Maalesef benim hikayem 20 haftada ayrın tılı ultrasonda başladı.. doktor damarlarda çentiklenme gördü ve ilerde tansiyonun çıkabilir dedi.. benim kendi doktorum maalesef önemsemedi. Uzun süre normal doğum yapacağım dıye yurudum yoruldum çok fazla.. normalde tansıyonum yuksekmıs benım haberım bıle yokmuş. 26 temmuz sabahı uyandığımda deli gibi sırt ağrısıyla uyandım karnımda hafıf sancılarda olunca yakındakı tıp merkezıne gıttım. Tansıyonum 18 10 beebgımın gelısımı 2 hafta oncesıyle aynıydı.. korkuyla kendı doktoruma gıttım benı kabul etmedi. Odem ve ıdrarda proteın cok yüksek mıktardaydı. Eğitim araştırmaya gıttım hemen yatırdılar tansıyonumu duzelttıler 4 gun boyunca kaldım 29 temmuz Cumartesı aksamı tansıyonum çıkmaya başladı tekrarkaracıger ve bobreklerım ıflasın esıgıne gelmıs açıl amelıyat gereklıydı yenıdogan bakımında bos olmadığı ıcın tum gece bana hastane bulmak ıcın uğraştılar. Nasıl uyuyup uyandığımı hatırlamıyorum cunku defalarca baygın gıbı hem uykulu hem uyanık kaldım. Gelıp oldum mu dıye kontrol ettıler kadının soyledıgı sözler sımdı bıle aklımda yanımda telde konuşurken ‘ bu ıkısı olurse basıma kalacaklar acılen amelıyat lazım ‘ sabah bır sekılde hstane bulup benı gonderdıler orda sezeryanla 30 haftalık oğlum dogdu. Sesını duydum hala aklımda hala duyuyorum..cok mutluydum saglıgım normale donuyordu bebegımde 1 ay kadar orda kalacaktı.. 2 gun sonra taburcu oldum arada bebegımı görmeye gıdıyordum aslında goremıyordum preeklampsı yüzünden gozlerım gıtmıstı..azda olsa secebılıyordum.. 3 agustos sabahı esımı aradılar bebegımın agır olduğunu soylemısler. Gıttıgımde kalbını calıstırmaya calısıyorlardı. O günkü doktorun yuzu aklımdan gıtmıyor. Sankı hayatım yavaşlamıştı o kadar yavaştı kı saat donmuyordu. En sonunda acı haberı verdıler. Keşke hıc duymasaydım dedıgım keşke onun yerıne benı alsaydın dedıgım andı. İçim o kadar yandıki o anı unutamam hayatım boyunca.. halada keşke ben olseydım dıyorum… sonrası malumunuz kucağıma almayı beklerken kapkara toprağa verdım oğlumu.. o lanet toprak benımbebeımın o kucucuk bedenını nasıl kabul ettı neden aldı.. sonrasında tansıyonum tekrar cıktı bır hafta kadar lanet olası hastanede yattım.. bugun ılk defa gıdebıldım evladımın mezarına.. canım oglumo kadar sanslı kı bırısı o kucucuk mezarına 1 2 gul dıkmıs herhalde tek kalmasın dıye.. onu görünce bır yandan güldüm bır yandan ıcın daha cok yandı sordum kendıme ben ne yapıyorum burda dıye.. Nasıl dayanılır bu acıya.. ne yaparım.. yaşamak haram oldu resmen. Canım o kadar yandı ki..
Ne olur evlatlarınızın kıymetını bılın.. ne hayallerım vardı ne umutlarım vardı..hepsi birer acı verıcı anıya donuştu. İçimi yakan lanet anılar. Allah kımsenın cıgerparesını almasın elınden. Burada hep onunla ılgılı seyler paylaşmıştım.o yüzden bundan sonra gelemem. Kendinize iyi bakın.
başın sağolsun rabbim saglikli guzel evlaylar nasip etsin sana...
Babylicious içim yandı, paramparça oldu... birşey diyemiyorum 
