim de tek tesellim buHissettiklerinizi derinden hissettim, aynı dönemde aynı acıyı yaşamışız. Ben bebeğimi son 8 saatine kadar hissettim, iğneyle kalbi durdurulmadı.
Gerçekten insanların teselli ediyor gibi yapması canımı sıkıyor. O yüzden herkesten uzaklaştım sadece eşim ve ailesi var etrafımda.
Aynı pişmanlıklar beni de yokluyor ama inan ki bebeğimizin gozümüzün önünde acı çekmesine dayanamazdık, benimki de doğsaydı hemen ameliyatlar olması gerekecekti, yuruyemeyecekti, benim düşündüğüm ise artık acı çekmeyecek olması.
Söyleyeceğim çok sey var aslında ama bebeğimi ziyaret edecegim o gunu bekliyorum hepsini ona söyleyeceğimbaska turlu ustesinden gelemiyorum.
Aynı acıyı yaşayan herkese sabır dilerimAllah yardımcınız olsun
Merhaba malesef benimde bebeğimin durumu çok ağır Çarşamba günü heyete çıkacağım inşallah yaşadıklarınız ve kaybınız için çok üzüldüm rabbim ahirette şefaatçi eylesin inşallah başıma gelecekleri de az çok öğrenmiş oldum teşekkür ederim paylaşımınız için merak ettiğim bir şey var yattığınız yere refakatçi girebiliyor mu yoksa tek mi aliyorlarBaşıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Hep buradaki gönderileri okudum teselli bulmaya çalıştım, sizin hissettikleriniz benimkine tercüman olunca bir anda yazasım geldi. 13 gün önce 26 haftalık bebeğime veda ettim. Detaylı USG de bir uzvunda kısalık eğrilik vardı. Biz her şeye katlanırdık ama onun doğduktan sonra defalarca geçireceği ameliyatlar, normal insanlar gibi yaşıtlarıyla yürüyemeyecek koşamayacak olmasına, onun çekeceği bu acılara, travmalara katlanamazdık. Kendimi çok suçlu hissediyorum, çaresiz hissediyorum , normal hayatın devam ediyor olmasına katlanamıyorum. Milyonda bir olan bir şey neden bizim başımıza geldi diye isyan ediyorum. Çünkü bir sebep bulamıyorlar asıl genetik sonucumuz henüz çıkmadı çıkarsa da ailede bir şey olmasa da bir gen mutasyona uğramış olabilir diyorlar özetle yazıyorum tabi. İnanamıyorum, güçlü kalamıyorum. Sizlere de sabır diliyorum ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyormuş…
Merhaba. Bir hafta önce aynı durumu yaşadım. 20+2 haftalık gebeydim, 1 hafta önce sonlandırıldı. 14 şubatta ben cinsiyetini öğreneceğim diye hevesli hevesli ultrasona gittiğimde spina bifida hastalığından suphelendi, ertesi gün detaylı ultrason yapıldı ama değişen bisey yoktu ve bi karar vermem gerekti. Gebelik devam etseydi ve doğsaydı yürüyemeyecek, belki tuvaletini tutamayacak, belki felç kalacak falan dendi dünyam başıma yıkıldı. Hiç umut var eden bisey doylenmedi hep olumsuzluklar söylendi bize. Bense onun çekeceği acıları düşündüm hep, doğar doğmaz ameliyatlar olacak acı çekecek, arkadaşları onunla dalga geçecek yavrum hergun gözümün önünde ağlayıp yıpranacakti. Doğsa daha çok acı çekecek diye düşündüm, ilk gün imzayı verdim zaten süreç başladı. Cuma ağızdan ilaç verildi, pazar yatış yaptım. Finlandiya da yaşıyorum tüm bunlar burada gerçekleşti. 1000 de 1 görünen bir hastalık, bazen isyan ettim hala da ediyorum neden ben neden biz diye. Sonra susuyorum kimseyle konuşmuyorum. Allahim sen affet diyorum günah işlediysem. Ama ben onun acı çekmemesi için bu kararı verdim. Şuan hala hastanede araştırma yapılıyor, bazen gözümü kapatınca doğduğu o an geliyor gözümün önüne. Normal doğurdum suni sancilarla, Allahim sen yardım et dedim. 19 şubatta hastaneye yattım 20 şubat 05.30da doğdu. Bize meleğimden geriye el ve ayak izi kaldı. 20 haftalık olmasına rağmen cinsiyeti belli değil dedi doktor. Yavrum diye seviyorum anıyorum onu. Ara ara sinir krizleri ile agliyorum baska turlu hafiflemiyor acisi, aslinda hafiflesin de istemiyorum. Birakin da biraz acimi yasayayim. Diyolar ki o gitti tamam unutmaya calis, onune bak tekrar hamile kalirsin daha gencsin. Sen kendi sagligina bak faln diyolar bos konusuyolar. Kimseden teselli ya da acıma duygusu istemiyorum. Benden uzak olsunlar cok daha iyiyim. Esimle ara ara birbirimize sarilip agliyoruz. Burun surecte yanimizdaydi, elimi tutuyordu dogumda bile yanimdaydi. Doğurup kucağına alamamak, öpüp koklayamamak çok zor. Doğsaydi ikimizde acı çekecektik, Allahim günah işlediysem sen affet beni.
Sen zaten melektin yavrum, hep melek kalacaksın
Ben de bebeğimi 20.haftada doğurdum. Sizinki gibi bir süreç değildi. Genetik problem vs yoktu. Doktor hatasıydı ve biranda doğum başladı. Sapasağlam bebeğim doğumdan hemen önce ultrasonla bakılan gayet sağlıklı olan bebeğim erken doğuyordu ve doğar doğmaz çok minik olduğu için ölecekti. Şu sözleriniz çok dikkatimi çekti. " Acısı hafiflesin istemiyorum" Bunu bir tek ben böyle düşünüyorum zannetmiştim o zamanlar. Ve her gün istisnasız her gün gizli gizli ağladım. Ben tam iki yıl sonra yeniden doğurdum. Başkalarına göre fazlaca yas tutmuşum herkesin başına geliyormuş hemen hamile kalıyormuş onlar filan... Ben kendimi hiç hazır hissedemedim ve giden bebeğime haksızlık ediyormuşum gibi hissettim hep. İki yıl her gün ağladım. Şimdi ikinci bebeğimi doğurdum. Hala aklıma geldikçe ağlarım. Unutulacak bir şey değil bana göre. Tek tesellim bir gün onunla Rabbimin beni cennetinde buluşturması. Allah'ım iki evladıma hayırlı uzun ömürler nasip etsin inşallah diyorum. Evlat acısı yaşamayanın tahmin edebileceği bir şey değil. Kimse de yaşamasın inşallahHep buradaki gönderileri okudum teselli bulmaya çalıştım, sizin hissettikleriniz benimkine tercüman olunca bir anda yazasım geldi. 13 gün önce 26 haftalık bebeğime veda ettim. Detaylı USG de bir uzvunda kısalık eğrilik vardı. Biz her şeye katlanırdık ama onun doğduktan sonra defalarca geçireceği ameliyatlar, normal insanlar gibi yaşıtlarıyla yürüyemeyecek koşamayacak olmasına, onun çekeceği bu acılara, travmalara katlanamazdık. Kendimi çok suçlu hissediyorum, çaresiz hissediyorum , normal hayatın devam ediyor olmasına katlanamıyorum. Milyonda bir olan bir şey neden bizim başımıza geldi diye isyan ediyorum. Çünkü bir sebep bulamıyorlar asıl genetik sonucumuz henüz çıkmadı çıkarsa da ailede bir şey olmasa da bir gen mutasyona uğramış olabilir diyorlar özetle yazıyorum tabi. İnanamıyorum, güçlü kalamıyorum. Sizlere de sabır diliyorum ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyormuş…
Acısı hafiflesin istemiyorum, çünkü ona haksızlık ediyormuşum gibi hissediyorum. Nerdeyse bir ay olacak kızım gideli, Kızım olacakmış ne kadar çok istemiştim kızım olmasını.. Nasip değilmiş.Ben de bebeğimi 20.haftada doğurdum. Sizinki gibi bir süreç değildi. Genetik problem vs yoktu. Doktor hatasıydı ve biranda doğum başladı. Sapasağlam bebeğim doğumdan hemen önce ultrasonla bakılan gayet sağlıklı olan bebeğim erken doğuyordu ve doğar doğmaz çok minik olduğu için ölecekti. Şu sözleriniz çok dikkatimi çekti. " Acısı hafiflesin istemiyorum" Bunu bir tek ben böyle düşünüyorum zannetmiştim o zamanlar. Ve her gün istisnasız her gün gizli gizli ağladım. Ben tam iki yıl sonra yeniden doğurdum. Başkalarına göre fazlaca yas tutmuşum herkesin başına geliyormuş hemen hamile kalıyormuş onlar filan... Ben kendimi hiç hazır hissedemedim ve giden bebeğime haksızlık ediyormuşum gibi hissettim hep. İki yıl her gün ağladım. Şimdi ikinci bebeğimi doğurdum. Hala aklıma geldikçe ağlarım. Unutulacak bir şey değil bana göre. Tek tesellim bir gün onunla Rabbimin beni cennetinde buluşturması. Allah'ım iki evladıma hayırlı uzun ömürler nasip etsin inşallah diyorum. Evlat acısı yaşamayanın tahmin edebileceği bir şey değil. Kimse de yaşamasın inşallah
Biliyor musunuz bunları okuyunca hislerimi yaşarken yalnız olmadığımı görüyorum. Benim de güzeller güzeli bir kızım olacaktıAcısı hafiflesin istemiyorum, çünkü ona haksızlık ediyormuşum gibi hissediyorum. Nerdeyse bir ay olacak kızım gideli, Kızım olacakmış ne kadar çok istemiştim kızım olmasını.. Nasip değilmiş.
Bende gizli gizli ağlıyorum, yoksa olur olmadık yerde gülerken ağlamaya başlıyorum, en ufak bi detay gördüğümde nerde olursam olayım ağlıyorum. Geçen bi yazı okudum "en sevdiğin insan bile sen ölüp gittikten sonra (en geç) 18 ayda unutuyor."
18 ay demek benim için kaç vicdan azabı yapar, kaç kere düşünürüm sonumuz böyle olmasaydi, niye beni buldu diye düşündürür hesaplayamadım.
Evet kalbime Acısı ağır geliyor, ama ömrüm boyunca Biliyor musunuz bunları okuyunca hislerimi yaşarken yalnız olmadığımı görüyorum. Benim de güzeller güzeli bir kızım olacaktıVe bunu daha bugün okudum.. Değil 18 ay 18 yüzyıl geçse unutulacak bir acı değil.. Ve en kötüsü de bunu en yakınındakinin bile asla anlamıyor ve hissedemiyor olması.. İnsanların hala ‘Olsun bu dünyada yiyecek ekmeği yokmuş, önemli olan senin sağlığın’ demesine tahammül edemiyorum, lanet ediyorum, isyan ediyorum, çok zor katlanıyorum… Ve güzeller güzeli kızımı çok özlüyorum. Umarım beni anlıyordur..
6.5 yıl oldu benim. Hep içten içe yaşasaydı şu yaşta olurdu diyorum. O yaşlarda çocuk görünce acaba böyle mi görünürdü, bu boylarda mı olurdu diyorum. Benimki de kızdı. Şimdi iki kızım daha var. Orda bile şimdi 3 kızım olurdu ne güzel kızlarımın bir ablası olurdu diyorum. Soruyorlar bana 3.çocuğu düşünüyor musun diye. Zaten 3 tane doğurdum ki diyorum. Ben uzman desteği de aldım. Mantığım kabulleniyor çok şükür inançlı da biriyim ama gönlüme su serpilmedi. İçten içe kendimi suçladım. Zaten mezarının tarafına bile bakamazdım. Şimdi dualar ediyorum annen geldi diyebiliyorum. Sonra doğan çocuğuma aşırı bağlılık ve kaygı duyuyordum. Bu yüzden destek aldım. İlaç filan kullanmadım sadece terapi ve özel bir teknik. şimdi dingin hissediyorum. Sakin, huzurlu, teslimiyetçiyim. Kendimi suçlamayı, acabaları bıraktım. Babamı kaybettim yakın zamanda. Bebeğimin mezarının yanında babamın mezarı. Ölüm o kadar yakın ki bize onu anladım. Zaman kavramı insan zihninde sadece. Bir varmış bir yokmuş, zaten kavuşacağızAcısı hafiflesin istemiyorum, çünkü ona haksızlık ediyormuşum gibi hissediyorum. Nerdeyse bir ay olacak kızım gideli, Kızım olacakmış ne kadar çok istemiştim kızım olmasını.. Nasip değilmiş.
Bende gizli gizli ağlıyorum, yoksa olur olmadık yerde gülerken ağlamaya başlıyorum, en ufak bi detay gördüğümde nerde olursam olayım ağlıyorum. Geçen bi yazı okudum "en sevdiğin insan bile sen ölüp gittikten sonra (en geç) 18 ayda unutuyor."
18 ay demek benim için kaç vicdan azabı yapar, kaç kere düşünürüm sonumuz böyle olmasaydi, niye beni buldu diye düşündürür hesaplayamadım.
Evet kalbime Acısı ağır geliyor, ama ömrüm boyunca unutamayacağım.
Kardeşim çok çok geçmiş olsun. Şu an senin yaşadıklarını yaşıyorum. Ölüyorum, canım çok acıyor. Duvarlar üstüme geliyor yaşamak ağır geliyor.Başıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Sonlandırdınız mı gebeliği siZ. Kaç haftalıktıGeçmiş olsun Allah yardımcınız olsun bende heyete girdim çapada benim bebeğimdede kalp atışı çok düştü (50) kalpten çıkan damarların güzergahlarında problem vardı kalp kapağı sorun olduğunu kalpte kaçak olduğunu miğdenin sağda olduğunu söylediler bu bebek ya karnında ölür doğarsada kalp pili takılması gerekli fakat bebek ameliyatı kaldırabilirmi bilmiyorum diye bir ifade kullandı( Recep has hoca ) çok zorlu bir süreç anlayamadığım bulaşan kalbi zayıf bebek nasıl haftası haftasına gelişir nasıl çok hareketli olur anlayamıyorum
Merhaba bende aynı durumdayım kalp sorunu var bebeğimin ne yaptınız sizSizi o kadar anlıyorum ki 2 gün önce bebeğimin çok sağlıksız olduğunu kromozomal hastalığı olduğunu trizomi 13 ya da 18 kalbinin beyninin gelişmediği ve spina bifida hastası olduğunu omurgasıyla boynu arası açık olduğunu her an ölebileceğini doğuma kadar gelip doğumda da ölebilceğini ve kürtaj olmamı söyledi 3 doktor çaresizim çok kötüyüm antepte sürekli sallanıyoruz ilk bebeğim tedaviyle oldu dua edin nolur tüm hastalara herkes dua etsin
Bebeğiniz nasıl peki iyi mi şimdi neler çıktı bebekteÇok çok geçmiş olsun ikilemde kalmak ne olacağını tam bilemeden beklemek çok zor Allah yardımcınız olsun. Bizim de durumu fark eden Recep hocaydı alanında çok iyidir çünkü bebeğe doğumdan sonra yapılan işlemde çıkan şeyleri o ultrasonda tek tek demişti. Bütün dedikleri çıktı bende açıkcası.. Sizin için inşallah gönlünüze göre olur.
Bebeklere mezerlıkta yer vermiyorlar diye biliyorum. 24 haftalık bebeğe yer verirler miAhhhh öyle bi anlatmışsınız ki gerçekten ağlayarak okudum bu benim dedim bu benim kalbimin yazıya dökülmüş hali.. Bütün hissettiklerimi kelimelere dökemediğim şeyleri yazmışsınız. Sabır diliyorum hepimize sizi çoooooook iyi anlıyorum.. Bütün o hisleri hissettim hala hissediyorum. Bende gidemedim mezarlığa nasıl gidicem bilmiyorum. Hastanede o süreçleri bende yaşadım.. Bunları nasıl unutacağız nasıl eskisi gini olacağız hiç bilmiyorum.
Çok üzücü. Allah sabırlar versinBaşıma geldiği anda deli gibi araştırma yapmıştım sonlandırma için o yüzden bie gün bu durumu yaşayan bir anne olursa diye bunu buraya yazmaya karar verdim. Çapa hastanesinde gebelik sonlandırma işlemi yaşadım. Benim için bu süreç 4 gün sürdü. Kişiden kişiye değişiyo bide bebeklerin haftasına göre tabi. Hemen doğuranda oluyo benim gibi günlerce yatanda var. İlk olarak yatış işlemlerini yaptırdık. Sonra heyete gittiğiniz yere sizi alıp bebeğin kalbini durduruyolar. Benim bebeğimin kalp hastalığı vardı bazı damarları oluşmamıştı gelişimi durmuştu ve çok hareketsizdi. Yaşaması imkansız gibi konuştu heyet anne karnında son aylarca ölür dediler. Zordu kabullenmek ama sürekli tevekkül ettim. Bebeğin kalbini durdurma işleminde sürekli Allaha dua ettim. İşlemde önce karnıma anestezi iğnesi yaptılar. Sonra büyük bie iğne ile sonlandırdılar. Sadece o sonlardırma işlemini biraz hissettim o kadar. Kalp atışını duyunca ağladığım bebeğimin kalbinin yavaş yavaş durmasını dinledim orda. Sonra odaya aldılar. Özel oda seçeğini var 100tl sanırım ama yer yoktı oyüzdn 2 kişilik kaldık. Erkekler sadece odaya giremiyor ama eşiniz koridora flm alınıyo yürüyüş dln yapan çok hamile vardı. Sıkıntı şu bebişler geliyo normal hamileler fln bizim gibi sonlandırma yapanlara üzücü oluyo. Yatıştan hemen sonra 4 saat arayla suni sancı vermeye başladılar. 2 gün böyle sürdü. Çok çok az ağrım oldu benim adet ağrısı gibi. 2 gğn sonra 12 saat dinlenme oluyomuş. 12 saat ilaç vermediler. Sonra yeniden başladı. Bu sefer hem vajinal hemde dil altı ilaç verdiler. Vajinal ilaç biraz zor koyuluyo çünkü baya geriyo itmeye çalışıyolar ilacı. Dil altı ile benim ağrılar başladı. Evet ağrılar dayanması çok çok zordu ama Rabbim sabrını veriyor. Yine canlı bir doğum olsa bu kadar koymazda sonunda mutluluk yoktu maalesef. O kadar ağrıys karşılık kucağımın boş kalması çok yıprattı. Sabah 8de başlayan ağrılarım gece 1.35te bitti. Açıklık 6cm olunca doğumhaneye aldılar. Bez takıp bişi olursa seslen dediler. Bomboş soğuk odada ağrı ile başbaşaydım. Yürüdüm sürekli odada. Sonra gelip bebeğin suyunu bi işlem ile batlattılar. Gittiler. Ardında büyük tuvaletim geldi sandım dedim valla yapcam buraya. Biraz ıkınınca onun tuvalet değil bebeğin ağrısı olduğunu anladım. Hemen çatala iyice yattım ve kendi kendime ıkınmaya başladım. Çok bağırınca ben kendime kendime geldiler. Baktılar kafası biraz gelmiş fln diyip beni ıkındırmaya başladılar. Bu ara bağırma fln diye beni uyardılar şaka gibi. 6-7 ıkınma sonucu kızım geldi. Asla bakamadım. Aldılar genetiğe götürdüler. Parça kaldığı için kürtaj yaptılar anestezi fln vermeden. Sonrada kan takibi için 2 saat serum ile doğumhanede yattım. Buz gibiydi titreye titreye yattım. Ardından odaya aldılar dikiş fln atılmadı. Hemen sonra taburcu oldum. Rabbim hepimizie yardım etsin çok zor bir süreçti benim için. Biz seninle böyle mi kavuşacaktık be kızım dedim kahrettim kendimi ama Rabbim böyle nasip etmiş. Zaten travma olan bu süreçte çapa daki bazı doktor hemşireler hatta hasta bakıcılar bile suratsız ters hatta bazıları köpek gibiydi. Bazıları da çok çok tatlıydı. Anlıyorum yaptıkları iş zor günde kim bilir kaç insanla uğraşıyorlar ama insan gibi cevap vermek bu kadar zor olmamalı bence. Doğum sonrası nolur bi yudum su alabilirmiyim dediğimde şimdi işimiz var diye azarladılar en basiti. Ama bazılarıda resmen yıllardır arkadaşım gibi davrandılar. Sonuç olarak süreç zordu Allah yaşayan kim varsa yardım etsin..
Elbette veriyorlar, 4. Aydan itibaren ruh üflendiği için resmi olarak da bunu geçerli sayıp 16. Haftadan itibaren mezarlık veriliyor. Benim 16 haftalık bebeğimi bu şekilde gömebildik. Hatta beden bütünlüğü olan bebekler yıkanıp kefenlenip ismini de koyarak gömülüyor. Benim yavrum çok ufak olduğu için yıkama imkanı olmadı. İsmini vererek gömebildikBebeklere mezerlıkta yer vermiyorlar diye biliyorum. 24 haftalık bebeğe yer verirler mi
Maalesef eşimle bugun bunu bile düşündük. Eğer sonlandırma kararı alırsak bizi neler bekliyor bilmeliydik çünküElbette veriyorlar, 4. Aydan itibaren ruh üflendiği için resmi olarak da bunu geçerli sayıp 16. Haftadan itibaren mezarlık veriliyor. Benim 16 haftalık bebeğimi bu şekilde gömebildik. Hatta beden bütünlüğü olan bebekler yıkanıp kefenlenip ismini de koyarak gömülüyor. Benim yavrum çok ufak olduğu için yıkama imkanı olmadı. İsmini vererek gömebildik
Bebeğin eşi rahim agzını kapatması plasenta previa erken doğuma sebep olabilir fakat gebeliği sonlandırma sebebi değil diye biliyorum. Bu şekilde bir kaç hafta da olsa erken doğum yapıp sağlıklı bir şekilde bebeğini kucağına alan tanıdıklarım var.Öncelikle herkese merhaba kimsenin acısını tekrar tekrar dile dokmesini istemem ama mesajı görürde cevap yazarsanız minnettar olurum pzt günü Ankara Bilkent şehir hastanesine gebelik sonlandırma için yatisim var 20+4 oluyor yanıma neler almalıyım ne yapmalıyım yardımcı olursanız sevinirim birde ilk bebeğim 17 aylık tüp bebek şükürler olsun ki sağlıklı sezeryanla oldu şimdi de bu gebelikte eşi rahim ağzıni kapatmış normal düşük yaptırılabilir mi bilginiz var mı?